Αλεξάντερ Σουβόροφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 2 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0
Διάσωση 37 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0
Γραμμή 46:
[[Αρχείο:1000 Suvorov.jpg|thumb|right|200px|Ο Αλεξάντερ Σουβόροφ στο Μνημείο «Χιλιετηρίδα της Ρωσίας» (ρωσ. ''Памятник «Тысячелетие России»'') στο [[Νόβγκοροντ]], ανάμεσα στις 128 πιο γνωστές [[Ιστορία|ιστορικές προσωπικότητες]] της Ρωσίας (για το έτος 1862)]]
 
Στις 15 (26) Μαΐου διορίστηκε διοικητής των Σωμάτων Φρουράς του Σμολένσκ, του Σούζνταλσκ και του Νιζεγκαρόντσκ, με διαταγές να κινηθεί στην Πολωνία για ν' αντιμετωπίσει τη Συνομοσπονδία του Μπαρ. Αυτή η εκστρατεία έδειξε τα αποτελέσματα της μεθόδου εκπαίδευσης του Σουβόροφ: Οι στρατιώτες του διέσχισαν την απόσταση των 850 [[μίλι|μιλίων]] μέσα σε ένα μήνα και μονάχα έξι απ' αυτούς αρρώστησαν.<ref>[http://www.zealot.h1.ru/history/rushist/history185.html Военное искусство в России второй половины 18-го века, А. В. Суворов - ''Поход суздальцев как нельзя лучше продемонстрировал эффективность суворовской системы подготовки солдат : 850 верст полк прошёл за 30 дней, причем в дороге заболело всего шесть человек''] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20100308104933/http://zealot.h1.ru/history/rushist/history185.html |date=2010-03-08 }}{{ru}}</ref> Η τακτική του Σουβόροφ έδωσε πολλές νίκες στους Ρώσους.<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 128|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref> Ως διοικητής διάφορων σωμάτων, ο Σουβόροφ επιτέθηκε στα σώματα της Συνομοσπονδίας του Μπαρ σ' αρκετές πόλεις της Πολωνίας. Στις 2 (13) Σεπτεμβρίου 1769 πέτυχε νίκη σε μάχη που διεξήχθη στο χωριό Ορέχοβο, ενώ στις 1 (12) Ιανουαρίου 1770 έλαβε τον βαθμό του υποστράτηγου.
 
Τον ίδιο χρόνο, ο Σουβόροφ νίκησε τους Πολωνούς σε αρκετές μάχες και τον Οκτώβριο στάλθηκε στην περιφέρεια Λιούμπλινσκ για να αναλάβει τη διοίκηση του ρωσικού στρατού στην περιοχή, αλλά στον δρόμο υπέστη κάταγμα θώρακος και αναγκάστηκε να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο για περίπου επτά μήνες. Το Μάιο του 1771 νίκησε το Γάλλο στρατηγό [[Σαρλ Φρανσουά Ντυμουριέ]] στη μάχη του Λιαντσκορόνα.<ref>[http://history.scps.ru/lib/suvorov04.htm ПИСЬМА А. В. СУВОРОВА К ДОЧЕРИ НАТАЛЬЕ (СУВОРОЧКЕ) - Берлад. 8 ноября 1789: ''Знаки Св. Андрея тысяч в пятьдесят, да выше всего, голубушка, Первый класс Св. Георгия. Вот каков твой папенька. За доброе сердце, чуть право от радости не умер. Божие благословенье с тобою'']{{ru}}</ref> Στις 13 (24) Σεπτεμβρίου 1771 κατατρόπωσε το σώμα του Μιχαήλ Ογκίνσκι, αν και ο αντίπαλος ήταν αριθμητικά υπέρτερος (πέντε χιλιάδες Πολωνοί έναντι 900 Ρώσων). Σ´αυτή τη μάχη σκοτώθηκαν 80 Ρώσοι και χίλιοι Πολωνοί. Οι Ρώσοι αιχμαλώτισαν επίσης 700 Πολωνούς, συμπεριλαμβανομένων και 30 διοικητών.<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 138 - 140|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref>
 
