Ιστορία της Καταλονίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 19:
Αυτές οι κομητείες τέθηκαν υπό την κυριαρχία των κομητών της Βαρκελώνης, οι οποίοι ήταν Φράγκοι [[Υποτελής|υποτελείς]] που ορίζονταν από τον αυτοκράτορα των Φράγκων, του οποίου ήταν υποτελείς φεουδάρχες (801-987). Η πρώτη γνωστή χρήση της ονομασίας «Καταλονία» για αυτές τις κομητείες χρονολογείται στο 1117. Κατά τη διάρκεια του 9ου αιώνα, ο κόμης [[Βιλφρέδος Α΄ της Βαρκελώνης|Βιλφρέδος ο Δασύτριχος]] έκανε τον τίτλο του κληρονομικό και ίδρυσε τη δυναστεία του [[Οίκος της Βαρκελώνης|Οίκου της Βαρκελώνης]], η οποία κυβέρνησε την Καταλονία μέχρι το 1410.
 
Το 987 ο [[Μπορέλ Β΄ της Βαρκελώνης|Μπορέλ Β´]], κόμης της Βαρκελώνης, δεν αναγνώρισε τον [[Ούγος Καπέτος|Ούγο Καπέτο]] ως βασιλιά του, καθιστώντας τους διαδόχους του (από τον [[Ραμόν Μπορέλ της Βαρκελώνης|Ραϋμόνδο Μπορέλ Α´]] έως τον [[Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Δ΄ της Βαρκελώνης|Ραϋμόνδο Βερεγγάριο Δ´]]) [[de facto]] ανεξάρτητους από το [[Δυναστεία των Καρολιδών|καρολίγγειο στέμμα]]. Κατά την έναρξη του ενδέκατου αιώνα οι καταλανικές κομητείες υπέστησαν μια σημαντική διαδικασία μετάβασης στον φεουδαλισμό, εν μέρει ελεγχόμενη από το κίνημα της «Ειρήνης και Εκεχειρίας του Θεού» και από την ισχύ και τις διαπραγματευτικές ικανότητες των κομητών της Βαρκελώνης, όπως ο Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Α´. Το 1137, ο κόμης της Βαρκελώνης [[Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Δ΄ της Βαρκελώνης|Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Δ´]], αποφάσισε να αποδεχθεί την πρόταση του βασιλιά [[Ραμίρο Β΄ της Αραγωνίας|Ραμίρο Β´ της Αραγωνίας]] να παντρευτεί βασίλισσα [[Πετρονίλα της Αραγωνίας|Πετρονίλα]], ιδρύοντας την δυναστική ένωση της [[Κομητεία της Βαρκελώνης|κομητείας της Βαρκελώνης]] με το [[Βασίλειο της Αραγωνίας]], προσχωρώντας στο [[Στέμμα της Αραγωνίας]] και κάνοντας τις κομητείες της Καταλονίας, που ήταν ενωμένες υπό την κομητεία Βαρκελώνης, [[πριγκιπάτο]] του Αραγωνικού Στέμματος.
 
Το 1258, μέσω της Συνθήκης τηςτου CorbeilΚορμπέιγ, ο κόμης της Βαρκελώνης και βασιλιάς της Αραγωνίας, της Μαγιόρκας και της Βαλένθια, [[Ιάκωβος Α΄ της Αραγωνίας|Ιάκωβος Α´ της Αραγωνίας]] παραιτήθηκε από τα οικογενειακά του δικαιώματα και τις οικογενειακές του κτήσεις στην [[Οξιτανία]] και αναγνώρισε τον βασιλιά της [[Βασίλειο της Γαλλίας|Γαλλίας]] ως κληρονόμο της [[Αυτοκρατορία των Καρολιδών|Καρολίγγειας δυναστείας]]. Ο βασιλιάς της Γαλλίας εγκατέλειψε επίσημα την ονομαστική φεουδαρχική κυριότητα του επί του συνόλου των καταλανικών κομητειών, εκτός της [[Κομητεία της Φουά|Κομητείας της Φουά]], παρά την αντίθεση του βασιλιά της Αραγωνίας και κόμη της Βαρκελώνης. Η συνθήκη αυτή μεταμόρφωσε την [[de facto]] ένωση του πριγκιπάτου με την Αραγωνία σε μια [[de jure]] ένωση και αποτέλεσε την προέλευση του οριστικού διαχωρισμού μεταξύ των γεωγραφικών περιοχών της Καταλονίας και του [[Λανγκντόκ]].
[[Αρχείο:Cortes_Catalanas.jpg|σύνδεσμος=https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF:Cortes_Catalanas.jpg|μικρογραφία|Μικρογραφία{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }} των καταλανικών δικαστηρίων του 15ου αιώνα]]
Ως παράκτια επικράτεια, η Καταλωνία αποτέλεσε τη βάση των ναυτικών δυνάμεων της Αραγωνικής Κορώνας, οι οποίες διέδωσαν τη δύναμη του Αραγωνικού Στέμματος στη [[Μεσόγειος Θάλασσα|Μεσόγειο]] και κατέστησαν τη [[Βαρκελώνη]] μια ισχυρή και πλούσια πόλη. Την περίοδο 1164-1410, νέα εδάφη, το [[Βασίλειο της Βαλένθια]], το [[Βασίλειο της Μαγιόρκας]], η [[Σαρδηνία]], το [[Βασίλειο της Σικελίας]], η [[Κορσική]] και (για λίγο) τα [[Δουκάτο|Δουκάτα]] της [[Δουκάτο των Αθηνών|Αθήνας]] και της [[Δουκάτο Νέων Πατρών|Νεοπάτριας]], ενσωματώθηκαν στους δυναστικούς τομείς του [[Οίκος της Αραγωνίας|Οίκου της Αραγωνίας]].