Ανένδοτος Αγώνας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 9:
 
Έτσι κηρύττεται ο Ανένδοτος Αγώνας του Γεώργιου Παπανδρέου, που θα μαίνεται "ώσπου η Δημοκρατία να νικήσει στην Πατρίδα", όπως χαρακτηριστικά αναφερόταν. Σκοπός του ήταν η διασφάλιση της [[Δημοκρατία]]ς και κύρια χαρακτηριστικά του ήταν η συγκρουσιακή πολιτική με "δυνάμεις του κατεστημένου", όπως αναφέρονταν το Παλάτι, η Δεξιά, οικονομικοί παράγοντες κλπ.
Δεκαέξι ημέρες μετά τις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1961|εκλογές της 29ης Οκτωβρίου 1961]] διακηρύχθηκε επίσημα και σχεδόν ομόφωνα από την κοινοβουλευτική ομάδα της [[Ένωσις Κέντρου]]. Τη διακήρυξη της 14ης Νοεμβρίου 1961 υιοθέτησαν με δηλώσεις τους το [[ΠανδημοκρατικόΠανδημοκρατικόν ΑγροτικόΑγροτικόν ΜέτωποΜέτωπον ΕλλάδαςΕλλάδος]] και μεμονωμένοι πολιτευτές, όπως ο [[Παυσανίας Κατσώτας]], [[Ηλίας Τσιριμώκος]] και ο [[Ηλίας Μπρεδήμας]]. Διαφοροποιήθηκε ο [[Σπύρος Μαρκεζίνης]] που συμμαχούσε εκλογικά με την [[Ένωσις Κέντρου|Ε.Κ.]], ενώ αμφίρροπη στάση κράτησε ο [[Σοφοκλής Βενιζέλος]], «παρότι διεκδικούσε την πατρότητα του ανένδοτου», ενώ προσδοκούσε δι΄αυτού να πιέσει την Ε.Ρ.Ε σε συγκυβέρνηση με την Ε.Κ.<ref>Κωνσταντίνα Μπότσιου, «Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής απέναντι στον ''ανένδοτο αγώνα''», στο: Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στον εικοστό αιώνα-Διεθνές επιστημονικό συνέδριο, Ζάππειο Μέγαρο, 5-9 Ιουνίου 2007, τομ.1ος, εκδ. Ίδρυμα Κωνσταντίνος Καραμανλής, Αθήνα, 2008, σελ.138</ref>
Έτσι η Ένωσις Κέντρου προέβη σε μια σειρά πολιτικών ενεργειών που καταδείκνυαν μια de facto μη αναγνώριση της κυβέρνησης. Επανειλημμένες προτάσεις δυσπιστίας κατατέθηκαν παράλληλα ή από κοινού με την [[Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά]] το [[1962]] και [[1963]]. Συμμετείχε στις συζητήσεις της Βουλής απέχοντας όμως από τις ψηφοφορίες. Απείχε από την ψήφο εμπιστοσύνης τον [[Δεκέμβριος|Δεκέμβριο]] του [[1961]]. Διέκοψε τις επαφές με το ''Παλάτι'' κι επέκρινε την προίκα της πριγκίπισσας Σοφίας. Εντούτοις κοινωνικές και πολιτικές επαφές διατήρησε ο [[Σοφοκλής Βενιζέλος]].
Παράλληλα θα προσπαθήσει ο Γεώργιος Παπανδρέου να αποφύγει να ταυτίσει με την αριστερά τον ανένδοτο ώστε να μην κατηγορηθεί για ''συνοδοιπορία''.<ref>όπ.π., σελ.141</ref>