Εις άτοπον απαγωγή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αναίρεση έκδοσης 6730608 από τον 2A02:582:1CFB:A100:5D5:2666:693F:C094 (Συζήτηση)
Το απαγωγή σε επαγωγή
Γραμμή 1:
{{άλλεςχρήσεις4|την αρχαία μέθοδο της [[λογική|λογικής]]|τη σύγχρονη λογική μέθοδο η οποία διατυπώθηκε τον 19ο αιώνα ([[αγγλική γλώσσα|αγγλ.]]: ''abduction'')|υποθετικο-παραγωγικός συλλογισμός}}
Η '''απαγωγήεπαγωγή σε άτοπο''' ή ''εις άτοπον απαγωγήεπαγωγή'' (όρος που διεθνοποιήθηκε από τη [[λατινικά|λατινική]] φράση ''reductio ad absurdum'', μετάφραση της αντίστοιχης ελληνικής ορολογίας των [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]] και [[Ευκλείδης|Ευκλείδη]]) (συχνά λανθασμένα γραφόμενη ως "Εις άτοπο απαγωγή") είναι μία από τις σημαντικότερες μεθόδους [[Μαθηματική απόδειξη|μαθηματικής απόδειξης]]. Ωστόσο, η απαγωγή σε άτοπο δεν εφαρμόζεται αποκλειστικά στα [[μαθηματικά]] και στην [[Συμβολική λογική|τυπική λογική]], αλλά συνιστά ευρύτερα τη [[λογική|συλλογιστική]] μέθοδο κατά την οποία αποδεικνύεται η αλήθεια μιας πρότασης με βάση το γεγονός ότι η αντίθετή της είναι ψευδής ή λανθασμένη<ref>[http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/triantafyllides/search.html?lq=%22%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CE%AE+3%22&dq= Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών του ΑΠΘ, 1988]</ref>.
 
Χρησιμοποιήθηκε από τον Αριστοτέλη σε συνδυασμό με την [[αρχή αποκλειόμενου μέσου]] και την [[αρχή μη-αντίφασης]]. Επίσης υπήρξε η αγαπημένη μέθοδος απόδειξης του Ευκλείδη. Σημαντική πηγή επιχειρημάτων της «εις άτοπον απαγωγής» αποτελούν οι πλατωνικοί διάλογοι, καθώς και οι αντινομίες του [[Ιμμάνουελ Καντ|Καντ]].