Ο Μεσσίας (Κλόπστοκ): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Άσματα 3 και 4 |
||
Γραμμή 12:
Ο Θεός με έναν κεραυνό ανοίγει τα Άγια των Αγίων του Ουρανού. Το Σεράφ Ελόα και το Χερούβ Ουρίμ συνομιλούν για το τι βλέπουν στα Άγια των Αγίων: την φοβερή Δευτέρα Παρουσία του Κριτή και την επικείμενη σταύρωσή του. Επτά φορές ήχησε ο κεραυνός. Τώρα ομιλεί ο Θεός. Λέει ότι Αυτός είναι Αγάπη. Αφού η ώρα έφτασε και πλησιάζει η Λύτρωση των ανθρώπων, θέλει να εορταστεί ένα δεύτερο Σάββατο, γι’ αυτό επιθυμεί να έλθουν οι ψυχές των προπατόρων, Αδάμ και Εύας, στον ήλιο, από όπου να γίνουν μάρτυρες της Λύτρωσης. Ο Γαβριήλ λαμβάνει από τον Θεό εντολές για τον Άγγελο του ηλίου και για τον Άγγελο της γης σχετικά με τα θαύματα που θα συμβούν κατά τον θάνατο του Υιού Του. Οι άγγελοι του θρόνου του Θεού σκορπίζονται για τον εορτασμό του δεύτερου Σαββάτου σε όλο τον Ουρανό.
Ο Γαβριήλ κατεβαίνει στη γη. Βρίσκει τον Μεσσία να κοιμάται, ωστόσο του μιλά (καθώς αυτός μπορεί να ακούσει και στον ύπνο του) και του λέει πως εξετέλεσε την αποστολή του και έχει να κάνει κάποια πράγματα ακόμα. Από εκεί πηγαίνει προς τον φύλακα-Άγγελο της γης, που ο τόπος διαμονής του βρίσκεται στο μέσον της γης, σε ένα μικρόν ήλιο, που θερμαίνει και ζωοποιεί τη γη από μέσα. Φτάνει εκεί μέσω ενός ανοίγματος στον βόρειο πόλο και βρίσκει τον άγγελο της γης στον ήλιο του, μαζί με τις ψυχές των πολύ μικρών παιδιών, που εδώ προετοιμάζονται για τους Ουρανούς. Εν
===Δεύτερο άσμα (Ενέργειες των δαιμόνων)===
Γραμμή 22:
Ο Αββαδόνα προχωρά προς την είσοδο του κόσμου και εκεί θρηνεί την χαμένη του ευτυχία, χάνοντας κάθε ελπίδα ότι μπορεί να βρει την χάρη από το Θεό. Μετά από κάποιες μάταιες παρακλήσεις προς τον Θεό να εκμηδενίσει την ύπαρξή του και μια εξίσου μάταιη προσπάθειά του να κατακαεί στον ήλιο, φτάνει στη γη, την οποία χαιρετά ως έναν ευτυχισμένο κόσμο, συγκρίνοντάς τον με την δική του άθλια κατάσταση. Αντιθέτως, καθώς ο Σατάν και ο Αδραμελέχ σιμώνουν στη γη, ο Αδραμελέχ μιλά μέσα σε σε έκρηξη θυμού, γεμάτος κακία και αποφασισμένος να καταστρέψει όχι μόνον αυτήν, αλλά και τα άστρα και όλη τη δημιουργία του Θεού και κυρίως Εκείνον που λέει ότι είναι ο Μεσσίας, ο Υιός του Θεού. Μακάρι να είναι, για να τον καταστρέψει, λέει. Έπειτα, αυτός και ο Σατανάς κατεβαίνουν στο Όρος των Ελαιών.