Κύρια επιτυχία του Σουβόροφ στην πρώτη του εκστρατεία στην Πολωνία ήταν η ανακατάληψη του οχυρού της [[Κρακοβία]]ς, το οποίο είχαν καταλάβει οι Γάλλοι, υπό τις διαταγές του συνταγματάρχη Σουαζί. Ο Σουβόροφ, μαθαίνοντας το νέο, συγκέντρωσε ένα μικρό σώμα και βάδισε κατά του οχυρού · καθ’ οδόν άλλα ρωσικά σώματα ενώθηκαν μαζί του. Το οχυρό πολιορκήθηκε επί τρεις μήνες, ενώ, παράλληλα, οι Πολωνοί προσπαθούσαν να σπάσουν το ρωσικό μέτωπο. Τελικά, στις 15 (26) Απριλίου 1772, ο Σουβόροφ κατέλαβε το οχυρό. Γι' αυτή την επιτυχία έλαβε χίλια τσέρνοβετς και δέκα χιλιάδες ρούβλια για τον εαυτό του και για τους στρατιώτες του.<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 142 - 147|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref> Η επιτυχία αυτή του Σουβόροφ επηρέασε αποφασιστικά τις τελικές ρυθμίσεις του διαμελισμού της Πολωνίας μεταξύ Ρωσίας, Αυστρίας και Πρωσίας (Σεπτέμβριος 1772).<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 147 - 148|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref><ref name="readerscomp">{{cite book
| last =
| first =
Γραμμή 81:
===Ρωσοτουρκικός πόλεμος 1768-1774===
{{Κύριο|Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1768-1774)}}
Μετά την επιτυχία του στην Πολωνία, ανετέθη στο Σουβόροφ η αποστολή να επιθεωρήσει και να ενισχύσει τη ρωσική φρουρά στα σύνορα με τη Σουηδία. Ωστόσο, τον Απρίλιο του 1773 στάλθηκε στα Βαλκάνια και, συγκεκριμένα, στην Πρώτη Στρατιά του Πιότρ Ρουμιάντσεφ, στο σώμα του στρατηγού Σαλτικόφ. Όταν έφτασε στο Νεγκοέστι, έλαβε διαταγή να παρακολουθεί το οχυρό του Τουρτουκάι. Οι Τούρκοι πίστεψαν ότι οι Ρώσοι δεν θα επιχειρούσαν να καταλάβουν το οχυρό καθώς είχαν λιγότερες δυνάμεις. Ωστόσο, οι Ρώσοι επιτέθηκαν και κατάφεραν να νικήσουν τους Τούρκους, αλλά η πόλη καταστράφηκε και οι γεωργοί μετανάστευσαν στα ρωσικά εδάφη του Δούναβη. Ο Σουβόροφ τραυματίστηκε σοβαρά στο πόδι και δέχτηκε αυστηρή επίπληξη, καθώς είχε λάβει εντολές να παρακολουθεί και όχι να καταλάβει το οχυρό. Το Ανώτατο Στρατιωτικό Επιτελείο φαίνεται να ζήτησε τη θανάτωσή του, αλλά η Αικατερίνη Β', σύμφωνα με την προφορική παράδοση, δήλωσε ότι «τους νικητές δεν τους δικάζουν».<ref>[http://www.bibliotekar.ru/encSlov/15/86.htm Энциклопедический словарь крылатых слов и выражений, Вадим Серов, Буква П - Победителей не судят: ''Слова, которые, по преданию, принадлежат российской императрице Екатерине 2. Их она якобы сказала, защищая А. В. Суворова, которого хотели судить за то, что он, вопреки приказу главнокомандующего Румянцева, предпринял в 1773 г. штурм турецкой крепости Туртукай. На приговоре Екатерина написала: «Победителей не судят». Но это предание никакими историческими источниками не подтверждается'']{{ru}}</ref> Οι Ρώσοι δεν εκμεταλλεύτηκαν τη νίκη του Σουβόροφ με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να ανακαταλάβουν το οχυρό. Στις 17 (28) Ιουνίου, όμως, ο Σουβόροφ επιτέθηκε, αν και οι Τούρκοι είχαν τους διπλάσιους άνδρες, και κατάφερε να απωθήσει εκ νέου τους Τούρκους και να καταλάβει το οχυρό.<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 153|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref>
 
====Πολιορκία του Γκίρσοβο====
Γραμμή 88:
====Μάχη του Κοζλούντζι====
{{Κύριο|Μάχη του Κοζλούντζι}}
Ο Σουβόροφ επιστρέφει στη Μόσχα τον Οκτώβριο για διακοπές και το Μάρτιο του επόμενου έτους λαμβάνει τον βαθμό του αντιστρατήγου. Αργότερα συμμετέχει στην επίθεση του Καμένσκι στο [[Ντόμπριτς]] και, εν συνεχεία, αντιμετωπίζει τους Τούρκους στο Κοζλούντζι. Χάρη στη βοήθεια του Μιχαήλ Καμένσκι, μελλοντικό Στρατάρχη των Ρωσικών Δυνάμεων, ο Σουβόροφ κατάφερε να επικρατήσει έναντι του Αμπντούλ Ρεζάκ στη μάχη, κατά την οποία σκοτώθηκαν 209 Ρώσοι και 1.200 Τούρκοι. Κύρια συνέπεια της μάχης ήταν η υπογραφή της [[Συνθήκη Κιουτσούκ-Καϊναρτζή|συνθήκης του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή]] μεταξύ Ρωσικής και [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής]] Αυτοκρατορίας.<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 160 - 161|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref> Στη συνθήκη αυτή οφείλεται, σε σημαντικό βαθμό, η ανάπτυξη του εμπορίου των Ελλήνων, υπόδουλων εκείνη την εποχή στην [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]], γεγονός που είχε σαν απώτερη συνέπεια την οικονομική ευρωστία του ελληνικού χώρου κατά την [[επανάσταση του 1821|Ελληνική Επανάσταση του 1821]].<ref name="δομή"/> Προς τιμή του Σουβόροφ η πόλη μετονομάστηκε σε [[Σουβόροβο (πόλη)|Σουβόροβο]], όνομα που διατηρεί μέχρι σήμερα.
 
[[Αρχείο:Suvorov by Schteiben.jpg|thumb|214px|Πορτραίτο του Α. Β. Σουβόροφ, Κ. Στέιμπεν, 1815]]
 
===Στο μεσοδιάστημα των δύο ρωσοτουρκικών πολέμων (1774-1786)===
Το 1774 έγινε διοικητής της 6ης μοσχοβίτικης μονάδας και τον Αύγουστο του ιδίου έτους στάλθηκε για να καταπνίξει την Αγροτική Επανάσταση, αρχηγός της οποίας ήταν ο [[Εμελιάν Πουγκατσιόφ]].<ref name="δομή"/><ref>{{cite book |last= |first= |coauthors= |title= КРЕСТЬЯНСКАЯ ВОЙНА 1773–1775 ГГ.|publisher= |url= http://www.hist.msu.ru/Science/Milov/TB/ch11.pdf |year= |month= |pages= 10|isbn= }}{{ru}}</ref> Ο Ιβάν Μίχελσον είχε, όμως, ήδη διαλύσει τις επαναστατικές δυνάμεις πριν από την άφιξη του Σουβόροφ στο Βόλγα, στον οποίο ανετέθη νέα αποστολή (μαζί με τον Μίχελσον): να κινηθεί προς το Τσαρίτσιν (νυν Βόλγκογκραντ) για να συλλάβει τον Πουγκατσιόφ, ο οποίος αιχμαλωτίστηκε εντέλει από τον εκατόνταρχο Χάρτσεφ. Ο Σουβόροφ τον έφερε στο Σιμπίρσκ (νυν Ουλιάνοφσκ) και, εν συνεχεία, ασχολήθηκε με την ακινητοποίηση των επαναστατικών σωμάτων και την ειρήνευση του πληθυσμού στην περιοχή.<ref>[http://www.vostlit.info/Texts/Dokumenty/Russ/XVIII/1760-1780/Pugachev/Sbornik/frametext2.htm Протокол допроса Е. И. Пугачева в следственной комиссии в Симбирске, — записи вопросных пунктов следователей и ответов подследственного]{{ru}}</ref> Τον επόμενο χρόνο έλαβε άδεια για ένα έτος λόγω του θανάτου του πατέρα του και της γέννησης της κόρης του, Νατάλιας.<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 177 - 178|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref> Με τη λήξη της άδειάς του, ο Σουβόροφ διορίστηκε διοικητής της μονάδας της Αγίας Πετρούπολης, και αργότερα ανέλαβε, εξαιτίας ασθένειας του στρατηγού Πραζαρόφσκι, την ηγεσία ολόκληρου του ρωσικού στρατού στην [[Κριμαία]] και στο δέλτα του Δούναβη. Ο Σουβόροφ υποστήριξε τον διορισμό του Σαχίν Γκιρέι στη θέση του χάνου της Κριμαίας (την έλαβε κατόπιν μεγάλης πίεσης των ρωσικών δυνάμεων και της ρωσικής διπλωματίας), ενώ ο προηγούμενος χάνος, [[Ντεβλέτ Δ' Γκιρέι]], ύστερα από βαριές ήττες, διέφυγε στην Τουρκία.<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 181 - 183|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref>
 
