Ορλωφικά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
→Η βαλκανική πολιτική της Ρωσίας: Προγενέστερες επαφές |
||
Γραμμή 35:
==Η βαλκανική πολιτική της Ρωσίας==
Στη διάρκεια της τουρκοκρατίας γίνονταν κατά καιρούς προσπάθειες από ελληνορθόδοξες προσωπικότητες για προσέλκυση βοήθειας από τη Ρωσία ώστε να ελευθερώσει τους Χριστιανούς. Μια από τις πρώτες σχετικές επαφές έγινε τον Φεβρουάριο του 1649 από τον πατριάρχη Ιεροσολύμων Παΐσιο ο οποίος επισκέφθηκε τον τσάρο [[Αλέξιος της Ρωσίας|Αλέξιο]]. Ο πατριάρχης κάλεσε τον τσάρο να γίνει ο "νέος Μωυσής". Ο Λαόνικος Ζαμίτρης το 1652 έκανε παρόμοια επίκληση στον Κοζάκο οπλαρχηγό Μποντάν Κμελνίτσκι. Άλλοι ιερωμένοι που απευθύνθηκαν για τον ίδιο σκοπό προς τον τσάρο Αλέξιο της Ρωσίας ήταν ο πρώην πατριάρχης Κων/πολεως Αθανάσιος Πατελάρος το 1653, ο αρχιμανδρίτης της Μονής της Θεοτόκου της Ακροτηριανής της Κρήτης Νεόφυτος (1653), και ο μητροπολίτης Γάζας Παΐσιος Λιγαρίδης (1656). Το 1657 μια Ενετική αποστολή στη Ρωσία επέδωσε στον τσάρο Αλέξιο επιστολή που είχε γράψει ο Κρητικός ιερομόναχος [[Γεράσιμος Βλάχος]], με την οποία καλούσε τον τσάρο να επιτεθεί κατά των Τούρκων και να ελευθερώσει τους "Ελληνο-ρωμαίους".<ref>[https://omp.ub.rub.de/index.php/HOE/catalog/view/107/96/596-1 Ovidiu Olar, "The Sons of Lucifer and the Children of Neptune: The Anti-Ottoman and Anti-Islamic Polemical Works of Gerasimos Vlachos", στο ''Historiography in Ottoman Europe'', Bochum, 2018]</ref>
Επί βασιλείας του σπουδαίου αναμορφωτή της Ρωσίας σε Μεγάλη Δύναμη, [[Τσάρος|Τσάρου]] [[Πέτρος Α΄ της Ρωσίας (ο Μέγας)|Μεγάλου Πέτρου Α΄]], άρχισε να καθίσταται η ανάγκη δημιουργίας στόλου και η έξοδος της χώρας στη [[Μαύρη θάλασσα]] και στη συνέχεια στη [[Μεσόγειος|Μεσόγειο]] όπως αυτό διαφάνηκε στη περίφημη [[Συνθήκη του Κάρλοβιτς]], που αποτέλεσε σταθμό στα δρώμενα της Μεσογείου και ιδιαίτερα στο [[Αιγαίο]]. Δημιουργός του ανύπαρκτου μέχρι τότε τσαρικού στόλου ήταν ο ελληνικής καταγωγής [[Ιβάν Μπότσης]]. Με τη συνθήκη εκείνη όπου πολλά ελλαδικά μέρη πέρασαν στην [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]] ενώ για την Πελοπόννησο άρχιζε η δεύτερη τουρκοκρατία φυσικό επόμενο ήταν οι ορθόδοξοι χριστιανοί της νότιας ευρύτερης περιοχής της Βαλκανικής και κυρίως οι Έλληνες ν΄ αρχίσουν να προσβλέπουν στην ομόθρησκη αυτή Δύναμη αναπτύσσοντας έτσι ένα [[φιλορωσισμός|φιλορωσισμό]]. Το φιλορωσισμό εκείνο ενίσχυσαν ακόμα προφητείες και θρύλοι για την λυτρωτική επέμβαση από ένα ομόθρησκο κράτος, που έβρισκαν πρόσφορο έδαφος και συγκινούσαν όλες τις κοινωνικές τάξεις.<ref>Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Ελληνική Ιστορία», τόμ 25 σ. 252, 1992</ref><br>▼
▲Επί βασιλείας του
Ο [[Μέγας Πέτρος]] ανταποκρινόμενος θετικά στη προσδοκία αυτή έκανε ό,τι μπορούσε προκειμένου να την ενισχύει υπέρ των βλέψεών του ξεκινώντας αρχικά από τους Έλληνες της Μαύρης Θάλασσας και στη συνέχεια της Βαλκανικής. Η βαλκανική πολιτική του Μεγάλου Πέτρου αν και ανεστάλη προσωρινά ύστερα από την ήττα του στον [[Προύθος|Προύθο]] ([[1711]]) κληρονομήθηκε ως φυσική συνέχεια στους διαδόχους του.
| |||