Σαλιχλή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 22:
Η ευρύτερη περιοχή όπου βρίσκεται η πόλη απέκτησε μεγάλη σπουδαιότητα με την ίδρυση της αρχαίας πόλης των [[Σάρδεις|Σάρδεων]] (σημερινή πόλη Σαρτ), η τοποθεσία της οποίας βρίσκεται 7 χλμ. δυτικώς του κέντρου του Σαλιχλή. Οι Σάρδεις ήταν η πρωτεύουσα της Λυδίας έως το 547 π.Χ., όταν και η περιοχή κατακτήθηκε από τους Πέρσες και κυβερνήθηκε από σατράπες έως το 334 π.Χ. Μετά τους Πέρσες η περιοχή κυβερνήθηκε διαδοχικά από τους Μακεδόνες, τους Ατταλίδες της Περγάμου, τους Ρωμαίους και τους Βυζαντινούς.
 
Στις αρχές του 14ου αιώνα μ.Χ., η περιοχή καταλήφθηκε από τους Τούρκους του Μπεηλικιού του Σαρουχάν και κυβερνήθηκε από τη βάση αυτών στην κοντινή πόλη Μαγνησία (Μανίσα). Το 1400 η περιοχή πέρασε υπό την εξουσία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με κέντρο της περιοχής την πόλη [[Μανίσα|Μαγνησία]], που διατήρησε την πρωτοκαθεδρία της. Στην αρχή της οθωμανικής εποχής, το Σαλιχλή ήταν ένα χωριό στον [[Καζάς|καζά]] της Σαρτ, λίγο νοτιότερα από τη σημερινή του θέση, ονομαζόταν Εβλάαντ-ι Σαλίχ ("τα παιδιά του Σαλίχ" στα Ελληνικά), και ήταν εξαρτώμενο από την επαρχιακή διοίκηση του [[Αϊδίνιο|Αϊδινίου]].
 
Το 1845, σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής εκείνου του έτους, στο Σαλιχλή ζούσαν 278 οικογένειες<ref>Από αυτές οι 33 ήταν ελληνικές και οι υπόλοιπες μουσουλμανικές (βλ. Colin Imber,Keiko Kiyotaki, [https://books.google.gr/books?id=Tk8DLQYUsxMC&printsec=frontcover&dq=Salihli&hl=el&sa=X&redir_esc=y#v=onepage&q=Salihli&f=false Frontiers of Ottoman Studies], I.B.Tauris, 2005, vol. 1, σελ. 150).</ref>.
Στα μισά του 19ου αιώνα, με την κατασκευή του σιδηροδρόμου Σμύρνη-Ουσάκ-Αφιόν, σημείωσε πολύ μεγαλύτερη ανάπτυξη σε σχέση με την πόλη Σαρτ και το 1872 το χωριό απέκτησε καθεστώς πόλης, αποτελώντας καζά του [[Σαντζάκι|σαντζακίου]] του Σαρουχάν.
 
Κατά τον [[ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897|Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897]] έχασαν τη ζωή τους αρκετοί Τούρκοι κάτοικοι του Σαλιχλή που συμμετείχαν στις πολεμικές επιχειρήσεις ως κληρωτοί και επιστρατευμένοι στις τάξεις του Οθωμανικού Στρατού<ref>''Μικρασιατικά Χρονικά'', Σύγγραμμα περιοδικόν εκδιδόμενον υπό του τμήματος Μικρασιατικών Μελετών της Ενώσεως Σμυρναίων, τόμος όγδοος, Αθήναι 1959, σελ. 379.</ref>. Σύμφωνα με οθωμανική απογραφή του 1908 στον κασαμπά (κωμόπολη, οχυρωμένη πόλη) του Σαλιχλή κατοικούσαν 4.441 άτομα (3.002 μουσουλμάνοι, 1.139 Έλληνες, 215 Εβραίοι και 85 Αρμένιοι)<ref>[https://books.google.gr/books?id=Tk8DLQYUsxMC&printsec=frontcover&dq=Salihli&hl=el&sa=X&redir_esc=y#v=onepage&q=Salihli&f=false Imber,Kiyotaki, 2005, σελ. 151.]</ref>.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Σαλιχλή"