Μόρβα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η νόσος αυτή φαίνεται να έχει εμφανιστεί πιο πρόσφατα, με την πρώτη περίπτωση που περιγράφεται το 1905 από τον Γάλλο κτηνίατρο Ανρί Καρρέ (Henri Carré). Ήταν η πρώτη σκέψη οτι σχετίζεται με την πανούκλα και τον τύφο, και αποδόθηκε σε διάφορα είδη βακτηρίων. Επηρεάζει πλέον όλους τους πληθυσμούς των σκύλων και κάποιους πληθυσμούς της άγριας ζωής. Το πρώτο εμβόλιο κατά της νόσου του Carre αναπτύχθηκε το 1923 και το 1924 από έναν Ιταλό που ονομάζεται Πουντόνι (Puntoni), παρόλο που ο ίδιος δεν χρησιμοποίησε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού των σκύλων για τις δοκιμές του, το έργο του δείχνει οτι τα σκυλιά μπορούν να εμβολιάζονται κατά της νόσου αυτής που προκαλεί ανοσία. Το εμβόλιο που βγήκε στο εμπόριο αναπτύχθηκε το 1950, αλλά λόγω της περιορισμένης του χρήσης, ο ιός συνεχίζει να μεταδίδεται σε πολλούς πληθυσμούς. Ο ιός συνέβαλε στην εξαφάνιση σχεδόν της νυφίτσας . Επίσης, η νόσος αυτή έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην εξαφάνιση της [[θυλακίνη|θυλακίνης]] στην [[Τασμανία]], και περιοδικά προκαλεί θνησιμότητα στα αφρικανικά άγρια σκυλιά. Το 1991, ο πληθυσμός των λιονταριών στο πάρκο [[Σερενγκέτι]] στη [[Τανζανία]], παρουσίασαν μείωση 20%, λόγω της ασθένειας.

Αυτός ο ιός μπορεί να προκαλέσει λοίμωξη στους νευρικούς ιστούς. Ο ιός αντιγράφεται αρχικά στο λεμφικό ιστό του αναπνευστικού συστήματος. Ο ιός στη συνέχεια εισέρχεται στην κυκλοφορία του αίματος και να μολύνει τα αναπνευστικό, γαστρεντερικό, ουρογεννητικό, κεντρικό νευρικό σύστημα και τα οπτικά νεύρα. Ως εκ τούτου, τα τυπικά χαρακτηριστικά της νόσου του Καρέ περιλαμβάνουν λεμφοειδή εξάντληση (που προκαλεί ανοσοκαταστολή και οδηγώντας σε δευτερογενείς λοιμώξεις) , πνευμονία, εγκεφαλίτιδα με απομυελίνωση, και υπερκεράτωση της μύτης και τα μαξιλάρια ποδιών.