Νικόλαος Β΄ της Ρωσίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Νικόλαος Β΄ γεννήθηκε στην [[Αγία Πετρούπολη]] και ήταν ο μεγαλύτερος γιος του [[Αλέξανδρος Γ΄ της Ρωσίας|Αλέξανδρου Γ΄]] αυτοκράτορα της Ρωσίας και της Ντάγκμαρ (Μαρίας Φεοντόροβνας) της Δανίας. Οι γονείς του πατέρα του ήταν ο [[Αλέξανδρος Β΄ της Ρωσίας|Αλέξανδρος Β΄]] αυτοκράτορας της Ρωσίας και η Μαρία (Μαρία Αλεξάντροβνα) της Έσσης-Ντάρμστατ (Hesse-Darmstadt). Οι γονείς της μητέρας του ήταν ο [[Χριστιανός Θ΄ της Δανίας]] και η Λουίζα της Έσσης-Κάσσελ (Hesse-Kassel). Ο Νικόλαος Β΄ ήταν ευαίσθητο παιδί και αισθανόταν πολύ καταπτοημένος από τη δύναμη του πατέρα του, παρόλο που ταυτόχρονα τον λάτρευε. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο Νικόλαος Β΄ συχνά αναφερόταν σε εκείνον στα γράμματά του και στα ημερολόγια του με νοσταλγία. Πολύ κοντινή σχέση είχε ο Νικόλαος Β΄ με τη μητέρα του, τη Ντάγκμαρ (Μαρία Φεοντόροβνα), όπως προκύπτει μετά τη δημοσιοποίηση των γραμμάτων που αντάλλασσαν μεταξύ τους.

 

 

Πριν γίνει Τσάρος, ο Νικόλαος Β΄ πραγματοποίησε έναν αξιοζήλευτο αριθμό ταξιδιών. Κατά τη διάρκεια ενός αξιομνημόνευτου ταξιδιού στην Αυτοκρατορία της Ιαπωνίας, μια αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του με σπαθί, τον άφησε με μια ουλή στο μέτωπο. Η άμεση αντίδραση του ξαδέλφου του, [[Πρίγκιπας Γεώργιος της Ελλάδας|Πρίγκιπα Γεωργίου της Ελλάδος]], ο οποίος απέκρουσε το δεύτερο χτύπημα με το μπαστούνι του, του έσωσε τη ζωή. Το κίνητρο του παρολίγον δολοφόνου ήταν ότι ο Νικόλαος Β΄ είχε επισκεφτεί έναν πολύ άγιο ναό, στον οποίο ποτέ πριν δεν επιτρεπόταν η είσοδος σε μη πιστούς. Αυτό το συμβάν είχε μια απρόβλεπτη επίδραση στην ιστορία της Ρωσίας. Ο Νικόλαος Β΄μίσησε την [[Ιαπωνία]] και το 1905 υποστήριξε πόλεμο εναντίον της, ο οποίος κατέληξε στην καταστροφική ναυμαχία της Τσουσίμα.

Χαρακτηρισμένος ως υπερβολικά υποχωρητικός από τον σκληρό και απαιτητικό πατέρα του, ο Νικόλαος ελάχιστα προετοιμάστηκε για τον ρόλο του ως αυτοκράτορας. Ως παιδί ήταν ευγενικό και αξιαγάπητο, αλλά έδειχνε ελάχιστο ενδιαφέρον στα μαθήματά του. Ακόμα και όταν ο Τσάρος αποφάσισε να τον μυήσει στις υποθέσεις του Κράτους, βάζοντάς τον να παρακολουθήσει συνεδρίαση του Συμβουλίου του Κράτους, ο Νικόλαος μετά από είκοσι λεπτά προτίμησε να φύγει και να συναντήσει τους φίλους του. Όταν ο Αλέξανδρος Γ΄ απεβίωσε το [[1894]] σε ηλικία 49 ετών από νεφρική ανεπάρκεια, ο Νικόλαος αισθανόταν τόσο απροετοίμαστος για τα καθήκοντά του, που ρώτησε τον ξάδελφό του κλαίγοντας: "Τι θα απογίνω εγώ και ολόκληρη η Ρωσία;". Αποφάσισε να διατηρήσει τη συντηρητική πολιτική του πατέρα του. Και ενώ ο Αλέξανδρος Γ΄ είχε συγκεντρωθεί στον σχηματισμό μιας γενικής πολιτικής, ο Νικόλαος Β΄ ασχολήθηκε πολύ περισσότερο με διοικητικές λεπτομέρειες.

 

Τα λόγια αυτά άφησαν εμβρόντητους και τρόμαξαν όλους όσους άκουγαν. Από τότε ξεκίνησε η πτώση της δημοτικότητας του νέου Τσάρου και άρχισαν να απομακρύνονται οι ελπίδες για μια ειρηνική αλλαγή στη [[Ρωσία]].