===Tρίτο άσμα (Οι μαθητές του Χριστού και οι φύλακες άγγελοί τους)===
Ο Θεάνθρωπος βρίσκεται ακόμα ανάμεσα στα μνήματα μαζί με τον Ιωάννη. Σκέφτεται τα πάθη τα οποία πρόκειται να υπομείνει χάριν της σωτηρίας των ανθρώπων και η ψυχή του ταράζεται. Στρέφεται προς τον Πατέρα του για παρηγόρια. Ο άγγελος Ελόα, ορατός και από τον Ιωάννη, κατεβαίνει από τους Ουρανούς και μετρά τα δάκρυα που έχυσε ο Ιησούς για τη σωτηρία των ανθρώπων. Οι υπόλοιποι έντεκα μαθητές γυρεύουν τον Ιησού στο Όρος των Ελαιών. Οι μαθητές ακολουθούνται από τους φύλακες αγγέλους τους, υπό την αρχηγία του Γαβριήλ, του φύλακα αγγέλου του Μεσσία. Ξάφνου εμφανίζεται μπροστά στους αγγέλους ένα Σεράφ, ο Σελία, ερχόμενο από τον ήλιο, όπου υπηρετούσε υπό τον αρχάγγελο Ουριήλ. Το είχαν στείλει οι ψυχές των προπατόρων για να παρατηρεί προσεχτικά τον Ιησού, τώρα που που είχε νυχτώσει και δεν μπορούσαν να τον δουν. Οι άγγελοι του δείχνουν το μέρος όπου βρίσκεται ο Ιησούς. Ο Μεσσίας είχε αποκοιμηθεί για τελευταία φορά.
Ο Σελία ρωτά ποιοι είναι αυτοί που είναι κοντά στον Ιησού, αν και δεν τον βλέπουν τώρα που νύχτωσε, και παίρνει απάντηση από τον Ωρίωνα, τον φύλακα άγγελο του Πέτρου, ότι είναι οι ευλογημένοι μαθητές του Ιησού. Έπειτα μαθαίνει για τον καθέναν τους μέσων των φυλάκων αγγέλων τους: Για τον [[Απόστολος Πέτρος|Σίμωνα Πέτρο]], μέσω του Ωρίωνα, για τον [[Απόστολος Ανδρέας|Ανδρέα]] μέσω του Σιφά, για τον [[Απόστολος Φίλιππος|Φίλιππο]] μέσω του Λιβανιήλ, για τον [[Απόστολος Ιάκωβος|Ιάκωβο]] του Ζεβεδαίου, μέσω του Αδώνα, για τον [[Σίμων ο Κανανίτης|Σίμωνα τον Κανανίτη]] μέσω του Μεγιδδών, για τον [[Ιάκωβος ο Μικρός|Ιάκωβο του Αλφαίου]] μέσω του Αδωράμ, για τον [[Απόστολος Θωμάς|Θωμά]] μέσω του Ουμβιήλ, για τον [[Απόστολος Ματθαίος|Ματθαίο]] μέσω του Βιλδάι, για τον [[Απόστολος Βαρθολομαίος|Βαρθολομαίο]] μέσω του Σιώνα, για τον [[Απόστολος Θαδδαίος|Λεββαίο]] μέσω του Ελίμ και για τον [[Ιούδας ο Ισκαριώτης|Ιούδα τον Ισκαριώτη]], ο οποίος ανέβαινε τώρα μόνος στο όρος, μέσω του Ιθουριήλ. Ο Σελία παρατηρεί κάτι διαφορετικό σ’ αυτόν τον μαθητή. Ο Ιθουριήλ του διηγείται για τις αλλαγές στην συμπεριφορά του Ιούδα και ότι φοβάται για την προδοσία του, διότι ζήλευε τον [[Ιωάννης ο Ευαγγελιστής|Ιωάννη]], τον αγαπημένο μαθητή, ο οποίος επαινέθηκε στη συνέχεια από τον Σαλήμ, έναν από τους δύο φύλακες αγγέλους του Ιωάννη, ως παράδειγμα αθώας και ανυστερόβουλης αγάπης.
