Alfa Romeo: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 20:
Το [[1923]], ο Βιττόριο Τζάνο μεταπήδησε στην Άλφα Ρομέο από τη Φίατ, κυρίως χάρη στην επιμονή ενός νεαρού οδηγού αγώνων της Άλφα, του [[Έντσο Φερράρι]] (Enzo Ferrari), για να αντικατασταθεί ο Τζουζέπε Μερόσι ως αρχισχεδιαστής της εταιρείας. Το πρώτο αυτοκίνητο υπό την σχεδιαστική επιμέλεια του Τζάνο ήταν το P2 Grand Prix, το οποίο και κέρδισε το παγκόσμιο πρωτάθλημα για το [[1925]]. Μία νέα σειρά κινητήρων με μικρή χωρητικότητα με 4, 6 και 8 κυλίνδρους σχεδιάστηκαν υπό την επίβλεψη του Τζάνο. Οι κινητήρες αυτοί ήταν όχι μόνο δυνατοί, αλλά και αξιόπιστοι.
Το [[1928]] ο Νικόλα Ρομέο αποχώρησε από την εταιρεία και η Άλφα Ρομέο έφτασε κοντά στην [[πτώχευση]], ύστερα και από την λήξη των αμυντικών συμβολαίων της. Το [[1933]] η εταιρεία επέζησε χάρη στην ιταλική κυβέρνηση, που είχε τότε αποτελεσματικό έλεγχο. Η Άλφα έγινε όργανο της Ιταλίας του [[Μουσολίνι]] και εθνικό έμβλημα. Ο ίδιος ο Μουσολίνι διέθετε Άλφα και αρεσκόταν να την οδηγεί. Το εργοστάσιο της Άλφα βομβαρδίστηκε κατά τη διάρκεια του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου]] και η εταιρεία αγωνίστηκε για την επιστροφή της στην κερδοφορία μετά τον πόλεμο. Τα μεγάλα πολυτελή οχήματά της αντικαταστάθηκαν από μικρότερα, μαζικής παραγωγής.
Μέχρι το [[1970]] πάντως, η εταιρεία βρέθηκε πάλι σε δεινή θέση λόγω οικονομικών προβλημάτων. Η ιταλική κυβέρνηση αποχώρησε από την εταιρεία το [[1986]] και ταυτόχρονα η Φίατ εξαγόρασε την εταιρεία και δημιούργησε έναν νέο όμιλο εταιρειών, την ''Alfa Lancia SpA'', ώστε να παράγει οχήματα των εταιρειών Άλφα Ρομέο και [[Lancia|Λάντσια]].
Γραμμή 137:
== Αγωνιστική ιστορία ==
[[Εικόνα:alfaatphaeton.jpg|thumb|240px|right|Alfa Romeo Giulia στο μουσείο
Η Alfa Romeo κατάφερε αρκετές νίκες σε αρκετές κατηγορίες, όπως αυτή της [[Φόρμουλα 1]] ([[Άλφα Ρομέο (Φόρμουλα 1)|άρθρο]]) και σε αυτή των πρωτοτύπων. Οδηγοί Alfa που όμως δεν είχαν σχέση με την εταιρεία επίσης έλαβαν μέρος ως ξεχωριστές συμμετοχές, με πολύ καλά αποτελέσματα. Η επανάσταση στην Alfa ήρθε το 1923, όταν προσελήφθη ο Βιττόριο Τζάνο από τη Fiat και σχεδίασε την απόλυτα επιτυχημένη σειρά κινητήρων στα τέλη της δεκαετίας του 1930 (όταν βέβαια η Alfa άρχισε να χάνει στους αγώνες, ο Τζάνο απομακρύνθηκε αμέσως). Στη [[Δεκαετία 1930|δεκαετία του 1930]], ο [[Τάτσιο Νουβολάρι]] (Tazio Nuvolari) κέρδισε τον αγώνα [[Mille Miglia]] σε μια Alfa Romeo 6C 1750.
H Alfa 8C 2300 κέρδισε το πρωτάθλημα των 24 ωρών του [[Λε Μαν]], από το [[1931]] μέχρι το [[1934]], ενώ η εταιρεία αποσύρθηκε από τους αγώνες το [[1933]], μετά την εξαγορά από το ιταλικό κράτος. Το αγωνιστικό μέρος των Άλφα Ρομέο ανέλαβε τότε η Scuderia Ferrari (άλλωστε ο ιδρυτής της [[Φερράρι]], [[Έντσο Φερράρι]], ήταν αγωνιστικός οδηγός της Άλφα Ρομέο και ύστερα προχώρησε στην παραγωγή των δικών του αυτοκινήτων). Το [[1935]], η Άλφα Ρομέο κέρδισε το Γερμανικό Γκραν Πρι με οδηγό τον [[Τάζιο Νουβολάρι]]. Το [[1938]], ο Μπιοντέττι κέρδισε το πρωτάθλημα Mille Miglia με μια 8C 2900B Corto Spyder, η οποία επικράτησε ύστερα να λέγεται το μοντέλο "Mille Miglia" (Μίλε Μίλια, δηλαδή Χίλια Μίλια).
== Η Alfa στη λαϊκή κουλτούρα ==
[[Εικόνα:Alfa Romeo Brera front.JPG|thumb|240px|right|Η Alfa Romeo Brera]]
Κατά τη [[Δεκαετία 1960|δεκαετία του 1960]], η Άλφα Ρομέο έγινε γνωστή για τα σχετικά μικρά οχήματά της με ισχυρούς κινητήρες και ιδιαίτερα για αυτά που ήταν σχεδιασμένα για την ιταλική αστυνομία, όπως η Giulia Super και η 2600 Sprint GT.
Πριν από την εξαγορά της από τη [[Fiat]], η Alfa Romeo χρησιμοποιούσε τολμηρούς τρόπους προώθησης των αυτοκινήτων της, ενώ συνεχώς χρησιμοποιούσε διάφορους τρόπους πειραματιζόμενη με νέες λύσεις για τα αυτοκίνητά της, ακόμα και με το ρίσκο της μείωσης του μεριδίου αγοράς της. Πολλές φορές μάλιστα, η εταιρεία χρησιμοποιούσε ανορθόδοξες και αντισυμβατικές φόρμες στην σχεδίαση των αυτοκινήτων.
| |||