Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Εν μέρει τα κρεματόρια και οι θάλαμοι αερίων γκρεμίστηκαν ήδη τον Νοέμβριο του 1944. Οι αποτεφρωτήρες αποσυναρμολογήθηκαν και, βάσει νεότερων μελετών, προορίζονταν να εγκατασταθούν στο [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν-Γκούζεν]], το οποίο οι εθνικοσοσιαλιστές τότε ακόμη πίστευαν ότι δεν θα πέσει στα χέρια των Συμμάχων. Το τελευταίο κρεματόριο του Άουσβιτς το ανατίναξαν λίγο πριν από την απελευθέρωση του στρατοπέδου απ'τον [[Κόκκινος Στρατός|Κόκκινο Στρατό]], τον Ιανουάριο του [[1945]], για να κρύψουν τα ίχνη των πράξεων τους από τους Σοβιετικούς.

Μεταξύ της [[17 Ιανουαρίου|17]] και [[23 Ιανουαρίου]] το στρατόπεδο εκκενώθηκε και περίπου 60.000 κρατούμενοι οδηγήθηκαν σε [[Πορείες θανάτου (Ολοκαύτωμα)|πορείες θανάτου]] προς τη δύση. Στα στρατόπεδα του Άουσβιτς παρέμειναν συνολικά κοντά στους 7.500 φυλακισμένους, οι οποίοι λόγω ασθένειας και αδυναμίας ήταν αδύνατο να ακολουθήσουν την πορεία. Περισσότεροι από 300 τουφεκίστηκαν άμεσα, ενώ η προγραμματισμένη εξόντωση των υπόλοιπων αποτράπηκε μονάχα λόγω της ταχείας προέλασης του [[κόκκινοςΚόκκινος στρατόςΣτρατός|ερυθρούΚόκκινου στρατούΣτρατού]] στην ανατολή.

Ως πρώτο των κυρίων στρατοπέδων απελευθερώθηκε το Άουσβιτς Ι Μόνοβιτς το μεσημέρι της [[27 Ιανουαρίου]] 1945, από την [[60η Στρατιά του Κόκκινου Στρατού|60ή Στρατιά του Κόκκινου Στρατού,]] επικεφαλής της οποίας ήταν ο συνταγματάρχης Πάβελ Κουρότσκιν. Στις επόμενες μέρες πέθαναν περίπου 200 από τους επιζώντες του Άουσβιτς από τις συνέπειες της κακομεταχείρισής τους από τους εθνικοσοσιαλιστές, παρόλο που υπήρξε ιατρική βοήθεια από πλευράς των Απελευθερωτών.