Χρίστο Τατάρτσεφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}Ο '''Χρίστο Νικόλοφ Τατάρτσεφ''' (''Христо Николов Татарчев'', [[16 Δεκεμβρίου]] [[1869]] - [[5 Ιανουαρίου]] [[1952]]) ήταν ΒούλγαροςМакедонски ιατρός και επαναστάτης, ένας απο τους ιδρυτές της ΕΜΑΕΟ (Εσωτερική Μακεδονο-Ανδριανουπολίτικη Επαναστατική Οργάνωση), εκπρόσωπος εκτός συνόρων. Mε σπουδές στην [[Ελβετία]] γεννήθηκε το [[1869]] στη [[Ρέσεν]], πόλη δυτικά του [[Μοναστήρι (Βόρεια Μακεδονία)|Μοναστηρίου]] (Μπίτολα) πάνω στην εθνική οδό προς [[Αχρίδα]] όπου έγινε η πρώτη σύσκεψη για την ίδρυση της [[ΕΜΕΟ]] το [[1892]] με συνιδρυτή το [[Ντάμιεν Γκρούεφ]] από το [[Σμίλεβο]]. Το επόμενο έτος έγινε άλλη μια συνάντηση και στη Θεσσαλονίκη για να προσλάβει περισσότερο κύρος η απόφασή τους αυτή. Πολύ σύντομα όμως του προσφέρθηκε η θέση του προέδρου της [[ΒΜΑRC]] (Bulgarian Macedonian-Adrianople Revolutionary Committees) και μετακόμισε στη [[Σόφια]]. Ο πατέρας του Νικόλα Ταρτάτσεφ ήταν επιτυχένος τραπεζίτης και η μητέρα του Κατερίνα απόγονος διακεκεριμένης οικογένειας.
Αυτοεξορίσθηκε το [[1944]] μαζί με τη σύζυγό του [[Σοφία Λογοθέτη]], κόρη του Έλληνα προξένου και κατέφυγε στο [[Τουρίνο]] της Ιταλίας, όπου και πέθανε το [[1952]].
 
[[Αρχείο:Hristo Tatarchev Sofia.JPG|thumb|right|210px|Μνημείο-Μαυσωλείο του Δρ Χρίστο Τατάρτσεφ στην αυλή του Μακεδονο-Ανδριανουπολίτικου Εθελοντικού στρατού, στην Σόφια.]]
 
==Δραστηριότητες==
Το Αύγουστο του [[1902]]{{cref|α}} συνάντησε τον υπουργό των εξωτερικών της Ρωσίας [[Βλαδίμηρος Λάμσντορφ|Βλαδίμηρο Λάμσντορφ]] (Vladimir Lamsdorf) για να εξετάσουν τις επαναστατικές ιδέες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια επιτυχημένη εξέγερση. Έτσι περί τα τέλη του Αυγούστου [[1902]] εμφανίζεται στα ορεινά χωριά του [[Βέρνο|Βιτσίου]] και των [[Κορέστια|Κορεστίων]] ο απόστρατος ταγματάρχης του βουλγαρικού στρατού [[Αναστάς Γιάγκωφ]] για μεθοδεύσεις με τους τοπικούς ηγέτες<ref>Ιστορία Ελληνικού Έθνους, τόμ. ΙΔ΄ σ. 227</ref> που ήδη είχαν χρισθεί στις 20 Μαρτίου 1902 με τη από κοινού συνάντηση [[Βασίλ Τσακαλάρωφ|Τσακαλάρωφ]] και [[Μπόρις Σαράφωφ]] στην [[Πολυκέρασο Καστοριάς|Πολυκέρασο]] Καστοριάς.