Μέγας Βασίλειος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Βασίλειος Καισαρείας''' ([[330]]<ref>Paul Jonathan Fedwick, ''[https://books.google.gr/books?id=SKbYAAAAMAAJ&q=isbn:9780888444127&dq=isbn:9780888444127&hl=el&sa=X&ei=lXylVIK-Kc70aNjpgtAH&ved=0CCAQ6AEwAA Basil of Caesarea: Christian, Humanist, Ascetic, a Sixteen - Hundredth Anniversary Symposium, τόμος 1]'', σελ. 5, Pontifical Institute of Mediaeval Studies (1981) ISBN 978-0-88844-412-7</ref> - [[1 Ιανουαρίου]] [[379]]), γνωστός και ως '''Μέγας Βασίλειος''' ή Άγιος Βασίλειος, ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] [[Μικρά Ασία|Μικρασιάτης]] [[χριστιανισμός|χριστιανός]] [[επίσκοπος]] της [[Καισάρεια (Καππαδοκία)|Καισαρείας]] στην [[Καππαδοκία]] της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]]. Υπήρξε σημαντικός [[θεολογία|θεολόγος]] και Πατέρας της Εκκλησίας. Υποστήριξε το [[Σύμβολο της Πίστεως]] και αντιτάχθηκε στις αιρέσεις των πρωτοχριστιανικών χρόνων, μεταξύ των οποίων και του [[Αρειανισμός|Αρειανισμού]]. Είναι ένας από τους [[Τρεις Ιεράρχες]], που θεωρούνται προστάτες της παιδείας, μαζί με τον [[Γρηγόριος Ναζιανζηνός|Γρηγόριο τον Θεολόγο]] και τον [[Ιωάννης ο Χρυσόστομος|Ιωάννη τον Χρυσόστομο]].

 

{{Χριστιανισμός}}

[[File:Василий Великий.jpg||thumb|Ο Μέγας Βασίλειος.]]

Γεννήθηκε από αγίους γονείς το [[330]] μ.Χ. στην [[Καισάρεια (Καππαδοκία)|Καισάρεια]] της [[Καππαδοκία]]ς. Ο πατέρας του, Βασίλειος, ασκούσε το επάγγελμα του καθηγητή ρητορικής στη Καισάρεια της Καππαδοκίας και η μητέρα του, Αγία Εμμέλεια, ήταν απόγονος οικογένειας [[Ρωμαίοι|Ρωμαίων]] αξιωματούχων (ο πατέρας της είχε πεθάνει ως [[Χριστιανισμός|Χριστιανός]] [[μάρτυρας]]). Στην οικογένεια εκτός από το Βασίλειο υπήρχαν άλλα οκτώ ή εννέα παιδιά. Μεταξύ αυτών, ο άγιος [[Γρηγόριος Νύσσης]], ο άγιος Ναυκράτιος που έγινε ασκητής, η [[Οσία Μακρίνα]] και ο άγιος [[Πέτρος Σεβαστείας|Πέτρος, επίσκοπος Σεβαστείας]], ενώ κάποιο φαίνεται να πέθανε σε βρεφική ηλικία.<ref>''ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΙΑ'', ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Γ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ, 1981</ref>

Στην Αθήνα γνωρίστηκε με το [[Γρηγόριος Ναζιανζηνός|Γρηγόριο]] από την Καππαδοκία, αναπτύσσοντας μία μεγάλη φιλία, εγγράφηκε στη σχολή του Χριστιανού [[φιλοσοφία|φιλοσόφου]] [[Προαιρέσιος|Προαιρεσίου]] και παρακολούθησε τη διδασκαλία του καθώς και τη διδασκαλία άλλων φιλοσόφων όπως ο {{redwd|Ιμέριος|Q1406282}}.

 

 

 

 

Στον εκκλησιαστικό τομέα, ως επίσκοπος πλέον, ο Βασίλειος αντιμετώπισε την προσπάθεια του Αυτοκράτορα [[Ουάλης|Ουάλη]] να επιβάλει τον Ομοιανισμό (ρεύμα του Αρειανισμού), όντας σε επιστολική επικοινωνία με τον [[Μέγας Αθανάσιος|Μέγα Αθανάσιο]], Πατριάρχη Αλεξανδρείας και τον Πάπα Ρώμης Δάμασο. Στην περιφέρεια της ποιμαντικής του ευθύνης είχε να αντιμετωπίσει την έντονη παρουσία του αρειανικού στοιχείου και άλλων χριστιανικών, μη ορθόδοξων, ομολογιών. Σε αυτό τον τομέα έδρασε και ως επίσκοπος, δηλαδή οργανωτικά, αλλά και με την αντιρρητική του γραμματεία. Μέσα από τις επιστολές του φαίνονται οι προσπάθειες που κατέβαλε για την ανάδειξη άξιων κληρικών στο ιερατείο, την καταπολέμηση της [[σιμωνία]]ς των επισκόπων, την πιστή εφαρμογή των ιερών κανόνων από τους πιστούς καθώς και η ποιμαντική μέριμνα, που επέδειξε έναντι των αποκομμένων και περιθωριοποιημένων μελών της [[Εκκλησία]]ς. Η όλη του δραστηριότητα επιφέρει τη βαθμιαία αναγνώρισή του ως κοινού έξαρχου ολόκληρου του ασιατικού θέματος της [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Αυτοκρατορίας]].