Όταν η κατάσταση στην περιοχή έγινε πιο ήρεμη, ο Σουβόροφ έλαβε άδεια για λόγους υγείας και μετακόμισε στην Πολτάβα. Στα τέλη του 1777 διορίστηκε Διοικητής του Σώματος του Κουμπάν.<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 185|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref> Μέσα σε τρεις μήνες, ο Σουβόροφ αναδιοργάνωσε την άμυνα της πόλης, εκπαίδευσε κατάλληλα τον στρατό και οργάνωσε άριστη κατασκοπία, κάτι που του επέτρεπε να γνωρίζει τις κινήσεις των ανταρτών. Οι αντάρτες αυτοί ήταν απόγονοι των Κοζάκων και ορισμένοι εντάχθηκαν στη φρουρά του Σουλτάνου. Οι υπόλοιποι στάλθηκαν στον Δούναβη, αλλά αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να περιπλανηθούν στα βουνά του Κουμπάν λόγω της εκεί παρουσίας των Ρώσων αλλά και των Νογκάι (τουρκικής φυλής).<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 186 - 188|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref> Την περίοδο εκείνη ανεδείχθησαν οι διπλωματικές του ικανότητες, καθώς κατάφερε να ειρηνεύσει την περιοχή χάρη στην ήπια συμπεριφορά του προς τους αιχμαλώτους και τον άμαχο πληθυσμό.<ref>[http://www.svu.ru/index.sema?a=articles&pid=13&id=234 Суворовское военное училище - Наследие Суворова (страница 2): ''В целях установления дружественных отношений с местным мусульманским населением Суворов строго запрещал жестокое обращение с пленными и решительно пресекал грубость но отношению к безоружному населению'']{{ru}}</ref> Το 1778, ο Σουβόροφ μετέφερε τους Αρμένιους και τους Έλληνες από την Κριμαία στον ποταμό Ντον, κοντά στην περιοχή του Ροστόβ.<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 197|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref> Το Μάιο του ιδίου έτους, ο Σουβόροφ ασκούσε καθήκοντα διοικητή τόσο στην Κριμαία όσο και στο Κουμπάν με κύριαν αποστολή την αποτροπή της εισβολής των Τούρκων.<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 197 - 199|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref> Τον Οκτώβριο μετέφερε το σώμα του απ' το Μπαχτσισαράι στο Γκιοζλιόφ (νυν [[Ευπατόρια]]) και παρέμεινε εκεί για επτά μήνες.<ref name="Evpatoria"/> Την εποχή εκείνη στην Ευρώπη διαδόθηκε επιδημία πανώλης αλλά η Ευπατόρια, χάρη στις προληπτικές ενέργειες του Σουβόροφ, κατάφερε να αποφύγει την ασθένεια.<ref name="Evpatoria">[http://old.evpatoriya-history.info/deyatels/suvorov.php А.В. Суворов в Гезлеве (Евпатории)] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20140318214121/http://old.evpatoriya-history.info/deyatels/suvorov.php |date=2014-03-18 }}{{ru}}</ref> Οι στρατιώτες καθάρισαν όλες τις τουαλέτες και τους στάβλους της πόλης, επισκεύασαν τα πηγάδια και τα λουτρά, έλεγχαν τα εισαγόμενα προϊόντα και ανάγκασαν τους κατοίκους να καθαρίζουν τακτικά τα σπίτια τους.<ref name="Evpatoria"/> Οι κάτοικοι δεν ήταν πολύ ικανοποιημένοι με αυτές τις αποφάσεις, αλλά το Στρατιωτικό Συμβούλιο δεν έλαβε υπόψιν τις διαμαρτυρίες τους και ο Σουβόροφ, μετά την προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία, διέταξε τη δημιουργία στρατιωτικού νοσοκομείου στην πόλη.<ref name="Evpatoria"/> Το 2004 στήθηκε εκεί άγαλμα του στρατηγού<ref>[http://evpatoriya-history.info/building/redut.php Суворовский редут] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20100814222512/http://evpatoriya-history.info/building/redut.php |date=2010-08-14 }}{{ru}}</ref>
 
