[[Αρχείο:Glosnik-w-obudowie.jpg|thumb|right|Μικρό δυναμικό ηχείο με έναν οδηγό και καμπίνα από πλαστικό.]]
Το '''ηχείο''' (''speakerspe'') αποτελεί μία διάταξη/συσκευή, η οποία έχει σκοπό τη μετατροπή της λαμβανόμενης [[ηλεκτρική ενέργεια|ηλεκτρικής ενέργειας]] (εισερχόμενο [[σήμα (ηλεκτρονική)|σήμα]]) σε [[ακουστική ενέργεια]], δηλαδή σε στιγμιαίες μεταβολές [[πίεση|πίεσης]] του ατμοσφαιρικού αέρα ([[διαμήκη κύματα]]), οι οποίες αντιστοιχούν σε όσοόσοαττυγ το δυνατόν περισσότερο φυσικό και αληθοφανή [[ήχος|ήχο]]. Επομένως, το ηχείο δεν αποτελεί μία γνήσια ηλεκτρονική συσκευή, αλλά μία [[ηλεκτρομηχανική]] ή [[ηλεκτροακουστική]] διάταξη.
Το ηχείο δεν θα πρέπει να συγχέεται δ με το [[αντηχείο]] που συναντάται στα [[έγχορδα]] μουσικά όργανα και το οποίο έχει σκοπό την ενίσχυση του ήχου μέσω του συντονισμού του. Αντίθετα, η αρχή λειτουργίας των ηχείων που χρησιμοποιούνται για την αναπαραγωγή της μουσικής είναι εντελώςεντεαερηεργωλώς διαφορετική. Η προσπάθεια των σχεδιαστών ηχείων είναι η όσο το δυνατό μεγαλύτερη καταπίεση/απόσβεση των μηχανικών συντονισμών της καμπίνας, η οποία σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί και να απουσιάζει εντελώς.
Υπάρχουν πολλά είδη ηχείων, ανάλογα με την εφαρμοζόμενη τεχνολογία και τις αρχές λειτουργίαςλειτουργίαδσσφφς πάνω στις οποίες στηρίζεται το καθένα.δεσγγΦΔ Μία βασική διάκριση των ηχείων είναι τα '''ηλεκτροστατικά''', τα '''ηλεκτροδυναμικά''', τα '''μαγνητοστατικά''', τα '''υβριδικά''', κτλ. Άλλη επίσηςεπίσηςδηςςςγ βασική διάκριση είναι τα '''μονόπολα συμβατικά ηχεία''', τα '''δίπολα (διπολικά) ηχεία''' και τα '''αμφιπολικά ηχεία'''. Όλες οι κατηγορίες παρουσιάζουν διάφορες υποδιαιρέσεις με κοινά μεταξύ τους χαρακτηριστικά, δυσκολεύοντας την αυστηρή κατάταξη των ηχείων.
== Ιστορία και Εξέλιξη<ref>{{cite web |url=http://www.aes.org/aeshc/docs/recording.technology.history/loudspeaker.html |title=Loudspeaker History |publisher=Audio Engineering Society}}</ref>==
Το πρώτο μεγάφωνο ήταν ενσωματωμένο στο [[τηλέφωνο]] που επινόησε το 1861 ο Philipp Reis και αποτελούνταν από μία βελόναΣΔΦΑΓΦΔβελόνα πλεξίματος περιτυλιγμένη με χάλκινο σύρμα, η οποία προκαλούσε ταλάντωση σε ένα ξύλινο κουτί. Το 1874, ο Ernst Werner von Siemens κατέθεσε αίτηση διπλώματος ευρεσιτεχνίαςεασφγγυρεσιτεχνίας για το πρώτο ηλεκτροδυναμικό μεγάφωνο, στο οποίο ένα χάλκινο πηνίο προκαλούσε την κίνηση μιας μεμβράνης. Το 1925, οι Αμερικανοί Chester Rice και Edward Kellogg ανέπτυξαν το ηλεκτροδυναμικό μεγάφωνο, στη μορφή που χρησιμοποιείται μέχριμασγαδγαχρι σήμερα.
