Γελίμερος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 10:
Όμως ο Γελίμερος ξέφυγε από την καταδίωξη των Ρωμαίων, και με την επιστροφή του Τζάζωνα από τη Σαρδηνία ο ενωμένος βανδαλικός στρατός αντιμετώπισε τον Βελισάριο σε μάχη, αυτή τη φορά σε ένα μέρος που ονομαζόταν Τρικάμαρο (Tricamarum), περίπου 32 χιλιόμετρα από την Καρχηδόνα, τον Δεκέμβριο του 533. Η μάχη πολεμήθηκε πολύ πιο πεισματικά από εκείνη στο Δέκιμον, αλλά τελείωσε με συντριβή των Βανδάλων και την φυγή ξανά του Γελίμερου. Υποχώρησε στην τοποθεσία ''Mons Pappua'', Όρος Παππούα<ref>For possible location of ''Mons Pappua'' see J. Desanges, 1959."La dernière retraite de Gélimer", ''Cahiers de Tunisie'' '''7''', pp 429-435.</ref> στα σύνορα με την [[Νουμιδία]], όπου σύντομα βρέθηκε να πολιορκείται από Βυζαντινές δυνάμεις υπό τον Φάρα. Σύμφωνα με τον [[Προκόπιος (ιστορικός)|Προκόπιο]], όταν οι Φάρας έστειλε να ζητήσουν από τον Γελίμερο να παραδοθεί, εκείνος ζήτησε από τον Φάρα να του στείλει ένα καρβέλι ψωμί, ένα σφουγγάρι και μία λύρα, για να κάνει πιο υποφερτούς τους χειμώνες στην Παππούα<ref>Procopius, ''De Bellus'' IV.6.20; translated by Dewing, vol. 2 pp. 259f</ref>.
 
Τέλος, το Μάρτιο του 534 με τη συνοδεία του και τα παιδιά αυτών να λιμοκτονούν και αντιλαμβανόμενος ότι δεν υπήρχε περίπτωση να ανακτήσει το βασίλειό του, ο Γελίμερος παραδόθηκε στον Βελισάριο και δέχτηκε την προσφορά των Ρωμαίων για τεράστιες εκτάσεις στην [[Γαλατία]], όπου και έζησε ως τα γηρατειά του. Σύμφωνα με Βυζαντινά χρονικά, πέτυχε μια κάποια ανέκδοτη φήμη φωνάζονταςψιθυρίζοντας το στίχο του Εκκλησιαστή, "Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης" ατάκατά τον θρίαμβο του Ιουστινιανού στην Κωνσταντινούπολη<ref>Edward Gibbon, [http://www.sacred-texts.com/cla/gibbon/04/daf04010.htm ''Decline and Fall of the Roman Empire'', Vol. 4: Chapter 41: Conquests Of Justinian, Character Of Balisarius. Part II<!-- Bot generated title -->]</ref>.
 
==Παραπομπές==