Μέχρι το 1961 οι δυνάμεις του Κέντρου ήταν διασπασμένες. Υπήρχε το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα του Γεώργιου Παπανδρέου, ενώ το [[Κόμμα Φιλελευθέρων]] του Σοφοκλή Βενιζέλου με την [[Εθνική Πολιτική Ένωσις Κέντρου|ΕΠΕΚ]] του [[Σάββας Παπαπολίτης|Σάββα Παπαπολίτη]] και το [[Λαϊκό Κοινωνικό Κόμμα]] του Στέφανου Στεφανόπουλου στήριζαν την [[Κίνησις Εθνικής Αναδημιουργίας|Κίνηση Εθνικής Αναδημιουργίας]] προβάλλοντας στην ηγεσία τον [[Γεώργιος Γρίβας|Γεώργιο Γρίβα]]. Υπήρχαν ακόμα η [[Δημοκρατική ΈνωσηΈνωσις (1958)|Δημοκρατική Ένωσις]] του Ηλία Τσιριμώκου, το [[Συναγερμός Αγροτών και Εργαζομένων|Αγροτικό Κόμμα]] του [[Αλέξανδρος Μπαλτατζής|Αλέξανδρου Μπαλτατζή]] κι άλλες προσωπικότητες του Κεντρώου χώρου, όπως ο [[Γεώργιος Μαύρος]], ο [[Γεώργιος Αθανασιάδης - Νόβας]], ο [[Παυσανίας Κατσώτας]] κ.α. Η κατάσταση στο χώρο αυτό ήταν πολύ συγκεχυμένη. Ο Γεώργιος Παπανδρέου επεδίωκε να συνεργαστεί με την Ε.Ρ.Ε., ενώ ο Σοφοκλής Βενιζέλος από τις αρχές του 1961 είχε αρχίσει να προσανατολίζεται προς τον τορπιλισμό της κίνησης Γρίβα, διότι είχε πεισθεί ότι ο άλλοτε αρχηγός της "Χ" παρ' όλη την αίγλη που του έδινε ο πρόσφατος τότε αγώνας της [[Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών|Ε.Ο.Κ.Α.]] στην [[Κύπρος|Κύπρο]], δεν συγκινούσε το δημοκρατικό κόσμο στην [[Ελλάδα]] ως πολιτικός ηγέτης και δεν συσπείρωνε τους οπαδούς του Κέντρου. Με τη συνήθεια που είχε ο Βενιζέλος να αυτοσχεδιάζει, πρότεινε κάποια στιγμή στον Κωνσταντίνο Καραμανλή να πάρει στην κυβέρνησή του τον στενό του συνεργάτη [[Σταύρος Κωστόπουλος|Σταύρο Κωστόπουλο]] και δυο-τρεις ακόμα υπουργούς ή υφυπουργούς και αργότερα θα μπορούσαν να συγχωνευτούν Φιλελεύθεροι και Ε.Ρ.Ε. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής απέρριψε την πρότασή του, όπως είχε απορρίψει και πρόταση του Γεωργίου Παπανδρέου. Κατόπιν αυτού ο Σοφοκλής Βενιζέλος άρχισε συνομιλίες με τον Ηλία Τσιριμώκο με σκοπό να του "παραχωρήσει" το Κόμμα των Φιλελευθέρων και λίγο αργότερα το ίδιο έκανε με τον Σπύρο Μαρκεζίνη.
Μετά την αποτυχία των συνομιλιών που είχε με τους δύο ηγέτες, ο Σοφοκλής Βενιζέλος έφυγε για τις [[Η.Π.Α.]] Κατά τις επαφές που είχε με αρμοδίους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τα ελληνικά πολιτικά πράγματα, όλοι τού τόνισαν ότι θεωρούσαν "αναγκαία την ύπαρξι ενιαίου Κέντρου, το οποίον ν' αποτελή ισχυράν πολιτικήν δύναμιν".
