Ρουμανική Ορθόδοξη Εκκλησία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 60:
Η περίοδος αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο ξεκινά με την αποκήρυξη, στις 17 Ιουλίου 1948, του Κονκορδάτου με την Αγία Έδρα, από την τότε Ρουμανική κυβέρνηση ύστερα από πιέσεις του τότε Πατριάρχη Ιουστινιανού. Επίσης σημαντικός σταθμός αποτελεί την ίδια περίοδο η επανένταξη των Ουνιτών στην Ρουμανική Ορθόδοξη Εκκλησία, στις 3 Οκτωβρίου του 1948. Περίπου 1.250.000 Ουνίτες εγκατέλειψαν τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.<ref>[[#Τρίτος|Τρίτος]], σελίδες 115–119.</ref>
Αφού η χώρα είχε περάσει στο κομμουνιστικό στρατόπεδο, και καθώς ο πατριαρχικός θρόνος ήταν κενός εξελέγη Πατριάρχης ο [[Πατριάρχης Βουκουρεστίου Ιουστίνος|Ιουστίνος]] (Iustin Moisescu), που είχε φιλικές σχέσεις με το καθεστώς.
Μετά τον θάνατο του Ιουστίνου το 1986 εξελέγη Πατριάρχης Ρουμανίας ο [[Πατριάρχης Βουκουρεστίου Θεόκτιστος]], ο οποίος επίσης μετέπειτα κατηγορήθηκε για συνεργασία με το καθεστώς της Κομμουνιστικής Ρουμανίας. Μετά τη [[Ρουμανική Επανάσταση|Ρουμανική Επανάσταση του 1989]] παραιτήθηκε. Τον Ιανουάριο του 1990 η Ιερά Σύνοδος δέχτηκε την παραίτησή του και συγκρότησε επιτροπή τοποτηρητείας μέχρι την εκλογή νέου Πατριάρχη. Όμως, η νέα Κυβέρνηση της χώρας υπό τον Ίον Ιλιέσκου τον κάλεσε να επιστρέψει, οπότε επανήλθε στην Πατριαρχεία το Μάρτιο του ίδιου έτους. Παρέμεινε Πατριάρχης μέχρι το θάνατό του το 2007.
| |||