Κρεμλίνο της Μόσχας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Δεν είναι εσωτερική χρονική αύξηση. Το ρήμα είναι εγείρω.
Διάσωση 4 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0
Γραμμή 79:
Λόγω συχνών επιδρομών των [[Μογγόλοι|Μογγόλων]] καθώς και πυρκαγιών, τα ξύλινα τείχη δεν ήταν ανθεκτικά και έπρεπε συνεχώς να ανανεώνονται. Μια πρώτη ριζική ανανέωση του Κρεμλίνου ξεκίνησε με τον μέγα πρίγκιπα [[Ιβάν Α΄ της Μόσχας|Ιβάν Α΄]], ο οποίος αποφάσισε να μεταφέρει το [[1328]] την πρωτεύουσα των [[Ρως]] από το [[Βλαντίμιρ]] στη Μόσχα. Την ίδια εποχή μετακινήθηκε από το [[Κίεβο]] στην πόλη και η Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή, κάνοντάς την έτσι κέντρο του σλαβικού χριστιανισμού.
 
Με τον Ιβάν Α΄ ξεκινά και η ανέγερση άσπρων πέτρινων κτιρίων. Το [[1327]], θα ολοκληρωθεί η κατασκευή του καθεδρικού Ναού της Κοίμησης της Θεοτόκου. Ακολουθεί το [[1329]] η εκκλησία του Ιωάννη της Κλίμακος, το [[1330]] ο καθεδρικός Ναός του Σωτήρος του Μπορ και το [[1333]] ο καθεδρικός Ναός του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Εξάλλου το [[1339]] ο Ιβάν Α' αποφάσισε να κατεδαφίσει τα παλιά τείχη και να τα αντικαταστήσει με νέα από ισχυρό ξύλο βελανιδιάς, που για ενισχυμένη προστασία είχαν επίστρωση από πηλό. Οι εργασίες ολοκληρώθηκαν μέσα σε λίγους μήνες και το [[1340]] το μήκος των καινούριων τειχών ήταν πλέον 1,7 χιλιόμετρα.<ref>N.N.Voronin: ''[http://www.rusarch.ru/voronin5.htm Московский Кремль (1156–1367 гг.)] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20131028004950/http://rusarch.ru/voronin5.htm |date=2013-10-28 }}''; Μόσχα 1958; σελ. 55–56 (ρωσικά)</ref>
 
Το [[1358]] θεμελιώνεται από τον [[Μητροπολίτης Μόσχας Αλέξιος|Μητροπολίτη Μόσχας Αλέξιο]] η [[Μονή Τσούντοφ]] (ρωσικά: ''Чудов монастырь''), η κατασκευή της οποίας ολοκληρώνεται το [[1365]].
Γραμμή 85:
=== Το πρώτο πέτρινο Κρεμλίνο ===
[[Αρχείο:Vasnetsov Kreml pri Ivane kalite.jpg|thumb|left|230px|Το πρώτο πέτρινο λευκό Κρεμλίνο την εποχή του Ντμίτρι Ντονσκόι κατά την πολιορκία των Τατάρων το 1382 (πίνακας του Α. Βασνετσόφ)]]
Τα καινούρια τείχη θα υποστούν γρήγορα ζημιές. Συχνά θα υπάρξουν επιδρομές και σαμποτάζ υπό την μορφή πυρκαγιών από τους εχθρούς της Μόσχας. Το [[1343]], [[1354]] και [[1365]], σχεδόν κάθε 10 χρόνια δηλαδή, η Μόσχα γινόταν θύμα τραγικών πυρκαγιών. Έτσι το χειμώνα του [[1366]] ο μέγας πρίγκιπας [[Ντμίτρι Ντονσκόι]] αποφάσισε την οικοδόμηση καινούριου φρουρίου από πέτρα. Μέχρι την επόμενη άνοιξη του [[1367]], τα αποθέματα [[Ασβεστόλιθος|ασβεστόλιθου]] από τη γύρω περιοχή ήταν επαρκή για την ανέγερση λευκού πέτρινου φρουρίου, που ολοκληρώθηκε σε λίγους μήνες με μεγάλη ταχύτητα. Η περίμετρος των τειχών μεγάλωσε και άλλο και έφτασε τα 2 περίπου χιλιόμετρα. Για πρώτη φορά θα ανεγερθούν και οχυρωματικοί πύργοι. Θα κτιστούν 8 ή 9 πύργοι, από τους οποίους οι πέντε στο ανατολικό τείχος, που ήταν και η πιο απειλούμενη μεριά κατά τις επιδρομές.<ref>N.N.Voronin: ''[http://www.rusarch.ru/voronin5.htm Московский Кремль (1156–1367 гг.)] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20131028004950/http://rusarch.ru/voronin5.htm |date=2013-10-28 }}''; Μόσχα 1958; σελ. 57–59 (ρωσικά)</ref>
 
Τα καινούρια πέτρινα τείχη άντεξαν πάνω από έναν αιώνα και μπόρεσαν να αναχαιτίσουν αρκετές εχθρικές επιδρομές του 14ου και 15ου αιώνα. Ήδη το [[1368]] και το [[1370]], μόλις λίγο μετά την ολοκλήρωση του έργου, αντιμετωπίστηκε με επιτυχία δυο φορές, ο Λιθουανός πρίγκιπας [[Αλγκίρντας]]. Το [[1382]] όμως το φρούριο δεν άντεξε σε μια πολιορκία των [[Τάταροι|Τατάρων]], με αποτέλεσμα να υπάρχουν χιλιάδες νεκροί και μεγάλο μέρος του Κρεμλίνου να καταστραφεί.
Γραμμή 188:
Το τελευταίο αρχιτεκτονικό σοκ για το Κρεμλίνου επήλθε στα τέλη της δεκαετίας του 50 όταν ο [[Νικίτα Χρουστσόφ]] αποφάσισε να χτίσει το [[Κρατικό Ανάκτορο του Κρεμλίνου|Ανάκτορο των Συνεδρίων]], ένα μοντέρνο κτίριο που δεν ταίριαζε καθόλου δίπλα στα υπόλοιπα ιστορικά κτίσματα του Κρεμλίνου. Το γιγαντιαίο κτίριο ολοκληρώθηκε το [[1961]] και για να ανεγερθεί έπρεπε να κατεδαφιστεί η Παλαιά Αίθουσα των Όπλων. Σήμερα το κτίριο είναι γνωστό ως Κρατικό Ανάκτορο του Κρεμλίνου και χρησιμοποιείται ιδίως για καλλιτεχνικές εκδηλώσεις.
 
