Κάστρο του Βω-λε-Βικόντ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Κάστρο του Βω-λε-Βικόντ |
(Καμία διαφορά)
|
Έκδοση από την 15:23, 31 Δεκεμβρίου 2019
Το κάστρο Βω-λε-Βικόντ (γαλλικά: Le château de Vaux-le-Vicomte) βρίσκεται στο έδαφος της γαλλικής κοινότητας Μαινσί στο νομό Σεν-ε-Μαρν, 50 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Παρισιού, κοντά στο Μελάν. Είναι κάστρο του 17ου αιώνα (1658-1661 ), που κατασκευάστηκε για τον υπουργό οικονομικών του Λουδοβίκου ΙΔ', τον Νικολά Φουκέ.
| Κάστρο του Βω-λε-Βικόντ | |
|---|---|
| Vaux-le-Vicomte | |
.JPG) | |
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Είδος | σατώ[1][2] |
| Αρχιτεκτονική | κλασική αρχιτεκτονική |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 48°33′55″N 2°42′51″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Μαινσί[1][2] και Μουαζεναί[1] |
| Τοποθεσία | Garden of Château Vaux-le-Vicomte |
| Χώρα | Γαλλία |
| Έναρξη κατασκευής | 1656 |
| Ολοκλήρωση | 17 Αυγούστου 1661 |
| Ιδιοκτήτης | Νικολά Φουκέ, Edme Sommier, Patrice de Vogüé και Jean de Vogüé |
| Αρχιτέκτονας | Λουί Λε Βω |
| Χρηματοδότης | Νικολά Φουκέ |
| Προστασία | κατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 1929)[1], κατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 1939)[1], κατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 1965)[1], κατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 1968)[1], κατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 1994)[1] και ενδεικτικός κατάλογος Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς (από 1996) |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Ο Φουκέ κάλεσε τους καλύτερους καλλιτέχνες της εποχής να χτίσουν αυτό το κάστρο: τον αρχιτέκτονα Λουί Λε Βω, τον ζωγράφο Σαρλ Λε Μπραν, και τον κηπουρό Αντρέ Λε Νοτρ. Την ομάδα είχε ήδη χρησιμοποιήσει ο νεαρός Λουδοβίκος ΙΔ' για να χτίσει τις πτέρυγες στο κάστρο του Βανσέν το 1651-1653 και τους συγκέντρωσε ξανά για να χτίσουν το ανάκτορο των Βερσαλλιών, με πηγή έμπνευσης το κάστρο Βω-λε-Βικόντ.[3]
Το κάστρο, ένα αριστούργημα κλασσικής αρχιτεκτονικής των μέσων του 17ου αιώνα, έχει συνδεθεί με την τραγική μοίρα του πρώτου ιδιοκτήτη του. Σήμερα είναι το πιο σημαντικό ιδιωτικό ακίνητο στη Γαλλία [4] ταξινομημένο ως ιστορικό μνημείο [5]μετά την αγορά του τον Ιούλιο του 1875 από τον Αλφρέ Σομιέ, ο οποίος το αποκατέστησε.
Σήμερα αντιπροσωπεύει ετήσιο προϋπολογισμό 8 εκατομμυρίων ευρώ, απασχολεί 75 υπαλλήλους πλήρους απασχόλησης και μεταδίδει την ατμόσφαιρα του γαλλικού Μεγάλου αιώνα σε περισσότερους από 300.000 επισκέπτες κάθε χρόνο.
Ιστορία
Το κτήμα του Βω-λε-Βικόντ αγοράστηκε το 1641 από τον Νικολά Φουκέ, ένα φιλόδοξο 26χρονο μέλος του κοινοβουλίου του Παρισιού, και περιλάμβανε ένα μικρό κάστρο ανάμεσα στις βασιλικές κατοικίες του Βανσέν και Φονταινεμπλώ. Ο Φουκέ ήταν προστάτης των τεχνών, προσελκύοντας πολλούς καλλιτέχνες με τη γενναιοδωρία του.
