Μυθιστορία του ρόδου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Άλμπερτ Πάικ (1809-1891) κάνει μια εσωτερική ανάγνωση του ''Roman de la Rose'', συνδέοντάς το με το συμβολισμό της [[Καμπάλα (θρησκευτικό κίνημα)|αποκρυφιστικής]] ανάγνωσης του έργου ''[[Άσμα Ασμάτων]]'', και θεωρεί το Ρόδο ως ένα ζωντανό σύμβολο της τελειότητας<span> </span>: η κατάκτηση του Ρόδου είναι η εικόνα της μύησης, το Ρόδο είναι ένα σημάδι της εκπλήρωσης του σπουδαίου έργου των εσωτερικών κανονισμών όπως στους [[Ροδόσταυροι|Ροδόσταυρους]] και στους [[Ελευθεροτεκτονισμός|Μασόνους]]<ref>{{Cite web|url=http://www.sacred-texts.com/mas/md/md31.htm |title=« Moral and Dogma, ch. XXX » sur Sacred Texts|last=|first= |date=p. 821-823|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=821–823 }}</ref>. Σύμφωνα με τον ίδιο, {{Παράθεμα|''Η Μυθιστορία του Ρόδου'' είναι η εποποιία της παλιάς Γαλλίας. Πρόκειται για ένα βαθυστόχαστο βιβλίο κάτω από το ανάλαφρο ύφος του, μια κλασσική αποκάλυψη όπως αυτή του [[Απουλήιος|Απουλήιου]] σχετικά με τα μυστήρια του [[Αποκρυφισμός|Αποκρυφισμού]]. Το Ρόδο του [[Νικολά Φλαμέλ ]], αυτό του Ζαν ντε Μεν και αυτό του [[Δάντης Αλιγκέρι|Δάντη]] άνθισαν πάνω στον ίδιο μίσχο<ref>{{citation étrangère|lang=en|''The Roman de la Rose'' is the Epic of old France. It is a profound book, under the form of levity, a revelation as learned as that of Apuleius, of the Mysteries of Occultism. The Rose of Flamel, that of Jean de Meung, and that of Dante, grew on the same stem.}}</ref>.||}}

Παρά τη μεγάλη επιτυχία του, το ποίημα δεν είχε την καθολική επιδοκιμασία. Το δεύτερο μέρος του αποτέλεσε το αντικείμενο μιας διάσημης διαμάχης στο εγγράμματο περιβάλλον του Παρισιού στα πρώτα χρόνια του 15ου αιώνα (κατά τη βασιλεία του [[Κάρολος ΣΤ΄ της Γαλλίας|Καρόλου ΣΤ']]), κυρίως η στάση του Ζαν ντε Μεν απέναντι στις γυναίκες. Η ποιήτρια [[Κριστίν ντε Πιζάν]] το 1399 το κατηγόρησε για την αντιιπποτική του στάση απέναντι στις γυναίκες, και άλλοι επικριτές του το χαρακτήριζαν “άσχημο και ανήθικο βιβλίο” <ref>{{Cite book|title=Vision |first=|lastauthor=Jean Gerson|isbn= |year=1402|location=|page= }}</ref>. Κατηγορήθηκε για χυδαίο λεξιλόγιο, προσβολές προς τη συζυγική κατάσταση, κίνητρα για μια χαλαρή ζωή και σάτιρα κατά των γυναικών.Στη διαμάχη που ξέσπασε μεταξύ "ροδόφιλων" και " ροδόφοβων ", η ηθικότητά του συζητήθηκε έντονα και από τις δύο πλευρές για περισσότερο από ένα αιώνα από τη δημοσίευσή του.