Θέατρο Ακροπόλ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αποσαφήνιση συνδέσμων προς Γιώργος Λαζαρίδης (σύνδεσμος άλλαξε σε Γιώργος Λαζαρίδης (δημοσιογράφος))
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 13:
Ξεχωριστή στιγμή για το θέατρο στάθηκε το 1963, όταν ο [[Μάνος Λοΐζος]] και ο [[Χρήστος Λεοντής]] έδωσαν εκεί την πρώτη τους μουσική συναυλία, την οποία προλόγισε ο [[Μίκης Θεοδωράκης]]. Την πρωτοχρονιά του 1964 ήρθε μια άλλη μεγάλη επιτυχία, όταν ο [[Στέλιος Καζαντζίδης]] και η [[Μαρινέλλα]] εμφανίσθηκαν στην επιθεώρηση του Γιώργου Οικονοµίδη "Αρχοντορεµπέτισσα", με αποτέλεσμα να "σπάσουν τα ταμεία". Για πολλές εβδομάδες η ουρά έφτανε από το ταµείο του θεάτρου µέχρι τη γωνία της [[οδός Ακαδημίας|οδού Ακαδηµίας]].
 
Οι επιτυχίες θα συνεχισθούν με τις πολιτικές επιθεωρήσεις "Είκοσι θέατρα μαζί" (1964), "Αυτή η δραχμή είναι δική σου" (1964), "Αυλή και Πεζοδρόμιο" (1965), "Η δημοκρατία χορεύει" (1965), "Ραντεβού στις κάλπες" (1966), "Λαγοί με πετραχήλια" (1966), "Βρε που πάμε" (1967), "Άλλος για κούρεμα" (1968), "Να΄τανεΝα' τανε το '21" (1969), "Μίνι, μάξι και σιθρούσι-θρού" (1970), "Χίππηδες και ντιρλαντάδες" (1971), και πολλές άλλες.
 
== Τα νεότερα χρόνια ==
Η μετεωρική άνοδος του [[ΠΑΣΟΚ]] αναζωογόνησε το ενδιαφέρον για την επιθεώρηση, που γνώρισε μια τελευταία άνοιξη με τις παραστάσεις "Έρχεται ο Ανδρέας να φάει ο κόσμος κρέας" (1981), και "Να τι θέλει ο λαός" (1982). Ωστόσο, η πορεία του θεάτρου ανακόπηκε στα μέσα της δεκαετίας του '80, όταν σοβαρά προβλήματα υγείας του Μπουρνέλλη επέφεραν τελικά το θάνατο του στις 14 Μαρτίου 1984. Στο μεταξύ, και η επιθεώρηση είχε αρχίσει να χάνει τη λάμψη της και η οικονομική συγκυρία οδήγησε στην αντικατάσταση της [[ορχήστρα]]ς με ηχογραφημένη μουσική (Play backplayback).
 
Το φθινόπωρο του 1992, ήταν η τελευταία επιθεωρησιακή χρονιά του θεάτρου. Η Ρένα Βλαχοπούλου, στη δύση της καριέρας της και αυτή, εμφανίσθηκε για τελευταία φορά στη σκηνή του με την ευκαιρία του εορτασμού των 100 χρόνων της επιθεώρησης και ξανατραγούδησε παλιές επιθεωρησιακές επιτυχίες.
 
Από το 1994 ως το 2000 το Ακροπόλ θα ταυτιστεί µε την [[Μιµή Ντενίση]], η οποία ανεβάζει εκεί τις παραστάσεις «ΑνναΆννα Καρένινα», «Θεοδώρα, η αγία των φτωχών» και «Εγώ, η Λασκαρίνα». Στη συνέχεια και µέχρι τον Μάιο του 2010 το κτήριο, χρησιμοποιήθηκε ως ανακαινισμένη στέγη της [[Λυρική Σκηνή|Λυρικής Σκηνής]] για παραστάσεις [[οπερέτα]]ς.
 
== Το θέατρο Ακροπόλ σήμερα ==
Πρόσφατα ανακαινίσθηκε εκ νέου υπό τη διεύθυνση του νέου θεατρικού επιχειρηματία [[Φάνης Κιρκινέζος|Φάνη Κιρκινέζου]] για να δημιουργηθεί ένας πολυχώρος με μεγάλη και μικρή σκηνή 800 θέσεων. Το πλήρως ανακαινισμένο θέατρο ξεκίνησε την καινούργια του περίοδο με το [[Διονύσης Σαββόπουλος|Διονύση Σαββόπουλο]] σε ένα θέαμα με τίτλο «Για να γίνει ο χρόνος καινούργιος» (2011).
 
Την σεζόν (φθινόπωρο-χειμώνας) 2014 - 2015 είχαν ανέβει δυοδύο παιδικά θεατρικά. To "Annie" του Thomas Meehan, σε σκηνοθεσία Θέμιδας Μαρσέλλου (με τους Άννα Παναγιωτοπούλου, Παύλο Χαϊκάλη, Βίκυ Καγιά και τον Γιάννη Σαββιδάκη κ.α.) και το "Ψαρόσουπα" του Γιώργου Λεμπέση σε σκηνοθεσία Λευτέρη Γιοβανίδη (με τους ΡένοςΡένο ΧαραλαμπίδηςΧαραλαμπίδη, Σοφία Κουρτίδου κ.α.)
 
== Πηγές ==