Όταν ο Φουκέ έγινε υπουργός οικονομικών του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ' το 1656, κάλεσε τους καλύτερους καλλιτέχνες της εποχής: τον αρχιτέκτονα Λουί Λε Βω, πρώτο αρχιτέκτονα του βασιλιά (1656), τον ζωγράφο Σαρλ Λε Μπραν, ιδρυτή της Ακαδημίας Ζωγραφικής (1648), τον Αντρέ Λε Νοτρ, κηπουρό και γενικό ελεγκτή των κτιρίων του βασιλιά (1657) και τον βασιλικό εργολάβο Μισέλ Βιλεντό να ανακατασκευάσουν το κτήμα, το κάστρο και τους κήπους ώστε να ανταποκρίνονται στη μεγάλη του φιλοδοξία και στην καλλιτεχνική και καλλιεργημένη προσωπικότητά του.
Για να εξασφαλίσει το απαραίτητο έδαφος για τα περίπλοκα σχέδια για τους κήπους και το κάστρο, ο Φουκέ αγόρασε και κατεδάφισε τρία χωριά. Οι εκτοπισμένοι χωρικοί απασχολήθηκαν στην κατασκευή και συντήρηση των κήπων. Λέγεται ότι απασχολούσε 18 χιλιάδες εργαζόμενους και η κατασκευή κόστισε περίπου 16 εκατομμύρια λίβρες.[6]
Το κάστρο και ο κύριός του έγιναν για ένα σύντομο χρονικό διάστημα επίκεντρο εορτών, λογοτεχνικό και καλλιτεχνικό κέντρο. Ο μυθιστοριογράφος και ποιητής Ζαν ντε Λα Φονταίν, ο θεατρικός συγγραφέας Πιερ Κορνέιγ, ο συγγραφέας Πωλ Σκαρρόν και ο θεατρικός συγγραφέας Μολιέρος ήταν μεταξύ των καλλιτεχνών στο περιβάλλον του Φουκέ. Κατά τα εγκαίνια του κάστρου έγινε μεγάλη γιορτή με δείπνο, εντυπωσιακά πυροτεχνήματα και παράσταση του Μολιέρου.[7]
Η γιορτή και η σύλληψη
Το κάστρο ήταν πλούσιο, εκλεπτυσμένο και εκθαμβωτικό, αλλά αυτά τα χαρακτηριστικά αποδείχθηκαν τραγικά για τον ιδιοκτήτη του: ο βασιλιάς συνέλαβε τον Φουκέ λίγο μετά από μια γιορτή που έλαβε χώρα στις 17 Αυγούστου 1661 (όπου παρουσιάστηκε η έμμετρη κωμωδία-μπαλέτο του Μολιέρου Οι ενοχλητικοί (Les Fâcheux)). Ο εορτασμός ήταν πολύ εντυπωσιακός και το σπίτι του υπουργού υπερβολικά πολυτελές. Ο Φουκέ είχε την πρόθεση να κολακεύσει τον βασιλιά: ένα τμήμα του πύργου κατασκευάστηκε ειδικά για τον Λουδοβίκο ΙΔ', αλλά η τύχη του Φουκέ είχε ήδη προδιαγραφεί. Ο Ζαν Μπατίστ Κολμπέρ, ο οποίος στη συνέχεια αντικατέστησε τον Φουκέ ως υπουργός οικονομικών, είχε υποβάλει στον βασιλιά την ιδέα ότι η μεγαλοπρέπεια του υπουργού του χρηματοδοτήθηκε από την υπεξαίρεση δημόσιων πόρων. Έτσι, ο Φουκέ συνελήφθη. [8]
Αργότερα, ο Βολταίρος συνόψισε τη διάσημη γιορτή με τη φράση: «Στις 17 Αυγούστου, στις 6 το βράδυ ο Φουκέ ήταν ο βασιλιάς της Γαλλίας: στις 2 το πρωί δεν ήταν κανείς».
