Το άγαλμα του Χριστού, που μοιάζει σαν να ευλογεί όλη την Ρώμη καθώς πετά από πάνω, αντικαθίσταται σύντομα από το βέβηλο τρόπο ζωής και την νεομοντερνιστική αρχιτεκτονική της «νέας» Ρώμης που χαρακτηρίζεται από το οικονομικό θαύμα στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Η παράδοση του αγάλματος είναι η πρώτη πολλών επαναλαμβανόμενων σκηνών. Η καθολική εκκλησία θεώρησε την σκηνή αυτή ως παρωδία της δευτέρας παρουσίας<ref>Kezich, 209</ref> και γι' αυτό στην Ισπανία απαγορεύτηκε το έργο μέχρι το 1975.
Ο χαρακτήρας του φωτορεπόρτερ Παπαράτσο, εμπευσμένοςεμπνευσμένος από τον φωτορεπόρτερ Τάτσιο Σεκιαρόλι,<ref name=larepubblicaaspesi>{{cite news|author=Aspesi, Natalia|url=http://ricerca.repubblica.it/repubblica/archivio/repubblica/2010/02/07/la-dolce-vita-ha-50-anni-ma.html|title=''La Dolce Vita'' ha 50 anni ma sembra scritta oggi - Dopo mezzo secolo ''La Dolce Vita'' fa ancora scandalo|newspaper=[[La Repubblica]]|date=7 February 2010|accessdate=3 August 2012}}</ref> είναι η προέλευση της λέξης [[παπαράτσι]], η οποία σε πολλές γλώσσες αναφέρεται στον αδιάκριτο φωτογράφο.<ref name="auto">{{cite web |title = Definition of ''paparazzi'' at Merriam-Webster |url = http://www.merriam-webster.com/dictionary/paparazzi |accessdate = 3 August 2012 |url-status = live |archiveurl = https://web.archive.org/web/20121021190015/http://www.merriam-webster.com/dictionary/paparazzi |archivedate = 21 October 2012 |df = dmy-all }}</ref>