Ο Σατανάς τώρα εμφανίζεται στον κοιμισμένο Ιούδα μέσα σ’ ένα όνειρο υπό την μορφή του πεθαμένου πατέρα του και του υπενθυμίζει ότι ο Ιησούς θα προτιμά πάντα τον Πέτρο και τους γιους του Ζεβεδαίου, Ιάκωβο και Ιωάννη, στους οποίους θα δώσει μια πλούσια κληρονομιά. Λέει επίσης στον Ιούδα ότι οι υπόλοιποι απόστολοι τον μισούν. Τον συμβουλεύει λοιπόν να παραδώσει τον Ιησού στον Αρχιερέα, πρώτα για να πάρει ό,τι του οφείλεται και δεύτερον για να αναγκάσει τον Μεσσία να παρατήσει την ειρηνική του στάση και να γίνει μαχητικός, ώστε να επισπεύσει την βασιλεία του. Του λέει να ακούσει τον νεκρό πατέρα του και να πράξει έτσι. Ο Ιθουριήλ, που είχε διακρίνει τον δόλο του Σατανά, προσπαθούσε να ξυπνήσει τον Ιούδα, αλλά δεν τα κατάφερε προτού τελειώσει το όνειρο.
Ο Ιούδας ξυπνά τελικά και αμφιταλαντεύεται για το αν πρέπει να πράξει σύμφωνα με αυτά που του είπε ο πατέρας του στο όνειρό του ή όχι. Καταριέται τον τόπο εκείνον όπου κοιμήθηκε και την ημέρα που ο Μεσσίας τον κάλεσε στον κύκλο των μαθητών του. Ξέρει ότι πρέπει να κάνει μια εκλογή ανάμεσα στο καλό και το κακό. Ο Μεσσίας ξυπνά κι αυτός και έρχεται προς τους μαθητές του και τους λέει για τον επικείμενο χωρισμό τους σε λίγο, μόλις τελειώσει η μέρα που μόλις είχε αρχίσει, προσθέτοντας ωστόσο ότι θα τον έβλεπαν πάλι εντός ολίγου. Ο Ιούδας, ο οποίος κρατιόταν κρυμμένος από τους υπόλοιπους, ακούει τον Μεσσία με μίσος, αισθανόμενος οριστική την επίδραση μιας κακίας, που ήταν τόσο αυτή που είχε ενδιάθετη ο ίδιος μέσα του, όσο και και αυτή που του έχει εμπνεύσει με το όνειρο ο Σατανάς.
===Τέταρτο άσμα (Συνέδριο των αρχιερέων και πρεσβυτέρων και ο Μυστικός Δείπνος)===
Ο Αρχιερέας [[Καϊάφας]], που έχει δει κι αυτός ένα σκοτεινό όνειρο από το Σατανά, συγκαλεί το Συνέδριο των αρχιερέων και των πρεσβυτέρων, για να αποφασίσουν τελικά όλοι μαζί να συλλάβουν και να δικάσουν τον Ιησού, αυτόν τον ψευτομεσσία, που ξεσήκωνε το λαό με τα θαύματά του, στρέφοντάς τον εναντίον της εξουσίας τους. Τους διηγείται το όνειρό του, που το θεωρεί εμπνεόμενο από τον Θεό: ήταν ο ίδιος στον [[Ναός του Σολομώντα|Ναό]] και προχωρούσε τρέμοντας προς τα Άγια των Αγίων του [[Τετραγράμματο|Ιεχωβά]], όταν είδε σε όραμα τον [[Ααρών]], ο οποίος με φοβερή φωνή τον επιτίμησε που ανεχόταν αυτόν τον Ναζωραίο που μόλυνε με την παρουσία τον Ναό, που δεν τηρούσε το Σάββατο και που εχθρευόταν τον [[Αβραάμ]], τον [[Μωυσής|Μωυσή]] και τον ίδιο τον Ααρών!