Μετά τον Φουκέ
Μετά τη σύλληψή του ακολούθησε δίκη και ο Φουκέ καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση, η σύζυγός του εξορίστηκε και το κάστρο Βω-λε-Βικόντ κατασχέθηκε. Ο βασιλιάς κατάσχεσε ή αγόρασε 120 ταπετσαρίες, τα αγάλματα και όλες τις πορτοκαλιές του κτήματος. Στη συνέχεια ανέθεσε στην ομάδα των καλλιτεχνών (Λε Βω, Λε Νοτρ και Λε Μπραν) να σχεδιάσουν το έργο που θα ήταν πολύ μεγαλύτερο από το Βω-λε-Βικόντ, το παλάτι και τους κήπους των Βερσαλλιών.
Η σύζυγος του Φουκέ ανέκτησε την περιουσία της 10 χρόνια αργότερα και αποσύρθηκε εκεί με τον μεγαλύτερο γιο της. Το 1705, μετά το θάνατο του συζύγου και του γιου της, πούλησε τον χώρο.
Πρόσφατη ιστορία
Ο στρατάρχης Κλωντ Λουί Εκτόρ ντε Βιλάρ έγινε ο νέος ιδιοκτήτης του κάστρου και το 1764, ο γιος του πώλησε το κτήμα στον δούκα του Πρασλέν, του οποίου οι απόγονοι διατήρησαν την περιουσία για περισσότερο από έναν αιώνα. Ένας από τους ιδιοκτήτες, ο Σαρλ ντε Σουαζέλ-Πρασλέν, σκότωσε τη γυναίκα του στην κρεβατοκάμαρά της και κατά τη διάρκεια της δίκης αυτοκτόνησε, αυτό όμως δεν συνέβη στο Βω-λε-Κοντ αλλά στην κατοικία τους στο Παρίσι.
Το 1875, μετά από τριάντα χρόνια παραμέλησης, το ακίνητο πωλήθηκε στον βιομήχανο Αλφρέ Σομιέ σε δημόσιο πλειστηριασμό, ο οποίος αποκατέστησε το κτίριο και τους κήπους. Το 1908, μετά το θάνατό του, το κτίριο και οι κήποι είχαν ανακτήσει την αρχική τους εμφάνιση. Οι απόγονοί του συνεχίζουν να διατηρούν την ιδιοκτησία, η οποία παραμένει ιδιωτική.
Το κάστρο και οι κήποι ανακηρύχθηκαν ιστορικά μνημεία το 1939 και το 1944 τα έπιπλα και τα πολυάριθμα αντικείμενα. Τέλος, το 1965 ολόκληρη η περιοχή των 450 εκταρίων χαρακτηρίστηκε ως ιστορικό μνημείο.
Το 1968, το κάστρο και το πάρκο άνοιξαν στο κοινό με περίπου 300.000 επισκέπτες κάθε χρόνο. Από το 1980, από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο κάθε Σάββατο βράδυ διοργανώνονται «βραδιές με κεριά».
Επίσης, λόγω της υποβλητικής ατμόσφαιρας, ο χώρος χρησιμοποιήθηκε στα γυρίσματα πολλών κινηματογραφικών και τηλεοπτικών παραγωγών.
Το κάστρο
Το κάστρο περιλαμβάνει περίπου 100 δωμάτια σε επιφάνεια 2.500 τ.μέτρων, διανεμημένων σε τρία επίπεδα. Διατηρεί το παραδοσιακό γαλλικό φεουδαρχικό σχέδιο με το ορθογώνιο οικοδόμημα που περιβάλλεται από μεγάλες τάφρους με νερό. Δύο πόρτες συνδέουν το κάστρο με τον υπόλοιπο κήπο.
Η οβάλ αίθουσα
Η οβάλ αίθουσα του κάστρου είναι ένα μοναδικό δημιούργημα στην ιστορία της γαλλικής αρχιτεκτονικής, με διάμετρο 19 μέτρα μήκος και 18 πλάτος. Σε αυτό γίνονταν οι δεξιώσεις και οι εορταστικές εκδηλώσεις.
