Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 23:
Ο κύριος στόχος του ήταν να συμφιλιώσει τους Έλληνες με το [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαϊκό καθεστώς]], διογκώνοντας τυχόν αξιόλογες ιδιότητες των κατακτητών τους, καθώς και επιχειρηματολογώντας με τη χρήση αρχαίων πηγών ότι οι Ρωμαίοι ήταν γνήσιοι απόγονοι [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Dionysius_of_Halicarnassus/1B*.html](bοοκ 1,11) των παλαιών Ελλήνων <ref>E. Gabba, Dionysius and the History of Archaic Rome (Berkeley 1991)</ref>. Σύμφωνα με το Διονύσιο, η ιστορία είναι φιλοσοφία που διδάσκει με παραδείγματα, και αυτήν την ιδέα την έχει φέρει εις πέρας από την οπτική του Έλληνα ρήτορα. Έχει ωστόσο συμβουλευτεί προσεκτικά τις μεγαλύτερες αυθεντίες, και το έργο το δικό του, μαζί με του [[Λίβιος|Λιβίου]] είναι οι μόνες αφηγήσεις της πρώιμης ρωμαϊκής ιστορίας που παρουσιάζουν συνέχεια και βάθος ανάλυσης.
 
Ο Διονύσιος ήταν επίσης ο συγγραφέας μερικών ρητορικών πραγματειών, στις οποίες δηλώνει ότι έχει μελετήσει εκτενώς τα καλύτερα από τα αθηναϊκά πρότυπα: ''Η Τέχνη της Ρητορικής'' (συλλογή περισσότερο δοκιμίων για τη θεωρία της ρητορικής), ανολοκλήρωτο, και προφανώς όχι όλη η δουλειά του· ''Περὶ συνθέσεως ὀνομάτων'', πραγματεία για το συνδυασμό λέξεων σύμφωνα με τα διάφορα πρότυπα ρητορικής; ''Περὶ μιμήσεως'', πάνω στα καλύτερα πρότυπα στα διάφορα είδη λογοτεχνίας και στον τρόπο με τον οποίο θα γίνουν τυχόν αντικείμενο μίμησης - αποσπασματική εργασία· ''Περὶ τῶν Ἀττικῶν ῥητόρων'', το οποίο, εντούτοις, ασχολείται μόνο με το [[Λυσίας|Λυσία]], τον [[Ισαίος|Ισαίο]], τον [[Ισοκράτης|Ισοκράτη]] και, ως παράρτημα, τον [[Δείναρχος|Δείναρχο]]; ''Περὶ λεκτικῆς Δημοσθένους δεινότητος''· και ''Περὶ ΘουκιδίδουΘουκυδίδου χαρακτῆρος'', μία λεπτομερειακή αλλά εν γένει μεροληπτική αποτίμηση. Οι δύο αυτές πραγματείς συμπληρώνονται με επιστολές προς τον [[Πομπήιος|Πομπήιο]] και τον Αμμαίο (2).
 
=== Βιβλιογραφία ===