Στα επόμενα χρόνια θα γίνουν μόνο έργα συντήρησης. Το [[1989]] θα κτιστούν στην περιοχή του Μυστικού Κήπου εγκαταστάσεις για την [[KGB]].<ref>[http://www.retromoscow.narod.ru/moscow_back-to-the-future_010.html Ιστοσελίδα με εικόνες αντιπαράθεσης της παλιάς και της τωρινής Μόσχας] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120403044132/http://www.retromoscow.narod.ru/moscow_back-to-the-future_010.html |date=2012-04-03 }}; αναγνώστηκε στις 05.08.2013 (ρωσικά)</ref>
 
Το [[1990]], το Κρεμλίνο θα συμπεριληφθεί στον κατάλογο των [[Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς|Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς]] της [[Εκπαιδευτική Επιστημονική και Πολιτιστική Οργάνωση των Ηνωμένων Εθνών|UNESCO]].
Γραμμή 342:
Στις τέσσερις αίθουσες του πρώτου ορόφου βρίσκονται σύμβολα εξουσίας της αυτοκρατορικής αυλής, μεταξύ άλλων η τελετουργική βασιλική τήβεννος και το φόρεμα της στέψης, αριστουργήματα των εγχώριων κεντητών, εμβλήματα των τσάρων όπως το [[Καπέλο του Μονομάχου]], θρόνοι, συλλογές βαγονιών και τελετουργικές ιπποσκευές.
 
Στο ίδιο κτίριο βρίσκεται και η έκθεση του Ταμείου των Διαμαντιών (ρωσικά: ''Алмазный фонд'') που άνοιξε για πρώτη φορά το 1967. Η ιδέα ενός Κρατικού Ταμείου ήταν του Πέτρου Α' που με διακήρυξή του όριζε και οι επόμενοι τσάροι ή τσαρίνες να εναποθέτουν ένα μέρος των κοσμημάτων που αποκτούσαν στη διάρκεια της εξουσίας τους στο Ταμείο που περιέρχονταν έτσι στα χέρια του κράτους και όχι της αυτοκρατορικής οικογένειας. Πραγματικά οι επόμενες γενεές των τσάρων αύξησαν ολοένα το θησαυρό. Με το ξέσπασμα του [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου]] ο κρατικός θησαυρός θα μεταφερθεί για σιγουριά στο Κρεμλίνο, όπου θα παραμείνει στα κελάρια αρκετά χρόνια. Μετά την ίδρυση της Σοβιετικής Ένωσης θα ιδρυθεί και το Σοβιετικό Ταμείο Διαμαντιών που αναλαμβάνει τη διαχείριση του θησαυρού.<ref>[http://federalbook.ru/files/FS/Soderjanie/FS-21/IV/Ribkin.pdf Βλαντίμιρ Μπορίσοβιτς Ρίμπκιν: Ταμείο Διαμαντιών Ρωσίας] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20160304194641/http://federalbook.ru/files/FS/Soderjanie/FS-21/IV/Ribkin.pdf |date=2016-03-04 }}; Федеральный справочник Том № 21, αναγνώστηκε στις 09.08.2013 (ρωσικά)</ref> Οι οικονομικές δυσκολίες των πρώτων χρόνων διακυβέρνησης της χώρας και τα έξοδα προπαγάνδας στο εξωτερικό, οδηγούν τους κυβερνώντες στην πώληση μεγάλου μέρους του θησαυρού του ταμείου, αρχικά κρυφά και αργότερα σε ανοιχτές δημοπρασίες σε οίκους του Βερολίνου, της Βιέννης, του Λονδίνου και της Νέας Υόρκης.<ref>[http://www.spiegel.de/spiegel/print/d-58138768.html Ματίας Σέππ: Η κατάρα των διαμαντιών]; Περιοδικό Der Spiegel, 14.07.2008 (γερμανικά)</ref> Τα υπόλοιπα όμως κομμάτια, που ήταν και τα πιο σημαντικά, εκθέτονται στο υπόγειο του κτιρίου της Αίθουσας των Όπλων. Αρχικά η συλλογή ήταν μόνο για τα μάτια υψηλών αξιωματούχων, με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης μπορούσαν να θαυμάσουν τα έργα και τουρίστες. Από το Ταμείο εκθέτονται πολύτιμα μοναδικά κομμάτια χρυσοχόων, καθώς και διαμάντια, πολύτιμες πέτρες και κομμάτια χρυσού της περιουσίας των τσάρων. Παγκόσμια γνωστά είναι το [[Ορλόφ (διαμάντι)|διαμάντι του Ορλόφ]] που βρίσκεται πάνω στο σκήπτρο του τσάρου και το [[Σάχης (διαμάντι)|διαμάντι του Σάχη]] που χάρισε το 1829 στον τσάρο Νικόλαο Α' ο [[Σάχης]] της [[Περσία]]ς.
 
==== Παλάτι της Διασκέδασης ====