Η οροφή είναι ζωγραφισμένη από τον Σαρλ Λε Μπραν. Ο θόλος υποστηρίζεται από 16 Καρυάτιδες, έργα του Φρανσουά Ζιραντόν. Δώδεκα από αυτές φέρουν τα σημεία του ζωδιακού κύκλου και οι άλλες τέσσερις φέρουν σύμβολα των τεσσάρων εποχών. Ο ήλιος είναι φτιαγμένος με λευκή πέτρα και σχιστόλιθο στο κέντρο του ηλιακού τεταρτημορίου.
Ο χώρος είναι διακοσμημένος με τέσσερις προτομές ρωμαϊκών χαρακτήρων: Οκταβία, αδελφή του Αυγούστου, Βρεταννικός, Οκταβία, σύζυγος του Νέρωνα και Αδριανός. Δώδεκα άλλες ρωμαϊκές προτομές χαραγμένες στη Φλωρεντία τον 17ο αιώνα διακοσμούν την αίθουσα.
Οι κήποι
Το μήκος των κήπων είναι 1.500 μέτρα με μέσο πλάτος από 200 έως 250 μέτρα. Το πάρκο καλύπτει μια συνολική έκταση 450 εκταρίων και περιβάλλεται από ένα περιμετρικό τείχος 13 χιλιομέτρων.[9]
Οι κήποι βρίσκονται στα νότια του πύργου είναι αξιοσημείωτοι για το μέγεθος και το στυλ τους. Υπάρχουν λίμνες, αγάλματα και μονοπάτια.
Η είσοδος στο κάστρο γίνεται από μία αλέα με 257 πλατάνια. Οι δύο σειρές δέντρων είναι πολύ κοντά, μόλις 6 μέτρα από την άλλη, έτσι ώστε, όταν τα κλαδιά και των δύο γραμμών συναντώνται, προκαλείται ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα φυλλώδους σήραγγας. Η αλέα έχει μήκος 1.400 μέτρων και χαρακτηρίζεται ως ιστορικό μνημείο.
Τοποθεσία-Πρόσβαση
Το κάστρο βρίσκεται 55 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Παρισιού και οδικώς προσεγγίζεται μέσω του αυτοκινητοδρόμου Α6 (Autoroute A6) προς Φονταινεμπλώ μέχρι την πόλη Μελάν, από την οποία απέχει 6 χιλιόμετρα, και των αυτοκινητοδρόμων D636 και D215 προς το κάστρο.
Επίσης συνδέεται σιδηροδρομικά με γραμμές του προαστιακού και περιφερειακού δικτύου.
Από τις 31 Μαρτίου έως τις 31 Οκτωβρίου (εκτός από τις Τρίτες) υπάρχει επίσης λεωφορείο που πηγαίνει απευθείας από και προς το κέντρο της πόλης του Παρισιού. Στο λεωφορείο μπορεί να γίνει κράτηση στην ιστοσελίδα του κάστρου.
Επίσης υπάρχουν οργανωμένες εκδρομές από Παρίσι με συνοδό ξεναγό και για τα δύο, το κάστρο του Βω-λε-Βικόντ και ανάκτορο του Φονταινεμπλώ που βρίσκεται κοντά.
- Εσωτερικοί χώροι του κάστρου του Βω-λε-Βικόντ
-
-
-
-
-
-
-
Το δωμάτιο του Φουκέ
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Η ιστοσελίδα του κάστρου Βω-λε-Βικόντ (επιλογή γλώσσας)
- Βίντεο youtube
Παραπομπές
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 «base Mérimée» (Γαλλικά) Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
- ↑ 2,0 2,1 (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 4567. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2018.
- ↑ Choisy, Mémoires, p. 93 à 101
- ↑ « Charles Le Brun à Vaux-le-Vicomte et à la manufacture royale des meubles de la Couronne », Gazette des Beaux-Arts, 3e période, t. XIII, XIV, février 1895, p. 89-104 ; mai 1895, p. 399-410 ; juillet 1895, 5-14.
- ↑ . «.pop.culture.gouv.fr/notice/merimee».
- ↑ . «gardenvisit.com/history».
- ↑ Ernest C. Peixottop, Through the French Provinces, p.73
- ↑ . «vaux-le-vicomte.com-nicolas-fouquet/».
- ↑ Maurice Fleurent, , Éditions sous le Vent, 1989, p. 111.