Αλέξανδρος Υψηλάντης (Φιλικός): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
μ rv |
||
Γραμμή 1:
{{επιμέλεια|λογοτεχνικό ύφος & εκτός θέματος}}
{{άλλεςχρήσεις4|τον αρχηγό της Φιλικής Εταιρίας|τον ομώνυμο παππού του|Αλέξανδρος Ι. Υψηλάντης}}
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Αλέξανδρος Υψηλάντης''' ([[Κωνσταντινούπολη]], [[12 Δεκεμβρίου]] [[1792]] - [[Βιέννη]], [[31 Ιανουαρίου]] [[1828]]) ήταν [[Ελληνική|Έλληνας]] πρίγκιπας, στρατιωτικός, λόγιος και αρχηγός της [[Φιλική Εταιρεία|Φιλικής Εταιρείας]].
==Γενικά==
Γεννήθηκε στην [[Κωνσταντινούπολη]] το [[1792]] και ήταν γιος του Ηγεμόνα της [[Μολδοβλαχία]]ς και γόνου εύπορης και ισχυρής Φαναριώτικης οικογένειας [[Κωνσταντίνος Υψηλάντης|Κωνσταντίνου Υψηλάντη]] και της [[Ελισάβετ Υψηλάντη|Ελισάβετ Βακαρέσκου]].
Η καταγωγή της οικογένειας είναι από τα Ύψηλα της Τραπεζούντας, η δε ύπαρξή της χρονολογείται από την εποχή που κατέφυγαν οι Κομνηνοί στην Τραπεζούντα.{{πηγή}} Το 1655 ο Αντίοχος Υψηλάντης εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Το [[1810]] κατατάχτηκε με το βαθμό του ανθυπίλαρχου (ανθυπολοχαγός του Ιππικού) στο σώμα των εφίππων σωματοφυλάκων του [[Τσάρος|Τσάρου]] [[Αλέξανδρος Α΄ της Ρωσίας|Αλέξανδρου Α΄ της Ρωσίας]]. Διακρίθηκε στους πολέμους κατά του [[Ναπολέων|Ναπολέοντα]], όπου στη μάχη της Δρέσδης, ([[27 Αυγούστου]] [[1813]] ν.ημ.), έχασε το δεξί του χέρι (21 ετών) {{πηγή|σχόλιο=https://www.prlib.ru/item/363570 Сборник биографий кавалергардов : 1724-1899 : по случаю столетнего юбилея Кавалергардского Ее Величества государыни Императрицы Марии Федоровна полка : Т. 1-4 / составлен под редакцией С. Панчулидзева. - С.-Петербург : Экспедиция заготовления государственнных бумаг, 1901-1908. - 4 т. ; 35 см .
I. Панчулидзев, Сергей Алексеевич (1856-1917).1. Кавалергардский полк -- Сборники. 2. Народ (коллекция). 3. Россия в лицах (коллекция). Том 3: Кавалергарды с 1801 по 1826 гг.]. - 1906. - X, 402 с. : ил. σελίδα 195}}. Το [[1814]]-[[1815]] συμμετείχε και αυτός ως μέλος της αυτοκρατορικής ακολουθίας στο [[Συνέδριο της Βιέννης]] με το βαθμό του υποστράτηγου.
==Χαρακτήρας==
Η φυσιογνωμία του είχε τον τύπο της ανατολίτικης (Πολίτικης) ανδρικής ομορφιάς με έντονα χαρακτηριστικά μάτια. Ήταν αγαθός, ευγενής, μελαγχολικός, ονειροπόλος, ευσυγκίνητος και ενθουσιώδης. Κληρονόμος των μεγάλων παραδόσεων και προσπαθειών της οικογένειας των Υψηλάντηδων, είχε θέσει ως μεγάλο σκοπό και όνειρο της ζωής του την απελευθέρωση του ελληνικού έθνους.<br>
Εξ αυτού και ο φλογερός ενθουσιασμός του και η μεγάλη φαντασία του εύκολα μπορούσαν να τον παρασύρουν σε πολύ παράτολμα εγχειρήματα. Μάλιστα, στο Συνέδριο της Βιέννης, εξέφρασε την άποψη ότι το ζήτημα των Ελλήνων είναι υπόθεση του χριστανισμού και του ανθρωπισμού που θα πρέπει να αναχθεί σε υπόθεση όλων των Βασιλικών Αυλών της Ευρώπης.
== Αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας ==
Οι Φιλικοί είχαν σαφείς πληροφορίες για τα πατριωτικά του αισθήματα, τα οποία σε στενούς κύκλους Ελλήνων και Φιλελλήνων φέρεται
Έτσι με τη μεσολάβηση του Φιλικού Κωνσταντίνου Καντιώτη που ήταν υπάλληλος παρά τον [[Ιωάννης Καποδίστριας|Καποδίστρια]], μετά την άρνηση του τελευταίου ν΄ αναλάβει αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας, προσέτρεξε ο
Στη συνάντηση εκείνη (Πετρούπολη, [[11 Απριλίου]] [[1820]]) ο Υψηλάντης τον δέχθηκε με ευγένεια και ύστερα από κάποιες ερωτήσεις για την καταγωγή του και διάφορες άλλες υποθέσεις του ζήτησε να μάθει πώς περνούν οι Έλληνες. Ο Ξάνθος του απήντησε ότι οι Τούρκοι τους τυραννούν παντού και η τυραννία τους αυτή έχει γίνει πλέον αφόρητη. Στη συνέχεια ακολούθησε ο εξής δραματικός διάλογος:<br>
'''- Υψηλάντης''': «''Γιατί οι Έλληνες δεν προσπαθούν να ενεργήσουν ώστε, αν δεν δύνανται να ελευθερωθούν από τον ζυγόν, τουλάχιστον να τον ελαφρώσουν;''»<br>
'''- Ξάνθος''': «''Πρίγκιψ, με ποία μέσα και με ποίους οδηγούς να ενεργήσωσιν οι δυστυχείς Έλληνες την βελτίωσιν της πολιτικής των καταστάσεως; Αυτοί έμειναν εγκαταλελειμμένοι από εκείνους, οίτινες εδύναντο να τους οδηγήσωσι, διότι όλοι οι καλοί ομογενείς καταφεύγουν εις ξένους τόπους και αφήνουν τους ομογενείς των ορφανούς. Ιδού ο Κόμης Καποδίστριας υπηρετεί τη Ρωσίαν, ο μακαρίτης πατήρ σας κατέφυγε εδώ και ο Καρατζάς εις την Ιταλίαν, υμείς ο ίδιος υπηρετούντες την Ρωσίαν εχάσατε υπέρ αυτής την δεξιάν χείρα σας, και άλλοι ίσοι καλοί καταφεύγοντες εις την χριστιανικήν Ευρώπην μένουν εκεί, χωρίς να φροντίζουν δια τους δυστυχείς αδελφούς των.''»<br>
Γραμμή 25 ⟶ 34 :
Η Φιλική Εταιρεία είχε πλέον τον Αρχηγό της (Πετρούπολη [[12 Απριλίου]] [[1820]]).
==Πρώτα
Με την ανάληψη της αρχηγίας της [[Φιλική Εταιρεία|Φιλικής Εταιρείας]] αποβλέποντας στη χρησιμότητα του υφιστάμενου θεσμού των εφορειών της Εταιρείας, όχι μόνο τον διατήρησε αλλά και τον ενίσχυσε με δικές του οδηγίες που απέβλεπαν περισσότερο στην επιλογή και επιτήρηση των μελών, στη βοήθεια των αδυνάτων και στον τρόπο εισδοχής των προσήλυτων.<br>
Ταυτόχρονα έστειλε εγκυκλίους στις εφορείες και έντυπα γραμμάτια για τις εκούσιες συνεισφορές των ομογενών. Τα γραμμάτια εκείνα επείχαν θέση σύγχρονων εθνικών ομολόγων που ήταν υπογεγραμμένα από τον ίδιο τον Υψηλάντη ή από τους αντιπροσώπους του.<br>
Παράλληλα, απαγόρευσε τη χρήση των δημοσίων χρημάτων χωρίς τη διαταγή του, ενώ άνοιξε αλληλογραφία με τα επιφανέστερα (πνευματικά) μέλη, καθώς και με τα πλέον δραστήρια στα οποία ανακοίνωνε την εκλογή του ως Γενικού Επιτρόπου, θυμίζοντάς τους τα καθήκοντά τους και καθοδηγώντας τα για τη δημιουργία νέων εφορειών και συγκέντρωση εισφορών.
