Ο [[Φρόυντ]] ορίζει τη μετουσίωση ως έκφραση των παρορμήσεων βιολογικής προέλευσης (οι οποίες, σύμφωνα με αυτόν, περιλαμβάνουννπεριλαμβάνουν τις ορμές του ατόμου να θηλάζει, να δαγκώνει, να λερώνει, να μάχεται, να συνουσιάζεται, να κοιτάζει τους άλλους και να θεάται από αυτούς, να επιφέρει τραυματισμούς, να προκαλεί πόνο, να προστατεύει τα μικρά του κλπ.) με έναν τρόπο που είναι κοινωνικά αποδεκτός.<ref name="ReferenceA">Ψυχαναλυτική Διάγνωση, σελ. 311-314</ref>. Κατατάσσεται στις διεργασίες/άμυνες που χαρακτηρίζονται ως δευτερογενείς ή πιο ώριμες ή ανώτερες ή «υψηλότερης τάξης», γιατί με αυτό τον τρόπο το [[ψυχικό όργανο]] θέτει εσωτερικά όρια, όπως τα όρια ανάμεσα στο [[Εγώ]] ή στο [[Υπερεγώ]] και το [[Εκείνο]], ή ανάμεσα στο τμήμα του Εγώ που παρατηρεί και στο τμήμα του Εγώ που βιώνει την υποκειμενική εμπειρία.
