Στέφανος Χ. Στεφανόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 100:
Ο Στέφανος Στεφανόπουλος υπήρξε [[Πρωθυπουργός]] της Ελλάδας από τις [[17 Σεπτεμβρίου]] [[1965]] έως τις [[22 Δεκεμβρίου]] [[1966]]. Η κυβέρνησή του συγκαταλέγεται στις λεγόμενες [[Αποστασία του 1965|κυβερνήσεις Αποστατών]], που σχηματίστηκαν το 1965 μετά από την παρέμβαση του [[Κωνσταντίνος Β΄ της Ελλάδας|βασιλιά Κωνσταντίνου Β']] στα πολιτικά πράγματα και την εξώθηση του [[Γεώργιος Παπανδρέου (πρεσβύτερος)|Γεωργίου Παπανδρέου]] από την πρωθυπουργία.
 
Για πρώτη φορά εισήλθε στην Κυβέρνηση μετά την επάνοδό του στην Ελλάδα (1929), όπου και ανέλαβε την αρχηγία του Στεφανοπουλικού κόμματος. Το [[1930]] έδωσε πολιτική μάχη προς τον πανίσχυρο τότε Βενιζελισμό, κατά την αναπληρωματική εκλογή, όπου αναδείχθηκε Βουλευτής Ηλείας υπό τη σημαία του [[ΛαϊκόΛαϊκόν κόμμαΚόμμα|Λαϊκού Κόμματος]]. Η φήμη του, ειδικά επί των γνώσεών του στο σταφιδικό ζήτημα, τον έκανε πασίγνωστο από παροιμιώδη σχετική αγόρευσή του. Στις [[4 Νοεμβρίου]] [[1932]] με τη πρώτη Κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος αναλαμβάνει υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας και Εργασίας, όπου και εγκαινιάζει νέα σύγχρονη εργατική πολιτική, που λήφθηκε ως βάση στις μετέπειτα μεταρρυθμίσεις της Εργατικής Νομοθεσίας. Έκτοτε διετέλεσε υπουργός Εθνικής Οικονομίας, υπουργός Μεταφορών, υπουργός Οικονομικών και προσωρινώς Εργασίας και Εφοδιασμού, υπουργός Συντονισμού, υπουργός Εξωτερικών, υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου και Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης. Στη Δικτατορία του Μεταξά εξορίστηκε στη [[Μύκονος|Μύκονο]].<ref name="ReferenceA"/>
 
Κατά την Κατοχή ηγήθηκε, με τους Περ. και Πέτρο Ράλλη, της ομάδας του Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος και υπό την ιδιότητά του αυτή μετείχε στη πρώτη Κυβέρνηση της απελευθέρωσης του Γ. Παπανδρέου ως Υπουργός Μεταφορών, ο οποίος και φέρεται ως ιδρυτής αυτού του Υπουργείου. Επί Υπουργίας του ιδρύθηκε επίσης ο Κρατικός Οργανισμός Μεταφορών. Μετά την επιτυχία του Λαϊκού Κόμματος (Λ.Κ.) στις εκλογές Μαρτίου [[1946]] αναλαμβάνει Υπουργός Συντονισμού, όπου και διατηρήθηκε μέχρι της διάλυσης εκείνης της Βουλής το [[1950]].