Επαινούσε δε τους επιτρόπους εκείνους που επιδείκνυαν ιδιαίτερη δραστηριότητα, όπως εκείνους της "Φιλόγενης Κάσσας" της [[Μόσχα]]ς, ιδρύοντας ένα κεντρικό ταμείο της Φιλικής στη [[Κωνσταντινούπολη
Περί τα τέλη του [[1820]], ο αδελφός του Αλέξανδρου Υψηλάντη, ο
▲Επαινούσε δε τους επιτρόπους εκείνους που επιδείκνυαν ιδιαίτερη δραστηριότητα, όπως εκείνους της "Φιλόγενης Κάσσας" της [[Μόσχα]]ς, ιδρύοντας ένα κεντρικό ταμείο της Φιλικής στη [[Κωνσταντινούπολη|αθηνά]]
▲Περί τα τέλη του [[1820]], ο αδελφός του Αλέξανδρου Υψηλάντη, ο Δημήτριος Υψηλάντης συντάσσει και υποβάλει προς έγκριση γυναικοοργανισμό για τον υπό οργάνωση εθελοντικό στρατό. Σύμφωνα μ΄ αυτόν, ο στρατός της ελληνικής επανάστασης θα αποτελούνταν κυρίως από χιλιαρχίες και τα στελέχη του θα είχαν τους εξής βαθμούς: πεντηκόνταρχου, εκατόνταρχου, ταγματάρχη, χιλίαρχου και πολέμαρχου.<br>
Η ελληνική σημαία θα έφερε τρία χρώματα: άσπρο μαύρο και κόκκινο. Η σημαία της ξηράς θα έφερε στη μία πλευρά το μυθικό φοίνικα μέσα σε φλόγες και τον "ακτινοβόλο παντόπτη οφθαλμό" με την επιγραφή «''εκ της τέφρας αναγεννώμαι''», στη δε άλλη, τον αρχαίο ελληνικό σταυρό (ισόκερο), μέσα σε δάφνινo στεφάνι και κάτω την επιγραφή «''Εν τούτω τω σημείω νίκα''».
Γραμμή 50 ⟶ 61 :
== Θάνατος ==
[[File:Monument Ypsilanti.jpg|thumb|Το μνημείο του Αλέξανδρου Υψηλάντη στο Πεδίον του Άρεως, στο οποίο έχουν αποτεθεί και τα οστά του. Έργο του γλύπτη Λ. Δρόση (1869) σε σχέδιο του Χρ. Χάνσεν (1842).]]
▲Η στιγμή της συμφωνίας εκείνης είναι η ίσως η μεγαλύτερη ιστορική στιγμή στην νεότερη ιστορία του ελληνικού έθνους που αποφάσιζε πλέον την τύχη του. Ο Υψηλάντης ενθουσιώδης μεν πατριώτης, αν και ακατατόπιστος στα [[1820]]).Ελλάδα. Η επιθυμία πραγματοποιήθηκε από το [[Γεώργιος Λασσάνης|Γεώργιο Λασσάνη]] και τώρα βρίσκεται στο [[Αμαλιείο Ορφανοτροφείο]] στην Αθήνα. Η ζωή του και οι τρόποι του υποδεικνύουν ότι είχε [[Μυϊκές δυστροφίες|Μυοτονική δυστροφία]] (DM). Η DM είναι μια κληρονομική διαταραχή πολλαπλών συστημάτων η οποία μειώνει τη ζωή. (Βλ. Caughey JE. Myotonica Dystrophia και Συγγενών Διαταραχών. 1991)
Το θάφτηκε στο νεκροταφείο του Αγ. Μάρκου (Sankt Marxer Friedhof) της Βιέννης και αργότερα τα λείψανά του μεταφέρθηκαν στο κάστρο Υψηλάντη-Σινά στην [[Rappoltenkirchen]] - [[Αυστρία|Αυστρίας]] από μέλη της οικογένειάς του στις 18 Φεβρουαρίου του 1903. H τελευταία μεταφορά του συνέβη τον Αύγουστο του 1964, όταν τελικά μεταφέρθηκε στην εκκλησία των Αγ. Ταξιαρχών στο Πεδίον του Άρεως στην Αθήνα, 136 χρόνια μετά το θάνατό του. H Ypsilanti Township στο Michigan των ΗΠΑ πήρε το όνομά της προς τιμήν του. Αργότερα η πόλη της Ypsilanti, η οποίο βρίσκεται εντός του δήμου, πήρε το όνομά της από τον αδελφό του,▼
▲Το σώμα του αρχικά θάφτηκε στο νεκροταφείο του Αγ. Μάρκου (Sankt Marxer Friedhof) της Βιέννης και αργότερα τα λείψανά του μεταφέρθηκαν στο κάστρο Υψηλάντη-Σινά στην [[Rappoltenkirchen]] - [[Αυστρία
== Βιβλιογραφία ==
| |||