Ο Καϊάφας λέει στους συνέδρους πως ο Ιησούς έπρεπε να πεθάνει, προς υπεράσπιση των αποκαλύψεων του Θεού στον Μωυσή επί του όρους Σινά και χάριν του νόμου της Παλαιάς Διαθήκης που η τήρησή του κινδύνευε από την διδασκαλία του Ναζωραίου. Αυτό προκαλεί μεγάλη χαρά στον Σατανά, ο οποίος είχε έρθει μαζί με τον Ιθουριήλ (τον άγγελο φύλακα του Ιούδα), πλησιάζοντας τον Ιούδα με σκοπό να τον κάνει να τον προδώσει και τώρα παρακολουθούσε αόρατος τι συνέβαινε. Μια θεολογική διαμάχη ξέσπασε τότε μεταξύ των Σαδδουκαίων και των Φαρισαίων στο συμβούλιο. Ο Φίλων, ένας Φαρισαίος, έχει αμφιβολίες ότι το όνειρό του Καϊάφα είναι όντως σταλμένο από τον Θεό, αλλά αποφασίζει με ακόμα μεγαλύτερη ζέση για τον θάνατο του Ιησού, που δεν είναι κατ’ αυτόν ο Μεσσίας, αλλά ένας ταραχοποιός ψευδοπροφήτης, που έπρεπε να πεθάνει παρουσία του λαού και των Ρωμαίων.
Ο [[Γαμαλιήλ]] συμβουλεύει να αφήσουν το πράγμα στον Θεό και να μην χύσουν αίμα δικαίου. Ο [[Νικόδημος]] τον ευχαριστεί ανοιχτά γι’ αυτό και τολμά να υπερασπιστεί με έναν μεγάλο και έντονα συναισθηματικό λόγο του τον Ιησού, τονίζοντας την άμεμπτη ζωή του, φέροντας πολλά παραδείγματα για την αποστολή, τα θαύματά του και την ειρηνοποιό του δράση και τα κηρύγματά του για μια καινή διαθήκη με τον Θεό και για την αιώνιο ζωή, για την οποία ο Πατέρας Θεός θα προσφέρει τη ζωή του Υιού του. Το συνέδριο φαίνεται να είναι θετικά διακείμενο προς τον Ιησού μετά τον λόγο του Νικόδημου και ο Ιθουριήλ, βλέποντας στον Νικόδημο το πρωτότυπο του νέου ανθρώπου, ψάλλει έναν ύμνο προς την ανακαινισμένη δημιουργία, κατά το παράδειγμα του Ελόα. Ο Φίλων τότε στη δευτερολογία του απαγγέλει έναν διαπρύσιο λόγο υπέρ των παραδόσεων του Ισραήλ, συνοδευόμενο με έναν λίβελο κατά του Μεσσία, του Γαμαλιήλ και του Νικόδημου, που του υπέβαλε προηγουμένως ο Σατανάς. Ο Νικόδημος απαντά στον Φίλωνα και φεύγει μαζί με τον [[Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας|Ιωσήφ]] από το συνέδριο. Έρχεται ο Ιούδας και αναφέρει ιδιαιτέρως στον Καϊάφα τις προθέσεις του, τις οποίες ο Καϊάφας αποκρύπτει από τη συνέλευση, επαινώντας τον προδότη γι’ αυτές.
Στο μεταξύ, ο Μεσσίας πλησιάζει την Ιερουσαλήμ, και στέλνει τον Πέτρο και τον Ιωάννη στην πόλη, για να ετοιμάσουν το τελευταίο δείπνο. Ο Πέτρος φτάνοντας στο κατώφλι της οικίας, βλέπει την μητέρα του Ιησού, τον αναστηθέντα Λάζαρο, την αδερφή του Μαρία, την Τσίδλι, τη αναστημένη θυγατέρα του Ιαείρου, και τον Σεμίδα, τον αναστημένο γιο της χήρας από τη Ναΐν (και αγαπημένο της Τσίδλι), που είχαν έρθει ψάχνοντας τον Ιησού. Η μητέρα του Ιησού αναλογίζεται την παιδική του ηλικία και βλέπει προφητικά τον θάνατο και την ανάστασή Του. Βλέποντας τον Πέτρο, όλοι έρχονται προς αυτόν. Ο Ιωάννης τους λέει ότι ο Ιησούς όπου να ’ναι θα ερχόταν από τη Βηθανία. Περιμένουν όλοι σιωπηλοί, μέχρις ότου η Μαρία, πιστεύοντας πως θα συναντήσει τον γιο της στο δρόμο προς τη Βηθανία, φεύγει για εκεί. Ο Ιησούς όμως είχε πάρει έναν άλλο δρόμο, καθυστερώντας στον Γολγοθά. Στέκεται κοντά στον νέο τάφο του Ιωσήφ και σκέφτεται τον θάνατο και την ανάστασή του.
