Κώστας Καρυωτάκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 47:
Ένας λόγος που φαίνεται να ώθησε τον Καρυωτάκη στην αυτοκτονία είναι και η [[σύφιλη]] από την οποία πιθανολογείται ότι έπασχε. Ο καθηγητής του [[Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης|Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης]], Γιώργος Σαββίδης, ο οποίος διέθετε το μεγαλύτερο αρχείο για τους Νεοέλληνες Λογοτέχνες, ερχόμενος σε επαφή με φίλους και συγγενείς του ποιητή, αποκάλυψε ότι ο Καρυωτάκης ήταν συφιλιδικός, και, μάλιστα ο αδελφός του, Θάνος Καρυωτάκης, θεωρούσε ότι η ασθένεια συνιστούσε προσβολή για την οικογένεια. Ο [[Γιώργος Μακρίδης]], στη μελέτη του για τον Καρυωτάκη, διατυπώνει την άποψη ότι ''"ο ποιητής αυτοκτόνησε στην Πρέβεζα, όχι πιεζόμενος από τη μετάθεσή του εκεί, αλλά φοβούμενος να νοσηλευτεί σε ψυχιατρική κλινική, όπως συνέβαινε με όλους τους συφιλιδικούς στο τελικό στάδιο της νόσου την περίοδο εκείνη".'' Θέλοντας μάλιστα, να ισχυροποιήσει το επιχείρημά του, τονίζει ότι ''"δεν είναι δυνατόν ένας βαριά [[Κατάθλιψη|καταθλιπτικός]] ασθενής να αστειεύεται στο επιθανάτιο γράμμα του"''.<ref>Κοντόκωστας Κ. & Κουσούλης Α., 2008. ''Η σύφιλη στην ιστορία και στις τέχνες''. Αθήνα: Ιατρικές εκδόσεις Γιάννη Β. Παρισιάνου. ISBN 978-960-89486-7-9</ref> Σύμφωνα με τον σύγχρονο ορισμό της κλινικής κατάθλιψης, ο ποιητής είναι βέβαιο ότι έπασχε από τη νόσο. Το έργο του, πολύ πριν μάθει ότι πάσχει από σύφιλη το καλοκαίρι του 1922, η ζωή και ο θάνατος του συνιστούν ακράδαντες αποδείξεις για αυτό. Το πως η πρώτη νόσος ουσιαστικά τον οδήγησε στη δεύτερη, περιγράφεται στο τελευταίο του σημείωμα.
Ο ρόλος που ενδεχομένως έπαιξε η γυναίκα και ο έρωτας στην αυτοκτονία του Καρυωτάκη δεν αναφέρεται ούτε ως υπαινιγμός στο τελευταίο του σημείωμα, αλλά δεν πρέπει να αγνοηθεί. Η ωραία και χειραφετημένη ποιήτρια [[Μαρία Πολυδούρη]] τον είχε ερωτευθεί και αυτός φάνηκε να ανταποκρίνεται. Κατά την Πολυδούρη μάλιστα ήταν εκείνος που πρώτος εξομολογήθηκε τον έρωτά του<ref>Όπως σημειώνει η ίδια στο ημερολόγιό της με ημερομηνία 27 Απριλίου 1922: «Δέχθηκα, κείνη τη βραδιά, τη μυστική εξομολόγησή του με τόση αδιαφορία φαινομενική...» Και μια μέρα αργότερα «Γύρισα από τον περίπατο μόλις τώρα...Μ΄αγαπάει τον αγαπώ». Χρονογραφία Κ.Γ. Καρυωτάκη, επιμ. Γ.Π.Σαββίδης, Ν.Μ. Χατζηδάκη, Μαριλίζα Μήτσου, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα, 1989, σελ.83</ref> Του πρότεινε να παντρευτούν, μα εκείνος δεnδεν θέλησε. Εκείνη το απέδωσε στο ''χρόνιο αφροδίσιο νόσημα'' από το οποίο έπασχε. Μαρτυρία του φίλου του Χαρίλαου Σακελλαριάδη, αλλά και το ημερολόγιο της Πολυδούρη, δείχνουν πως δεν είχαν οι δυο τους ολοκληρωμένες σεξουαλικές σχέσεις, αν και είχε ερωτικές επαφές με κοινές γυναίκες.<ref>Πέτρος Χαρτοκόλλης, Ιδανικοί αυτόχειρες. Έλληνες λογοτέχνες που αυτοκτόνησαν, εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα, 2003, σελ.29 «Είναι γνωστό το σύμπλεγμα της πόρνης- μαντόνας, όταν ένας άντρας μπορεί να έχει σχέσεις με μια κοινή γυναίκα αλλά είναι ανίκανος με τη γυναίκα που αγαπά»</ref> Όπως παρατηρεί ο καθηγητής της [[Ψυχιατρική]]ς [[Πέτρος Χαρτοκόλλης]], «ήταν περισσότερο η αδυναμία ν' αγαπήσει η αιτία που τον ώθησε στην αυτοκτονία, παρά η στέρηση της γυναικείας αγάπης»<ref>όπ.π. σελ.27-28</ref>
Και συνεχίζει : «Το πρόβλημα του Καρυωτάκη ήταν ότι δεν μπορούσε να αγαπήσει τις γυναίκες που μπορούσαν να τον αγαπήσουν. Έχοντας μια πολύ κακήν ιδέα για τον εαυτό του την προέβαλλε στους άλλους - πολύ εύκολο για την φθονερή πραγματικότητα μέσα στην οποία ζούσε - πλάθοντας για τον εαυτό του μια ψεύτικη εικόνα ανωτερότητας που κατέρρεε όταν μια γυναίκα τον απέρριπτε, ενώ τον έκανε να χάνει την εκτίμησή του για μια γυναίκα που, σαν την Πολυδούρη, μπορούσε να τον αγαπήσει».<ref>όπ.π. σελ.31-32</ref>