Κρίστε Μισίρκωφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Μισίρκωφ πέρασε αρκετό καιρό στη Σερβία, όπου σπούδαζε [[Σερβική γλώσσα|Σερβικά]], και σύντομα συνειδητοποίησε ότι η προπαγάνδα ήταν ο κύριος στόχος της σερβικής οργάνωσης.<ref name="misirkov">{{Cite web|url=http://www.misirkov.org/biography.htm|title=Biography of Krste Petkov Misirkov|archiveurl=https://web.archive.org/web/20101212085140/http://www.misirkov.org/biography.htm|archivedate=12 December 2010|dead-url=yes|accessdate=6 February 2011}}</ref> Η πολιτική που εφάρμοζε ο σύλλογος ανάγκασε τον Μισίρκωφ και άλλους Σλαβομακεδόνες μαθητές να συμμετάσχουν στην μαθητική εξέγερση ενάντια του Συλλόγου του Αγίου Σάβα. Ως αποτέλεσμα αυτού, ο Μισίρκωφ και άλλοι μαθητές μετακόμισαν από το [[Βελιγράδι]] στη [[Σόφια]]. Δεδομένου ότι αντιμετώπισε παρόμοια κατάσταση στη Βουλγαρία, δηλαδή μια άλλη προπαγάνδα,<ref name="misirkov" /> ο Μισίρκωφ πήγε και πάλι στη Σερβία για να συνεχίσει την εκπαίδευσή του, αλλά χωρίς επιτυχία επειδή απορρίφθηκε από τον σύλλογο «Άγιος Σάββας». Δεδομένου ότι ήταν πρόθυμος να αποκτήσει τριτοβάθμια εκπαίδευση, αναγκάστηκε, μετά από μια σειρά γεγονότων, να εγγραφεί σε μια θεολογική σχολή για δασκάλους. Παρόμοια με τον σύλλογο «Άγιος Σάββας», η σχολή αυτή είχε επίσης τους ίδιους τους προπαγανδιστικούς στόχους και οδήγησε σε μια άλλη φοιτητική εξέγερση.<ref>«Кръсте Мисирков и за българските работи в Македония», Проф. д-р Веселин Трайков, Знание ЕООД, 2000, {{ISBN|954621177X}}, [http://www.promacedonia.org/bugarash/misirkov/misirkov.html σελ. 12.]</ref> Ως αποτέλεσμα, η σχολή σταμάτησε να λειτουργεί και οι μαθητές στάλθηκαν σε διαφορετικές περιοχές της Σερβίας. Ο Μισίρκωφ στάλθηκε στο [[Σάμπατς]], όπου ολοκλήρωσε την τελευταία, τέταρτη, τάξη της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά αυτή τη φορά στο τοπικό γυμνάσιο.<ref name="Георги"><div> ''Λογοτεχνία της μακεδονικής γλώσσας, Γκεόργκι Σταλέβ, Σκόπια'' </div></ref> Και στη Σερβία και στη Βουλγαρία, ο Μισίρκωφ και ο φίλος του αντιμετωπίστηκαν ως Σέρβοι ή Βούλγαροι<ref name="misirkov" /><ref name="Георги" /> για να γίνουν δεκτοί στο εκπαιδευτικό σύστημα. Μετά το γυμνάσιο, παρόλο που αποφοίτησε, ο Μισίρκωφ εγγράφηκε σε άλλο γυμνάσιο για καθηγητές στο Βελιγράδι, από όπου αποφοίτησε το 1895. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ιδιαίτερα το 1893, ο Μισίρκωφ ίδρυσε έναν σύλλογο σπουδαστών που ονομάζετο «Βάρνταρ». Ο χάρτης του περιελάμβανε, μεταξύ άλλων, ως σκοπό την μελέτης και διάδοση της γνώσης της χώρας τους όσον αφορά τις γεωγραφικές, εθνογραφικές και ιστορικές πτυχές της και η βασική αρχή του προγράμματός της ήταν ότι η Μακεδονία οφείλει να ανήκει στους Μακεδόνες.<ref name="misirkov" /><ref name="Георги" /> Με άλλα λόγια, οι μαθητές δεν ήταν ικανοποιημένοι από τη σερβοποίηση των Σλάβων της Μακεδονίας.<ref>[http://www.promacedonia.org/ag/ag_2_2.html Антони Гиза, Балканските държави и македонския въпрос] </div></ref> Αυτή η ιδέα ήταν εμπνευσμένη από το «Λοζαρι».<ref name="Георги" /> Ωστόσο, οι Σέρβοι ήταν αντίθετοι σε αυτή τη θέση των νεαρών φοιτητών, οπότε ο σύλλογός τους δεν διήρκεσε για πολύ και διαλύθηκε το 1895.<ref name="misirkov" /> Στη συνέχεια διορίστηκε ως Σέρβος δάσκαλος στην [[Πρίστινα]]. Ο Μισίρκωφ αρνήθηκε και έφυγε για την [[Οδησσός|Οδησσό]] για να συνεχίσει τις σπουδές του.