Φτάνει τώρα το βράδυ. Ο Ιούδας πλησιάζει στα τείχη της Ιερουσαλήμ, ερχόμενος προς αυτούς. Ο Ιθουριήλ λέει στον Μεσσία για την προδοσία του Ιούδα και ότι δεν μπορεί να είναι πια φύλακας άγγελος του προδότη. Ο Ιησούς τότε τον ορίζει δεύτερο φύλακα άγγελο του Πέτρου. Ο Ιησούς εισέρχεται στην πόλη και κάθεται μαζί με τους άλλους μαθητές για το δείπνο, όπου συντρώγουν τον αμνο της Διαθήκης. Τους λέει έπειτα για τον θάνατό του, τους αποχαιρετά, προφητεύει για τον προδότη του, που βρίσκεται ανάμεσά τους, και εγκαθιδρύει την [[Θεία Ευχαριστία]] ως ανάμνηση του θανάτου του. Ο Ιωάννης πέφτει στα πόδια του Ιησού, βλέποντας το σκεύος της Ευχαριστίας και τους συγκεντρωμένους αγγέλους. Ο Ιούδας θέλει να μιμηθεί τον Ιωάννη. Ο Ιησούς του λέει να σηκωθεί ξανά και προφητεύει ξανά για την προδοσία του, δίνοντάς του το κομμάτι ψωμί βουτηγμένο στο ζωμό. Ήταν πια νύχτα. Ο Ιούδας, πηγαίνοντας στον Καϊάφα, σκέφτεται ότι αν κινδυνέψει να συλληφθεί ο Ιησούς θα αναγκαστεί να δραστηριοποιηθεί και να αποδείξει την Θεότητά του. Αν πάλι πεθάνει, τότε το γεγονός ότι τόσες φορές ξέφυγε από τον Εχθρό θα αποδειχθεί απλή σύμπτωση και άρα δεν ήταν ο απεσταλμένος του Θεού, αλλά ένας απλός ονειροπόλος.
Τώρα η σύναξη των μαθητών είναι εντελώς αγία. Ο Ιησούς τους μιλά για τον τρόπο με τον οποίον θα δοξαστεί, ότι θα δώσει τη ζωή του για τις αμαρτίες των ανθρώπων και για την ανακαίνισης πάσης της κτίσεως, αλλά ότι θα τον δουν ξανά συντόμως κοντά τους. Η τολμηρή απάντηση του Πέτρου, ότι θα έδινε τη ζωή του ακόμη γι’ αυτόν, και η αναγγελία από τον Ιησού της μελλοντικής του απιστίας. Ο Ιησούς προτρέπει τους μαθητές του να κρατούν την εντολή του, να αγαπούν αλλήλους και προσεύχεται γονατιστός στο Θεό να τους χαρίσει την αιώνια ζωή. Έπειτα σηκώνεται για να πάει στο Όρος των Ελαιών, για να παραδοθεί στην κρίση του Θεού. Καθώς πλησιάζουν στην κοιλάδα του Κεδρών, στέκεται για λίγο σε έναν λόφο και περιγράφει στον Γαβριήλ έναν συγκεκριμένο κήπο στη Γεθσημανή όπου θα πρέπει αυτός να συγκεντρώσει τους αγγέλους.
==Εκδόσεις==
| |||