Στα μέσα του 1778, ο Σουβόροφ κατάφερε με απειλές να αποτρέψει την απόβαση των Τούρκων στα Αχτιάρσκ και τους υποχρέωσε ν' αναγνωρίσουν το Σαχίμ Γκιρέι ως χάνο.<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 221|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref> Μετά την αναγνώριση του Σαχίμ Γκιρέι ως χάνου της Κριμαίας από την Τουρκία, οι κύριες ρωσικές δυνάμεις αποχώρησαν από την περιοχή, το 1779, ενώ τον Μάιο, ο Σουβόροφ ανέλαβε τη θέση του Διοικητή της Μονάδας του Μαλαροσσίσκ και, αργότερα, του Νοβοροσίσκ. Την περίοδο 1780-1781, ο Σουβόροφ ήταν διοικητής του στρατού στο Άστραχαν και ετοιμαζόταν για εκστρατεία στο Ιράν, η οποία, όμως, τελικά ακυρώθηκε. Τον Αύγουστο του 1782 στάλθηκε στο Κουμπάν για να αντιμετωπίσει την εξέγερση των Νογκάι. Μετά τη νίκη του στο Κρεμέντσικ, οι ηττημένοι Νογκάι αναγνώρισαν την προσάρτηση της Κριμαίας και άλλων εδαφών τους στη Ρωσία.<ref>[http://allinformcrimea.ucoz.ru/index/0-30 Энциклопедия Крыма - Александр Васильевич Суворов: Суворов и Крым: ''Около крепости Кременчик Суворов полностью разбил ногайские войска, вследствие чего большинство татарских мурз выразили покорность Суворову и признали присоединение Крыма и ногайских земель к России.'']{{ru}}</ref> Κατά το έτος 1783, ο Σουβόροφ συνέχισε τις μάχες κατά των Νογκάι.<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 224 - 225|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref> Τον Απρίλιο του 1784, μετά την αναγνώριση από την Τουρκία της προσάρτησης των εδαφών αυτών στη Ρωσία, ο Σουβόροφ ανέλαβε τη διοίκηση της μονάδας του Βλαντίμιρσκ και το επόμενο έτος της μονάδας της Αγίας Πετρούπολης.<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов |publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf |year= |month= |pages= 236 |isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03 |archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf |archivedate= 2012-01-18 |url-status= dead }}{{ru}}</ref> Στις 22 Σεπτεμβρίου (3 Οκτωβρίου) 1786 έλαβε τον βαθμό του στρατηγού (γαλ. général en chef), ενώ νωρίτερα, τον Ιανουάριο, είχε γίνει διοικητής της Στρατιωτικής Μονάδας της Κριμαίας.<ref name="δομή"/> Φέροντας αυτό το αξίωμα, ο Σουβόροφ συμμετείχε σε ασκήσεις, τις οποίες παρακολούθησαν η Αικατερίνη Β' και ο αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, [[Ιωσήφ Β' της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Ιωσήφ Β΄]].<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 237 - 238|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref>
 
[[Αρχείο:Russian infantry in 1786-96.jpg|thumb|175px|right|Ρώσος αξιωματικός και στρατιώτης του πεζικού με στολή των ετών 1786-1796]]
Γραμμή 104:
{{Κύριο|Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1787—1792)|Μάχη του Κίνμπουρν|Μάχη της Φωξάνης|Μάχη του Ρίμνικ}}
[[Αρχείο:Suvorov Ochakov.JPG|right|220 px|thumb|Άγαλμα του Α. Β. Σουβόροφ στο [[Οτσάκοφ]]]]
Το 1787 ξέσπασε νέος πόλεμος μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αφ' ενός και Ρωσίας και Αυστρίας αφ' ετέρου, κατά την έναρξη του οποίου ο Σουβόροφ ήταν διοικητής σώματος στο Κίνμπουρν με αποστολή να φρουρεί τα παράλια της Μαύρης Θάλασσας.<ref>[http://wars175x.narod.ru/btl_knb.html Сражение при Кинбурне 1 октября 1787 г.]{{ru}}</ref> Στις 1 (12) Οκτωβρίου 1787, οι Τούρκοι αποβίβασαν 5&ndash;6.000 άνδρες στην περιοχή, την οποία φρουρούσαν περίπου 4.000 Ρώσοι. Στην αρχή, ο Σουβόροφ περιόρισε τους στρατιώτες του σε άμυνα, αλλά, όταν οι Τούρκοι έφθασαν διακόσια βήματα από στην πόλη, διέταξε αντεπίθεση. Τότε, οι Τούρκοι αναγκάστηκαν σε υποχώρηση, κατά τη διάρκεια της οποίας έχασαν τους περισσότερους άνδρες τους &mdash; ο ίδιος ο Σουβόροφ αναφέρει ότι μόνο 500 Τούρκοι κατάφεραν να σωθούν.<ref>[http://wars175x.narod.ru/dc21.html Из реляции Суворова о сражении при Кинбурне 1787 г.] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20090715071249/http://wars175x.narod.ru/dc21.html |date=2009-07-15 }}{{ru}}</ref> Στη μάχη αυτή ο Σουβόροφ τραυματίστηκε δύο φορές.<ref>[http://wars175x.narod.ru/dc32.html Письмо Суворова Потемкину о сражении при Кинбурне. Октября 3 дня 1787 года] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20130514084221/http://wars175x.narod.ru/dc32.html |date=2013-05-14 }}{{ru}}</ref> Το επόμενο έτος συμμετείχε στην [[πολιορκία του Οτσάκοφ]] μαζί με τον Ποτέμκιν,<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 259|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref> ο οποίος αποφάσισε να μην επιτεθεί στο οχυρό, απόφαση με την οποία διαφώνησε ο Σουβόροφ.<ref>[http://wars175x.narod.ru/osm03.html Осада Очакова Русской армией. 1788 г.]{{ru}}</ref> Παρά τις προσπάθειες του τελευταίου, ο Ποτέμκιν επέμεινε στην απόφασή του να μην επιτεθεί, γι' αυτό και ο Σουβόροφ, ο οποίος ήταν τραυματίας, ανέθεσε την ηγεσία του σώματος του στον Αλεξάντερ Μπιμπίκοφ. Τελικά, οι Ρώσοι κατάφεραν να καταλάβουν το οχυρό στις 6 Δεκεμβρίου 1788, ύστερα από επίθεση διάρκειας μίας ώρας και δεκαπέντε λεπτών. Επικριτικός στην απόφαση του Ποτέμκιν ήταν και ο στρατηγός Ρουμιάντσεφ, ο οποίος χαρακτήρισε την πολιορκία του οχυρού ως «πολιορκία της Τροίας».<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 268|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref> Από την πλευρά της, η Αικατερίνη Β' είχε συμφωνήσει με τους στρατηγούς που υποστήριξαν ότι οι Ρώσοι μπορούσαν να καταλάβουν το Οτσάκοφ τον Απρίλιο και ότι είχαν χάσει πολύτιμο χρόνο.<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 269|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref>
 