 

== Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ==

 

[[Αρχείο:Nikolaus II. (Russland).jpg|thumb|left|250px|Ο Νικόλαος ο Β΄στο Τσάρσκογιε Σελό το Μάρτιο του 1917]]

Στις αρχές Μαρτίου η Προσωρινή Κυβέρνηση έβαλε τον Νικόλαο Β΄ και την οικογένειά του σε κατ’ οίκον περιορισμό στο Ανάκτορο του Αλεξάνδρου στο [[Τσάρσκοε Σελό|Τσάρσκογε Σελό]], 15 μίλια νότια από την [[Αγία Πετρούπολη]]. Τον Αύγουστο του 1917 η Κυβέρνηση Κερένσκι μετέφερε τους Ρομάνοφ στο Τόμπολσκ στα Ουράλια, στο σπίτι του πρώην Κυβερνήτη, ισχυριζόμενη ότι έτσι θα προστατευόταν από το εντεινόμενο επαναστατικό κλίμα. Όταν οι Μπολσεβίκοι ανέβηκαν στην εξουσία τον Οκτώβριο, τα μέτρα κράτησής τους έγιναν αυστηρότερα και η σκέψη να δικαστεί ο Νικόλαος ακουγόταν όλο και πιο συχνά. Όσο η αντιεπαναστατική Λευκή κίνηση συγκέντρωνε δυνάμεις, οδηγώντας σε εμφύλιο πόλεμο μέχρι το καλοκαίρι, ο Νικόλαος Β΄, η Αλεξάνδρα και η κόρη τους Μαρία μεταφέρθηκαν τον Απρίλιο στο [[Αικατερίνενμπουργκ]]. [[Αρχείο:Tobolskhouse2.jpg|thumb|right|200px|Το κυβερνητικό κτίριο στο Τομπόλσκ]] Ο Αλέξιος ήταν πολύ άρρωστος για να συνοδεύσει τους γονείς του και παρέμεινε με τις αδελφές του Όλγα, Τατιάνα και Αναστασία στο Τομπόλσκ (Тобольск) μέχρι τον Μάιο του 1918. Η οικογένεια με λίγους ακόλουθους έμεινε φυλακισμένη στην οικία Ιπάτιεφ στο [[Αικατερίνενμπουργκ]], ένα στρατιωτικό Μπολσεβικικό οχυρό{{πηγή}}. Εκεί, το βράδυ της 17ης Ιουλίου 1918, οι Μπολσεβίκοι ξύπνησαν τον Νικόλαο, την Αλεξάνδρα, τα παιδιά τους, τον γιατρό τους και τρεις υπηρέτες, τους πήγαν στο υπόγειο και τους σκότωσαν στις 2:33 π.μ. Παραμένει ακόμα ανεξιχνίαστο αν η εντολή δολοφονίας δόθηκε απευθείας από τον [[Λένιν]] στη [[Μόσχα]] (την εκδοχή αυτή την ισχυρίζονται πολλοί, όμως σχολαστική έρευνα δεν έφερε στο φως κάποιο αδιάσειστο επιχείρημα), ή αν έγινε έτσι ελλείψει άλλης εναλλακτικής, καθώς η Λευκή κίνηση πλησίαζε το Αικατερίνενμπουργκ ή αν δόθηκε με πρωτοβουλία των τοπικών Μπολσεβίκων. Επίσης ανεξιχνίαστο παραμένει το αν η εντολή (αν τελικά υπήρξε εντολή) αφορούσε μόνο την δολοφονία του Νικόλαου ή και ολόκληρης της οικογένειας.

 

 

 

Μια τελετή Χριστιανικής ταφής πραγματοποιήθηκε 80 χρόνια μετά τη εκτέλεση τους το 1998. Τα σώματά τους αναπαύτηκαν με τιμές κράτους στον Παρεκκλήσιο της Αγίας Αικατερίνης στο οχυρό των Αγίων Πέτρου και Παύλου στην Αγία Πετρούπολη, όπου αναπαυόταν όλοι οι Ρώσοι Αυτοκράτορες από τον [[Πέτρος Α΄ της Ρωσίας (ο Μέγας)|Μεγάλο Πέτρο]] και έπειτα. Ο Πρόεδρος [[Μπορίς Γιέλτσιν|Γέλτσιν]] και η κυρία του παρακολούθησαν την τελετή μαζί με τους συγγενείς των Ρομανόφ, συμπεριλαμβανομένου του [[Μιχαήλ του Κεντ|Μιχαήλ]] πρίγκιπα του Κεντ. Η τελευταία Αυτοκρατορική Οικογένεια της Ρωσίας αγιοκατατάχθηκε όχι μόνο από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά και από τον [[Πατριάρχης Μόσχας Αλέξιος Β΄|Πατριάρχη Αλέξιο Β΄]] στη [[Μόσχα]].

 

 

Η Ρωσική Ορθόδοξη Eκκλησία, παρά τα στοιχεία των εξετάσεων DNA, αρνήθηκε να αναγνωρίσει τα λείψανα της Αυτοκρατορικής οικογένειας ως αυθεντικά. Οι λόγοι της άρνησης θεωρούνται πολιτικοί.

 

== Η αγία οικογένεια των Ρομάνοφ ==

 

==Τίτλοι και προσφωνήσεις==

 

==Διακρίσεις==