Στις 27 Μαρτίου 1951 εξελέγη Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης και ενθρονίστηκε στις 16 Απριλίου στον [[Αγία Σοφία (Θεσσαλονίκη)|Καθεδρικό Ναό της του Θεού Σοφίας]]. Επιτέλεσε σημαντικό ποιμαντικό έργο με χειροτονία νέων κληρικών, ιερατικές συνάξειοςσυνάξεις, ανοικοδόμηση επισκοπείου, την επανίδρυση της Ιεράς Μονής Αγίας Θεοδώρας στο κέντρο της πόλης καθως και την ίδρυση των Μονών Μεταμορφώσεως Σωτήρος Χορτιάτη και Κοιμήσεως θεοτόκου Πανοράματος. Εγκαινίασε νέους ναούς στην πόλη όπως τον [[Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Θεσσαλονίκης|Ιερό Ναό Αγίων Πάντων Θεσσαλονίκης]] και τον πρώτο [[Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Ξηροκρήνης Θεσσαλονίκης|Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Ξηροκρήνης Θεσσαλονίκης]]<ref>http://ikee.lib.auth.gr/record/133958/files/GRI-2014-11988.pdf, σελ. 57 </ref>. Το 1962 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας της [[Θεολογική Σχολή Α.Π.Θ.|Θεολογικής Σχολής]] του [[Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης|Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης]]. Αποτελεί επίσης τον δημιουργό του Χαρίσειου Γηροκομείου, του ορφανοτροφείου θηλέων και των παιδικών κατασκηνώσεων. Με πρόνοιά του το Θεαγένειο Νοσοκομείο μετατράπηκε σε αντικαρκινικό ινστιτούτο ενώ η Σχολή Τυφλών αποκτά νέα κτίρια και δικό της Ναό.<ref>http://ikee.lib.auth.gr/record/133958/files/GRI-2014-11988.pdf, σελ. 57 </ref>