Το έτος 1789, ο Σουβόροφ επικεφαλής επτά χιλιάδων ανδρών, ανέλαβε τη φρούρηση της αριστερής ακτής του [[Προύθος|Προύθου]] και την παροχή βοήθειας στους Αυστριακούς. Οι Τούρκοι, εκμεταλλευόμενοι την αργή προώθηση των Ρώσων, κινήθηκαν με τριάντα χιλιάδες στρατιώτες στην Αντζούντα, αναγκάζοντας τον Φρειδερίκο-Ιωσία πρίγκιπα του Κόμπουρκ να ζητήσει τη βοήθεια του Σουβόροφ,<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 270 - 271|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref> ο οποίος ενώθηκε με τους Αυστριακούς στις 17 (28) Ιουλίου και την επόμενη μέρα βάδισε προς τη [[Φωξάνη]]. Κατά τη διάρκεια της νικηφόρας για το Σουβόροφ [[Μάχη των Φοκσάνων|μάχης]] σκοτώθηκαν 1.600 Τούρκοι και 400 Ρώσοι/Αυστριακοί.
 
Μετά τη νίκη αυτή, ο Ποτέμκιν μετέφερε τις κύριες δυνάμεις του στις Μπεντέρες, ενώ οι Τούρκοι, έχοντας στη διάθεση τους 200.000 άνδρες υπό την ηγεσία του Γιουσούφ πασά, κινήθηκαν στη Φωξάνη. Κατόπιν εκκλήσεως των Αυστριακών, ο Σουβόροφ διέσχισε την απόσταση των εκατό χιλιομέτρων μέσα σε 2&ndash;3 μέρες και ενώθηκε με τους Αυστριακούς. Στις 11 (22) Σεπτεμβρίου 1789, έχοντας υπό τις διαταγές του 25.000 στρατιώτες, πέρασε τον ποταμό Ρίμνικ και επιτέθηκε στους Τούρκους που διέθεταν τετραπλάσιες δυνάμεις. Στη μάχη, η οποία διήρκεσε δώδεκα ώρες, σκοτώθηκαν 20.000 Τούρκοι και μόλις 600 Ρώσοι/Αυστριακοί. Για τη νίκη αυτή, ο Σουβόροφ τιμήθηκε με τον τίτλο του Κόμη του Ρίμνικ, το παράσημο του Τάγματος του Αγίου Γεωργίου Α' Τάξεως και τον τίτλο του Κόμη της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 282|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref>
 
[[Αρχείο:Soviet Union stamp Suvorov Izmail 1941.jpg|thumb|150px|right|<center><small>Γραμματόσημο της ΕΣΣΔ, από τη σειρά ''«Για τα 150 χρόνια μετά την κατάληψη του οχυρού του Ισμαηλίου »''.<br /> Η πολιορκία του Ισμαηλίου.<br /> [[1941]], 15 καπίκια</small></center>]]
Γραμμή 116:
[[Αρχείο:Avsuvorov.jpg|thumb|198px|left|Άγαλμα του Σουβόροφ στην [[Τιράσπολη]]]]
 
Ο Σουβόροφ δεν έμεινε ικανοποιημένος από την ανταμοιβή του, κυρίως επειδή ο Ποτέμκιν, με τον οποίο δε διατηρούσε καλές σχέσεις, είχε λάβει περισσότερα βραβεία και τιμές.<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 284|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref> Το 1791, ενώ βρίσκονταν στη [[Φινλανδία]], ανέλαβε την οχύρωση περιοχών στα σύνορα με τη Σουηδία, αλλά το επόμενο έτος, εξαιτίας του θανάτου του Ποτέμκιν, του ανετέθη η ηγεσία της Ρωσικής Νότιας Στρατιάς. Αργότερα ανέλαβε την ενίσχυση των ρωσοτουρκικών συνόρων στον Δνείστερο και έχτισε ένα οχυρό στην Τιράσπολη.<ref>[https://web.archive.org/web/20031206095120/http://tiraspol-city.by.ru/history.htm История Тирасполя]{{ru}}</ref><ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 319 - 320|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref>
 
===Πολωνική εξέγερση του 1794===
Γραμμή 128:
 
[[Αρχείο:Drawing of Suvorov by Norblin.jpg|thumb|174px|right|Καρικατούρα της κεφαλής του Σουβόροφ, έργο του [[Γιαν Νόρμπλιν]]]]
Ο Σουβόροφ υποδέχθηκε τους ηττημένους Πολωνούς επαναστάτες στο πεδίο της μάχης, εν μέσω πτωμάτων, προφανώς για να προειδοποίησει τους Πολωνούς για τις συνέπειες της περαιτέρω αντίστασης τους, δέχθηκε τα κλειδιά της Βαρσοβίας στις 29 Οκτωβρίου (9 Νοεμβρίου),<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 346|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref> και έγραψε στην Αικατερίνη Β' αναφορά, λέγοντας: «Ζήτω! Η Βαρσοβία είναι δική μας!» Η απάντηση της Αικατερίνης Β' ήταν «Ζήτω! Στρατάρχη Σουβόροφ!»<ref name=autogenerated1>{{Cite web |url=http://history.tuad.nsk.ru/Author/Russ/B/Bantysh-Kamensky/feld/g-29.html |title=Д. Н. Бантыш-Каменский, Биографии генерал-фельдмаршалов |accessdate=2010-09-03 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20070521195939/http://history.tuad.nsk.ru/Author/Russ/B/Bantysh-Kamensky/feld/g-29.html |archivedate=2007-05-21 |url-status=dead }}</ref> και η προαγωγή του Σουβόροφ στον βαθμό του Στρατάρχη. Στις αρχές του 1795 είχε υπό τις διαταγές του όλες τις ρωσικές δυνάμεις στην Πολωνία, ενώ αργότερα ανέλαβε την ηγεσία 80.000 Ρώσων στρατιωτών στο [[Χάρκοβο]] και σ' άλλες πόλεις. Εκείνη την εποχή έγραψε το βιβλίο «[[Η επιστήμη να νικάς|Επιστήμη της νίκης»]]<ref name=""/><ref>[http://adjudant.ru/suvorov/suvorov03.htm А. Суворов. Наука побеждать]{{ru}}</ref>).
 
