Πύλη:Ιστορία/Επιλεγμένο λήμμα/Αρχείο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Diu (συζήτηση | συνεισφορές) |
Diu (συζήτηση | συνεισφορές) |
||
Γραμμή 76:
<div align="right" class="noprint">
'''[[Σικελική μαφία|''περισσότερα...'']] '''
</div >
== [[Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940]] ==
O '''ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940''' ή ''Πόλεμος του Σαράντα'' ήταν μια πολεμική σύγκρουση μεταξύ [[Ελλάδα|Ελλάδας]] και [[Ιταλία|Ιταλίας]], η οποία διήρκεσε από τις [[28 Οκτωβρίου]] [[1940]] μέχρι τις [[23 Απριλίου]] [[1941]]. Έναρξη του Πολέμου θεωρείται το «[[Επέτειος του Όχι|επεισόδιο του Όχι]]», ενώ μετά τις [[6 Απριλίου]] [[1941]], με την επέμβαση των Γερμανών, συνεχίστηκε ως ελληνογερμανικός πόλεμος.
Τα αίτια του πολέμου έγκεινται στην επεκτατική πολιτική του [[Φασισμός|φασιστικού καθεστώτος]] του [[Μπενίτο Μουσολίνι]] στην [[Ιταλία]]. Ως τα μέσα του 1940, έχοντας ως πρότυπο τις κατακτήσεις του [[Αδόλφος Χίτλερ|Αδόλφου Χίτλερ]], ο Μπενίτο Μουσολίνι θέλησε να αποδείξει στους συμμάχους του του [[Συμμαχία του Άξονα|Άξονα]] ότι μπορεί και ο ίδιος να οδηγήσει την Ιταλία σε ανάλογες στρατιωτικές επιτυχίες. Η Ιταλία είχε ήδη κατακτήσει την [[Αλβανία]] από την άνοιξη του [[1939]], καθώς και πολλές [[Ηνωμένο Βασίλειο|βρετανικές]] βάσεις στην [[Αφρική]], όπως τη [[Σομαλιλάνδη]] το καλοκαίρι του 1940, αλλά αυτές δεν ήταν επιτυχίες ανάλογες αυτών της [[Εθνικοσοσιαλισμός|ναζιστικής]] Γερμανίας. Την ίδια περίοδο, ο Μουσολίνι ήθελε να ισχυροποιήσει τα συμφέροντα της Ιταλίας στα [[Βαλκάνια]], η οποία ένιωθε ότι απειλούνταν από τη γερμανική πολιτική (η [[Ρουμανία]] είχε δεχθεί γερμανική προστασία για τα πετρελαϊκά της κοιτάσματα), και η οποία είχε ανάγκη από ισχυρά ερείσματα, προκειμένου να μπορεί να αντισταθμίσει τις βρετανικές βάσεις τις Ανατολικής Μεσογείου.
Τις πρώτες πρωινές ώρες της [[28 Οκτωβρίου|28ης Οκτωβρίου]] του [[1940]], ο Ιταλός Πρέσβης στην Αθήνα Γκράτσι επέδωσε ιδιόχειρα στον Έλληνα Πρωθυπουργό [[Ιωάννης Μεταξάς|Ιωάννη Μεταξά]], στην οικία του δεύτερου, στην Κηφισιά, [[τελεσίγραφο]], με το οποίο απαιτούσε την [[ελεύθερη διέλευση]] του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο, προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία του ελλαδικού χώρου (λιμένες, αεροδρόμια κλπ.), για ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων διευκολύνσεών του, στη μετέπειτα προώθησή του στην [[Αφρική]]. Μετά την άρνηση του Πρωθυπουργού ([[Επέτειος του Όχι|το περίφημο «'''όχι'''»]]), ιταλικές στρατιωτικές δυνάμεις εισέβαλαν στην Ελλάδα. Ο [[Ελληνικός Στρατός]] αντεπιτέθηκε και ανάγκασε τον ιταλικό σε τέτοια υποχώρηση, ώστε μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου σχεδόν το ένα τέταρτο του εδάφους της Αλβανίας να έχει καταληφθεί από τους Έλληνες. Μια μικρή αντεπίθεση των Ιταλών, το Μάρτιο του [[1941]], απέτυχε, με μικρά μόνο εδαφικά κέρδη στην περιοχή της [[Χειμάρρα|Χειμάρρας]]<ref> Buell, Hal. ''World War II Album & Chronicle'' σελίδα 76</ref>. Τις πρώτες μέρες του Απριλίου, με την έναρξη της γερμανικής επίθεσης, οι Ιταλοί ξεκίνησαν και αυτοί νέα αντεπίθεση. Από τις [[12 Απριλίου]], ο Ελληνικός Στρατός ξεκίνησε να αποχωρεί από την Αλβανία, για να μην περικυκλωθεί από τους προελαύνοντες Γερμανούς. Ακολούθησε η συνθηκολόγηση προς τους Γερμανούς, στις [[20 Απριλίου]], και προς τους Ιταλούς, τρεις μέρες αργότερα, οι οποίες έκλεισαν τυπικά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο.
Η νίκη των Ελλήνων έναντι της αρχικής ιταλικής επίθεσης ήταν η πρώτη επίγεια νίκη των Συμμάχων στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και συνετέλεσε στην ανύψωση του ηθικού στη σκλαβωμένη Ευρώπη. Πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι η νίκη των Ελλήνων επηρέασε την έκβαση ολόκληρου του πολέμου, καθώς υποχρέωσε τους Γερμανούς να αναβάλουν την επίθεση προς τη [[ΕΣΣΔ|Σοβιετική Ένωση]], προκειμένου να βοηθήσουν τους συμμάχους τους Ιταλούς που έχαναν από την Ελλάδα. Η καθυστερημένη επίθεσή τους προς τη Σοβιετική Ένωση τους ενέπλεξε στις σκληρές συνθήκες του ρωσικού χειμώνα, με αποτέλεσμα την ήττα τους στη Μάχη της Μόσχας.
<div align="right" class="noprint">
'''[[Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940|''περισσότερα...'']] '''
</div >
| |||