Στην οικουμενική Εκκλησία ο Βασίλειος αναλαμβάνει τα πνευματικά ηνία από τον Μέγα Αθανάσιο, ο οποίος βαθμιαία αποσύρεται από την ενεργό δράση λόγω γήρατος. Εργάζεται για την επικράτηση των ορθόδοξων χριστιανικών αρχών και υπερασπίζεται το δογματικό προσανατολισμό της [[Α΄ Οικουμενική Σύνοδος|Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας]]. Προσπαθεί να βρίσκεται σε αλληλενέργεια με τα ορθόδοξα πατριαρχεία και ουσιαστικά υποκαθιστά και αντικαθιστά την αρειανίζουσα ιεραρχία του πολιτικού κέντρου της Αυτοκρατορίας. Σε αυτή την προσπάθεια συναντά την αδιάφορη ή προκατειλημμένη στάση των άλλων πατριαρχείων, γεγονός, που παρά την απογοήτευση που του επιφέρει δεν τον καταβάλει στη συνέχιση του αγώνα του.

 

Έργο ζωής και σημαντικό σταθμό στην πορεία του, αποτελεί η ίδρυση και λειτουργία ενός κοινωνικού φιλανθρωπικού συστήματος, του Πτωχοκομείου ή Βασιλειάδας. Εκεί διοχετεύει όλη την ποιμαντική του ευαισθησία, καθιστώντας την πρότυπο κέντρου περίθαλψης και φροντίδας των ασθενέστερων κοινωνικά ατόμων. Ουσιαστικά η Βασιλειάδα υπήρξε ένας πρότυπος οίκος για τη φροντίδα των ξένων, την ιατρική περίθαλψη των φτωχών άρρωστων και την επαγγελματική κατάρτιση των ανειδίκευτων. Καθίσταται η μήτρα ομοειδών οργανισμών που δημιουργήθηκαν σε άλλες επισκοπές και στάθηκε η σταθερή υπενθύμιση στους πλουσίους του προνομίου τους να διαθέτουν τον πλούτο τους με έναν αληθινά χριστιανικό τρόπο.

Το ενδιαφέρον του για τα ευρύτερα κοινωνικά προβλήματα του λαού αποδεικνύεται από επιστολές του (π.χ. Επιστολές 104, 110, 84, 86, 107-109), σύμφωνα με τις οποίες προσπαθούσε να λύσει προβλήματα εργαζομένων στα ορυχεία του [[Ταύρος (οροσειρά)|Ταύρου]] της Μικράς Ασίας, ορφανών, αδικημένων, ασθενών και απόρων και καθιέρωσε τη διανομή αγαθών - τρόφιμα, ρούχα, χρήματα- και κάθε είδους βοήθειας σε φτωχές οικογένειες, άπορους κ.λπ. <ref>[https://www.aftodioikisi.gr/sunenteuxeis/vasileios-o-megas-os-eikona-kai-os-anaparastasi/ ''Βασίλειος ο Μέγας ως εικόνα και ως αναπαράσταση'', aftodioikisi.gr, 30 Δεκεμβρίου 2019]</ref>

 

Καταπονημένος από την ευρεία δράση που ανέπτυξε σε πολλούς τομείς της χριστιανικής μαρτυρίας καθώς και την ασκητική ζωή, την οποία ακολουθούσε, ο Βασίλειος πεθαίνει την [[1 Ιανουαρίου]] του [[379]] σε ηλικία 49 ετών. Ο θάνατός του βυθίζει στο πένθος όχι μόνο το ποίμνιό του αλλά και όλο το χριστιανικό κόσμο της Ανατολής. Στην κηδεία του συμμετέχουν [[Ιουδαίοι]], πιστοί της εθνικής θρησκείας και ένα πλήθος ανομοιογενούς θρησκευτικής και εθνικής απόχρωσης. Η παρακαταθήκη του υπήρξε το τεράστιο σε μέγεθος και σημασία θεολογικό – δογματικό του έργο μαζί με τη συμβολή του στη λειτουργική και την πρωτότυπη ανθρωπιστική του δράση.