==Επί [[Παύλος Α' της Ρωσίας|Παύλου Α΄]]==
Γραμμή 134:
[[Αρχείο:Suvorov4.jpg|thumb|left|200px|Ο Αλεξάντερ Βασίλιεβιτς Σουβόροφ στο χωριό Κοντσάσκογιε, έργο του Ρώσου ζωγράφου Λ. Βάσλια]]
 
Η Αικατερίνη Β' πέθανε στις 6 (17) Νοεμβρίου 1796<ref name="Petrousevski24">[http://adjudant.ru/suvorov/pt24.htm Генералиссимус князь Суворов, А. Петрушевского - ГЛАВА ДВАДЦАТЬ ЧЕТВЕРТАЯ: В Тульчине и Кобрине; 1796 - 1797]{{ru}}</ref> και τη θέση της έλαβε ο Παύλος Α', ο οποίος ήταν φανατικός θαυμαστής του Φρειδερίκου του Μέγαλου της Πρωσίας, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να γίνουν μεγάλες αλλαγές στον ρωσικό στρατό.<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 372|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref> Αυτές οι αλλαγές δεν ικανοποίησαν τον Σουβόροφ, ο οποίος συνέχιζε να εκπαιδεύει τους στρατιώτες με τον δικό του τρόπο, επαναλαμβάνοντας συνέχεια τη φράση «οι Ρώσοι πάντα νικούσαν τους Πρώσους, τι έχουμε εμείς να μάθουμε απ' αυτούς;»<ref>[http://adjudant.ru/suvorov/suvorov05.htm Суворов А.В., Мысли и афоризмы Александра Васильевича Суворова: 113 - ''Русские прусских всегда бивали, что ж тут перенять?'']{{ru}}</ref> Αυτή η φράση προκάλεσε την οργή του Παύλου Α', ο οποίος έδιωξε τον Σουβόροφ απ' τον στρατό.<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 378 - 379|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref>
 
Τον Απρίλιο, ο Σουβόροφ βρισκόταν στο Κόμπριν ενώ τον επόμενο μήνα στάλθηκε στο χωριό Κοντσάνσκογιε-Σουβόροφσκογιε. Η παρακολούθηση του ανατέθηκε στον Α. Λ. Βιντόμσκι και αργότερα στον Α. Ν. Νικολάεφ, ο οποίος έφτασε στο Κόμπριν με διαταγή αποχώρησης του Σουβόροφ στο Κοντσάνσκογιε-Σουβόροφσκογιε και σύλληψης όποιων στρατιωτικών τον επισκέπτονταν.<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 379 - 380|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref> Κατά τον Ρώσο ιστορικό Αλεξάντερ Πετρουσέφσκι, την περίοδο αυτή ο Σουβόροφ ξυπνούσε νωρίς, έψαλνε ύμνους στην εκκλησία αλλά δεν μιλούσε σε κανένα εκτός από μερικούς φίλους, οι οποίοι παραιτήθηκαν από τον στρατό.<ref name="Petrousevski24"/>
 
Στις 1 (12) Φεβρουαρίου 1798, ο Κόμης Αντρέι Ιβάνοβιτς Γκορτσάκοφ μετέφερε στον Σουβόροφ το μήνυμα ότι μπορεί να επιστρέψει στην Αγία Πετρούπολη,<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 384|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref> αλλά ο Σουβόροφ αρνήθηκε, έχοντας αποφασίσει, λόγω προβλημάτων υγείας, να αποσυρθεί σε μοναστήρι. Έστειλε σχετική αναφορά στον Τσάρο Παύλο Α', ο οποίος απάντησε: «Κόμη Αλεξάντερ Βασίλιεβιτς! Τώρα δεν είναι ώρα για διαφωνίες. Τον φταίχτη θα τον συγχωρέσει ο Θεός. Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας σας θέλει διοικητή του στρατού του και σας παραδίδει το μέλλον της Αυστρίας και της Ιταλίας. Εγώ πρέπει να συμφωνήσω ενώ εσείς να τους σώσετε. Παρακαλώ να έρθετε γρήγορα για να μην χάνετε την ώρα της δόξας και να μην χάσω εγώ τη χαρά να σας δω».<ref>[http://adjudant.ru/suvorov/polevoi10.htm Полевой Н.А., История князя Италийского, графа Суворова-Рымникского, генералиссимуса российских войск - ''«Граф Александр Васильевич! Теперь нам не время рассчитываться. Виноватого Бог простит. Римский император требует вас в начальники своей армии и вручает вам судьбу Австрии и Италии. Мое дело на сие согласиться, а ваше спасти их. Поспешите приездом сюда и не отнимайте у славы вашей времени, а у меня удовольствия вас видеть»'']{{ru}}</ref> Τον Σεπτέμβριο, ο υποστράτηγος Πρέβο ντε Λουμίνα ρώτησε τον Σουβόροφ τι έπρεπε να κάνει σ' αναμέτρηση με τους Γάλλους - ο τελευταίος του υπαγόρευσε εννέα κανόνες που είχαν ως κύριο χαρακτηριστικό την επίθεση.<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 388 - 389|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref>
 