Αντιμετωπίζοντας οικονομικά εμπόδια στο να συνεχίσει τη μεταπτυχιακή του εκπαίδευση, δέχτηκε την πρόταση της [[Βουλγαρική Εξαρχία|Βουλγαρικής Εξαρχίας]] να διοριστεί καθηγητής σε ένα γυμνάσιο στο [[Μπίτολα|Μοναστήρι]]. Απέκτησε φιλικές σχέσεις με τον Ρώσο πρόξενο εκεί. Άρχισε να σχεδιάζει το άνοιγμα τοπικών σχολείων και τη δημοσίευση σχολικών εγχειριδίων στη σλαβομακεδονική γλώσσα.<ref name="misirkov">{{Cite web|url=http://www.misirkov.org/biography.htm|title=Biography of Krste Petkov Misirkov|last=|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=https://web.archive.org/web/20101212085140/http://www.misirkov.org/biography.htm|archivedate=12 Δεκεμβρίου 2010|dead-url=yes|accessdate=6 Φεβρουαρίου 2011}}</ref> Αλλά η [[εξέγερση του Ίλιντεν]] το 1903 και η δολοφονία του Ρώσου Προξένου άλλαξαν τα σχέδιά του και επέστρεψε στη Ρωσία. Εκεί ο Μισίρκωφ δημοσίευσε διάφορα άρθρα σχετικά με την εξέγερση του Ιλίντεν και τους λόγους για τους οποίους δολοφονήθηκε ο πρόξενος. Λίγο αργότερα έγραψε το φυλλάδιο «Μακεδονικές Υποθέσεις» και το δημοσίευσε στη Σόφια. Το βιβλίο αυτό γράφτηκε στην κεντρική σλαβομακεδονική διάλεκτο<ref>Οι Διάφοροι Λαοί της Πρώην Γιουγκοσλαβίας: Βιβλίο Αναφοράς, Matjaž Klemenčič, Mitja Žagar, σ. 74: ''Το έργο αυτό στην μακεδονική γλώσσα γράφτηκε στην κεντρική μακεδονική διάλεκτο, το οποίο συνέστησε επίσης ως βάση για μια μελλοντική λογοτεχνική γλώσσα''</ref> και ο Μισίρκωφ καταδίκασε στα γραπτά του ως βουλγαρικές δημιουργίες την [[Βουλγαρική Εξαρχία]], την [[εξέγερση του Ίλιντεν]] και την [[Εσωτερική Μακεδονική Αδριανουπολίτικη Επαναστατική Οργάνωση]] (ΕΜΑΕΟ). Ως αποτέλεσμα, διώχθηκε από την ΕΜΑΕΟ και πιστεύεται ότι τα μέλη της κατέστρεψαν πολλά αντίγραφα του βιβλίου του.<ref>[https://books.google.com/books?id=1jSg3lxgSy8C&pg=PA153&dq=misirkov+controversy&hl=bg#v=onepage&q=misirkov%20controversy&f=false Historical dictionary of the Republic of Macedonia, Dimitar Bechev, Scarecrow Press, 2009], {{ISBN|0-8108-5565-8}}, σελ. 153.</ref> Ωστόσο, λέει ότι ο [[Ντάμε Γκρούεφ]], ο [[Γκότσε Ντέλτσεφ]], ο [[Μπόρις Σαράφωφ]] και άλλα μέλη της ΕΜΕΟ είναι εθνικοί Σλαβομακεδόνες αποσχιστές.<ref>«Άρχισαν επίσης να καταδιώκουν τους Μακεδόνες αποσχιστές. Ένας από εκείνους που απέδρασαν εκείνη την στιγμή ήταν ο Ντάμε Γκρούεφ, ένας από τους Μακεδόνες φοιτητές που είχαν μετακομίσει από το Βελιγράδι στη Σόφια και ήταν επίσης ένας από τους αποσχιστές. Αφού δεν βρήκαν ευνοϊκό έδαφος για την εθνική τους αποσχιστική δραστηριότητα στη Βουλγαρία, οι Μακεδόνες που είχαν μετακομίσει από το Βελιγράδι στη Σόφια στράφηκαν στη διοργάνωση επαναστατικών οργάνων στη Βουλγαρία και τη Μακεδονία. Οι διάσημοι Μακεδόνες επαναστατικοί αποσχιστές όπως ο Γκότσε Ντέλτσεφ ήταν απλά οι μαθητές της πρώτης γενιάς των Μακεδόνων που είχαν σπουδάσει στη Σερβία και τη Βουλγαρία. Έτσι και ο Σαράφωφ και οι επαναστάτες που ακολούθησαν ήταν απλά οι διάδοχοι και κληρονόμοι αυτών των πρώτων επαναστατών αλλά όχι οι ιδρυτές της επαναστατικής οργάνωσης». ([https://mk.wikibooks.org/wiki/National_separatism_-_the_soil_on_which_it_has_grown_and_will_continue_to_grow_in_the_future Εθνικός αποσχιστισμός - το έδαφος στο οποίο έχει αναπτυχθεί και θα συνεχίσει να αναπτύσσεται στο μέλλον])</ref>