===Εκστρατεία στην Ιταλία (1799)===
{{Κύριο|Ιταλική εκστρατεία του Σουβόροφ|Μάχη του Νόβι (1799)|Μάχη του ποταμού Άντα}}
[[Αρχείο:Н.А Шабунин — Отъезд А.В.Суворова цз села Кончанского в поход 1799 г..jpg|thumb|300px|right|Ν. Α. Σαμπούνιν: Ο Σουβόροφ φεύγει από το χωριό Κοντσάνσκογιε στην εκστρατεία του 1799]]
Η Ρωσική Αυτοκρατορία έγινε μέλος της Β' αντιγαλλικού συνασπισμού μαζί με το [[Ηνωμένο Βασίλειο]], την [[Αυστρία]], την Τουρκία και το [[Βασίλειο της Νάπολης]], το έτος 1798. Οι Αυστριακοί και οι Ρώσοι αποφάσισαν να στείλουν στρατό για να εκδιώξουν τον στρατό του Διευθυντηρίου της Γαλλίας από τα εδάφη της Βόρειας Ιταλίας. Στην αρχή, οι Σύμμαχοι θέλησαν τον Αρχιδούκα Ιωσήφ στην αρχηγία του στρατού, αλλά οι Βρετανοί έπεισαν τον Παύλο Α' να δώσει στον Σουβόροφ αυτή τη θέση.<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 394|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref> Ο Σουβόροφ έφτασε στη [[Βιέννη]], στις 14 (25) Μαρτίου, όπου έλαβε τον βαθμό του Στρατάρχη από τον Αυτοκράτορα Φραγκίσκο Β΄.<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 398|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref> Ένα μήνα αργότερα έφτασε στη Βερόνα και στο Βαλέτζο (ιτ. Vallegio sul Mincio, Βαλέτζο σουλ Μίντσο). Στις 8 (19) Απριλίου, ο Σουβόροφ προώθησε τον ρωσοαυστριακό στρατό (80.000 στρατιώτες) στον ποταμό Άντα και δύο μέρες αργότερα διεξήχθη η πρώτη μάχη μεταξύ Γάλλων και Συμμάχων, που είχε ως αποτέλεσμα την κατάληψη της Μπρέσια από τους τελευταίους και την πολιορκία της Μάντουας και της Πεσκιέρας. Οι Σύμμαχοι κινήθηκαν στο Μιλάνο και στις 15 (26) Απριλίου κατέλαβαν τη Λέκκο, ενώ την επόμενη νίκησαν τους Γάλλους στον ποταμό Άντα.<ref>[http://wars175x.narod.ru/btl_adda01.html Д. Милютин. Сражение на р. Адда. 1799 г.]{{ru}}</ref> Στη μαχη σκοτώθηκαν 3.000 Γάλλοι στρατιώτες, ενώ άλλοι 5.000 αιχμαλωτίστηκαν.<ref>[http://wars175x.narod.ru/dc99_04.html Реляция А. В. Суворова Павлу I о ходе военных действий, сражении на р. Адде и занятии Милана]{{ru}}</ref>
 
[[Αρχείο:Suvorovs Battle By Adda.jpg|200px|thumb|left|[[Μάχη του ποταμού Άντα]]]]
Γραμμή 150:
===Εκστρατεία στην Ελβετία===
{{Κύριο|Ελβετική εκστρατεία του Σουβόροφ}}
Μετά την ανάκτηση της Βόρειας Ιταλίας, ο Σουβόροφ πρότεινε επίθεση στη Γαλλία με την προώθηση των κύριων συμμαχικών δυνάμεων στην [[Γκρενόμπλ]], στη [[Λυών]] και στο [[Παρίσι]]. Ωστόσο, οι Σύμμαχοι, φοβούμενοι την αύξηση της ρωσικής επιρροής στην περιοχή, αρνήθηκαν και δοκίμασαν να απομακρύνουν τους Ρώσους από την Ιταλία. Γι' αυτό και ο Σουβόροφ διατάχθηκε να βαδίσει στην Ελβετία για να επιτεθεί στις γαλλικές θέσεις.<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 483 - 485|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref> Οι Ρώσοι χρειάστηκαν έξι μέρες για να φτάσουν από την [[Αλεσσάντρια]] στο Ταβέρνο, όπου έμαθαν ότι αν και οι Αυστριακοί υποσχέθηκαν να στείλουν 1429 ζώα έστειλαν μονάχα 650 - κι αυτό μετά από τέσσερις μέρες. Επίσης συνειδητοποίησαν ότι οι Αυστριακοί τους έδωσαν λανθασμένες πληροφορίες για τις γαλλικές δυνάμεις.<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов |publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf |year= |month= |pages= 489 |isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03 |archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf |archivedate= 2012-01-18 |url-status= dead }}{{ru}}</ref>
 
Στις 31 Αυγούστου (11 Σεπτεμβρίου), οι Ρώσοι άρχισαν την επίθεση και ταυτόχρονα την ελβετική εκστρατεία του Σουβόροφ, η οποία έμελλε να γίνει και η τελευταία του.<ref>[http://adjudant.ru/suvorov/reding01.htm Фон Рединг-Биберегг - Πоход Суворова через Швейцарию (24 Сентября - 10 Октября 1799 года)., Первая глава - ''Борьба в Швейцарии между Францией и союзными державами с января до конца августа 1799 года'']{{ru}}</ref> Η πρώτη σοβαρή μάχη με τους Γάλλους σημειώθηκε στο πέρασμα Γκόταρντ, έναντι του στρατηγού Λεμπούρ. Μετά την κατάληψη της Ούρζερν και του Χοσπεντάλ (γερ. Hospental - ή Χόσπενταλ), οι Ρώσοι επιτέθηκαν στο πέρασμα Γκόταρντ (13 (24) Σεπτεμβρίου), το οποίο κατέλαβαν με την τρίτη προσπάθεια. Μετά, οι Ρώσοι βάδισαν κατά του Σβίτς, αν και στον δρόμο έπρεπε να πολιορκήσουν τα γαλλικά οχυρά υπό πολύ δύσκολες συνθήκες.<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов |publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf |year= |month= |pages= 496 |isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03 |archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf |archivedate= 2012-01-18 |url-status= dead }}{{ru}}</ref> Οι Ρώσοι κατάφεραν να απωθήσουν τους Γάλλους στη [[Γέφυρα του Διαβόλου]] (Teufelsbrücke), την οποία κατέλαβαν χωρίς να καταστρέψουν.<ref>А. В. Суворов. Документы, т 1 — 4; т.4 1799—1800. М,&nbsp;Воениздат, 1949—1953{{ru}}</ref> Μετά από πολλές δυσκολίες κατόρθωσαν να προωθηθούν αλλά έχασαν πολλές δυνάμεις στο βουνό Μπίντνερμπεργκ και μετά ανακάλυψαν ότι δεν υπήρχε δρόμος μέχρι τον ποταμό Λιούτσερνκ - όπως τους είπαν οι Αυστριακοί - άρα θα τους ήταν δύσκολο να προωθηθούν στο Σβίτς.<ref name="Suvorov stin Elbetia"/>
 