Το 1905 έφυγε για το Μπερντιάνσκ στη Νότια Ρωσία. Εκεί συνέχισε τη δημοσίευση της εφημερίδας «Βαρνταρ» και εργάστηκε ως Βούλγαρος δάσκαλος.<ref name="ReferenceA">Георги Μαργαρίτο. В Скопие продължават да показват само едно лице на Кръсте Мисирков. в-к "Македония", брой 10, 10 март 1999 г.<br /></ref> Σε πολλά από τα επόμενα άρθρα του μετά το 1905 ο Μισίρκωφ εξέθεσε φιλοβουλγαρικές απόψεις και μάλιστα κατηγορηματικά αποκήρυξε το νόημα του βιβλίου του «Μακεδονικές Υποθέσεις».<ref>Трайков, Веселин (2000). Кръсте Мисирков и за българските работи в Македония. Знание, {{ISBN|954-621-177-X}}.</ref><ref>Κ. Μισίρκωφ. «БЕЛЕЖКИ ПО ЮЖНОСЛАВЯНСКАТА ФИЛОЛОГИЯ И ИСТОРИЯ /КЪМ ВЪПРОСА ЗА ПОГРАНИЧНАТА ЛИНИЯ МЕЖДУ БЪЛГАРСКИЯ И СРЬБСКО-ХЪРВАТСКИЯ ЕЗИЦИ И НАРОДИ/» (ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΝΟΤΙΟΣΛΑΒΙΚΗ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ /ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΡΙΑΚΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΚΑΙ ΣΕΡΒΟ-ΚΡΟΑΤΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΛΑΟ/), Βουλγαρική συλλογή, XVII, Ιανουάριος 1910, кн. 1, σελ. 39–42, Φεβρουάριος 1910, кн. 2, σελ. 100, Μάιος 1910, кн. 5, σελ. 328, г. XVIII, Μάρτιος 1911, кн. 3, σελ. 197, Απρίλιος 1911. кн. 4, σελ. 265–267.</ref><ref>Ι. Μιχαηλοφ. ИСТИНСКИЯТ ОБРАЗ НА НЕУРАВНОВЕСЕНИЯ КР. МИСИРКОВ. Избрани произведения. Κατασκευαστές: Кръстю Гергинов, Цочо Билярски. Военноиздателски комплекс Св. Георги Победоносец, Университетски издателство Св. Климент Охридски, Σόφια 1993. σελ. 389-390</ref> Στις 18 Απριλίου 1907 ο Μισίρκωφ άρχισε να συνεργάζεται με το εκδοθέν στη Σοφία περιοδικό ''Μακεδονική-Αδριανουπολίτικη Επιθεώρηση'', το οποίο εξέδιδε ο Νικολα Ναουμοφ, το ''de facto'' όργανο της ΕΜΑΕΟ. Στις 24 Απριλίου 1909 ο K. Μισίρκωφ εκτύπωσε στην Οδησσό σε ξεχωριστό φυλλάδιο το έργο του «Σλαβικοί επικοί θρύλοι του γάμου του Βασιλιά Βολκασιν σχετικά με το ερώτημα των λόγων για την δημοτικότητα του [[Πρίγκιπας Μάρκο|Μάρκου Κράλη]]». Στην 1 Οκτωβρίου 1909 έγραψε το άρθρο «Τα θεμέλια μιας σερβοβουλγαρικής συμφιλίωσης» στο περιοδικό «Βουλγαρική συλλογή» που εξεδίδετο από Βούλγαρους διπλωμάτες στην Αγία Πετρούπολη. Την εποχή εκείνη πραγματοποιήθηκε στη Σόφια ένα Σλαβικό Φεστιβάλ το 1910 και ο Μισίρκωφ παρακολούθησε ως τιμώμενο πρόσωπο. Το 1910-1911, μετέφρασε από τα βουλγαρικά στα ρωσικά το βιβλίο του Βουλγάρου γεωγράφου Καθηγητή Ατανας Ισιρκοφ «Βουλγαρία».

Σε εκείνο το σημείο, ο Μισίρκωφ έρχεται σε επαφή με τον Μακεδονικό Επιστημονικό και Λογοτεχνικό Σύλλογο, ο οποίος ξεκίνησε να δημοσιεύει το ρωσικό περιοδικό «Μακεδονική Φωνή». Ο Μισίρκωφ δημοσίευε σε αυτό το περιοδικό για κάποιο διάστημα με το ψευδώνυμο «Κ. Πελσκι».<ref name="Георги"><div> ''Λογοτεχνία της μακεδονικής γλώσσας, Γκεόργκι Σταλέβ, Σκόπια'' </div></ref>