[[Αρχείο:ChertovMost.jpg|thumb|right|200px|Ο Αλεξάντερ Σουβόροφ και το σώμα του περνούν από τη Γέφυρα του Διαβόλου, έργο του Γερμανού ζωγράφου Αλεξάντερ Κοντσέμπου]]
Εν τω μεταξύ, οι Γάλλοι συγκέντρωσαν τις κύριες δυνάμεις τους στον ποταμό Φιρβαλστέντσκι, γι' αυτό και ο Σουβόροφ επέλεξε να περάσει από το Ρόστοκ, την κοιλάδα Μούττενσκ και μετά να κινηθεί στο Σβίτς. Καθώς περνούσαν το Ρόστοκ αρρώστησε σοβαρά,<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов |publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf |year= |month= |pages= 516 |isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03 |archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf |archivedate= 2012-01-18 |url-status= dead }}{{ru}}</ref> ενώ αργότερα οι Ρώσοι επιτέθηκαν στην κοιλάδα Μούττενσκ, αλλά έμαθαν ότι οι δυνάμεις του Κορσακόφ ηττήθηκαν. Οι Ρώσοι είχαν περικυκλωθεί από τους Γάλλους,<ref name="Suvorov stin Elbetia"/> αλλά μετά από σκληρές μάχες κατάφεραν να προωθηθούν στα χιονισμένα βουνά και περάσματα έχοντας υποστεί μεγάλες απώλειες. Στις 20 Σεπτεμβρίου, επτά χιλιάδες Ρώσοι στρατιώτες υπό τις διαταγές του Αντρέι Ρόζενμπεργκ διέλυσαν το σώμα του [[Αντρέ Μασσενά|Μασσενά]], το οποίο είχε τους διπλάσιους στρατιώτες - στη μάχη σκοτώθηκαν περίπου πέντε χιλιάδες Γάλλοι, ενώ άλλοι χίλιοι αιχμαλωτίστηκαν. Απ' την άλλη, οι Ρώσοι έχασαν 650 άντρες.<ref name="Suvorov stin Elbetia"/> Μετά τη νίκη, οι Αυστριακοί άφησαν τους Ρώσους στο Γκλάρους και οι τελευταίοι αποφάσισαν να περάσουν απ' την κοιλάδα του Πάνκις για να ενωθούν με τον Κορσάκοφ. Οι Γάλλοι προσπάθησαν να σταματήσουν τους Ρώσους, αλλά χωρίς επιτυχία - η εκστρατεία έληξε στο [[Φέλντκιρχ]]. Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας, ο Σουβόροφ έχασε πέντε χιλιάδες άνδρες ενώ οι Γάλλοι δεκαπέντε-είκοσι χιλιάδες άνδρες. Απόδειξη του ρωσικού θριάμβου αποτέλεσε η αιχμαλωσία περίπου τριών χιλιάδων ανδρών - αν και κατάφεραν να κρατήσουν ζωντανούς μονάχα τους μισούς.<ref name="Suvorov stin Elbetia">[http://wars175x.narod.ru/doc/dc99_50.html 1799 г. октября 3. Из реляции А. В. Суворова Павлу I о походе в Швейцарию]{{ru}}</ref> Χάρη στην εκστρατεία αυτή, ο Σουβόροφ έλαβε τον βαθμό του Αρχιστράτηγου.<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов |publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf |year= |month= |pages= 519 |isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03 |archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf |archivedate= 2012-01-18 |url-status= dead }}{{ru}}</ref>
 
==Επιστροφή στη Ρωσία και θάνατος==
Γραμμή 184:
 
==Οικογενειακή ζωή και απογόνοι==
Ο Σουβόροφ παντρεύτηκε τη Βαρβάρα Ιβάνανβα Πραζαρόφσκαγια, κόρη του Κόμη Ιβάν Πραζαρόφσκι, στις 16 (27) Ιανουαρίου 1774.<ref>{{cite book |last= Михайлов |first= Олег |coauthors= |title= Суворов|publisher= |url= http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|year= |month= |pages= 163|isbn= |location= |page= |accessdate= 2010-09-03|archiveurl= https://web.archive.org/web/20120118074057/http://www.huminst.ru/lib/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F/%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D0%B8,%20%D0%96%D0%97%D0%9B/%D0%9C%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%BE%D0%B2%20%D0%9E.%D0%9D.%20-%20%D0%A1%D1%83%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2%20-%202003.pdf|archivedate= 2012-01-18|url-status= dead}}{{ru}}</ref> Οι σχέσεις του Σουβόροφ και της συζύγου του δεν ήταν καλές, ενώ αργότερα άρχισε να πιστεύει ότι τον είχε απατήσει, γι' αυτό και τη χώρισε.<ref>[http://suvorov.velchel.ru/index.php?cnt=4&port=2 Суворов Александр Васильевич : Семья, Генеалогическое дерево рода]{{ru}}</ref> Ο Σουβόροφ απέκτησε μια κόρη και ένα γιο, τη Νατάλια και τον Αρκάντι. Η Νατάλια παντρεύτηκε τον Κόμη Νικολά Ζούμποφ, με τον οποίο απέκτησε έξι παιδιά. Ο Αρκάντι παντρεύτηκε τη Γιελένα Ναρίσσκινα, με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά: τη Μαρία, τη Βαρβάρα, τον Αλέξανδρο και τον Κωνσταντίνο - οι τελευταίοι ήταν πρίγκιπες που έλαβαν τον τίτλο του Γαληνότατου.
 
{|class="wikitable