Πυθία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{πληροφορίες προσώπου}}'''Πυθία''' ήταν η εκάστοτε [[Πρωθιέρεια]] του Θεού [[Απόλλωνας|Απόλλωνα]] στο [[Μαντείο των Δελφών]] η οποία, ευρισκόμενη σε έκσταση, μετέφερε τη [[χρησμοδότηση]] του Θεού προς τον ενδιαφερόμενο με τρόπο συνήθως λακωνικό, δυσνόητο και αινιγματικό.

Η λέξη «Πυθία» προέρχεται από το αρχαίο ρήμα "''πυνθάνομαι"'', που σημαίνει πληροφορούμαι. Άλλοι πιστεύουν ότι προέρχεται από το «[[Πύθων (μυθολογία)|Πύθων]]», το όνομα ενός ερπετού, φιδιού ή «δράκου» που σκότωσε κατά τη μυθολογία ο Απόλλωνας για να κυριεύσει το χώρο του μαντείου στους Δελφούς. Μέχρι τότε το μαντείο ήταν το κέντρο της χθόνιας λατρείας της [[Γαία (μυθολογία)|Γαίας]]. Το «πύθων» με τη σειρά του θεωρείται μερικές φορές ότι προέρχεται από το ρήμα «πύθειν» (σαπίζει), ίσως όμως σχετίζεται με τη λέξη «πάθος».

Πριν από κάθε χρησμοδότηση η Πυθία πλενόταν, έπινε νερό από την [[Κασταλία]] πηγή, μασούσε φύλλα [[δάφνηΔάφνη (φυτό)|δάφνης]] και ανέβαινε σ' έναν τρίποδα. Από τη βάση του τρίποδα έβγαιναν αναθυμιάσεις που παράγονταν με την καύση διαφόρων [[ψυχοτρόπες ουσίες|ψυχοτρόπων βοτάνων]], εμπλουτισμένων με υψηλές ποσότητες μεθανίου. Υποστηρίζεται ότι το φυτό της Πυθίας ήταν η πικροδάφνη τα φύλλα του οποίου η ιέρεια μασούσε και εισέπνεε τον καπνό τους<ref>{{Cite journal|url = http://muse.jhu.edu/journals/perspectives_in_biology_and_medicine/v057/57.3.harissis.html|title = A Bittersweet Story: The True Nature of the Laurel of the

Oracle of Delphi|last = Harissis|first = Haralampos|date = 2014|journal = Perspectives in Biology and Medicine volume 57 number 3 (summer 2014): 295–298|accessdate = |doi = }}</ref>. Η Πυθία ερχόταν σε [[έκσταση]] και έβγαζε ασυνάρτητες κραυγές και λόγους. Οι ιερείς του μαντείου μετέτρεπαν τα άναρθρα αυτά λόγια σε έμμετρους [[χρησμός|χρησμούς]], σχεδόν πάντα με διφορούμενη σημασία. Ο χρησμός π.χ. για τα ξύλινα τείχη, που θα έσωζαν την [[Αρχαία Αθήνα|Αθήνα]] από τον [[Ξέρξης|Ξέρξη]], από άλλους ερμηνεύτηκε ως καταφυγή στην [[Ακρόπολη Αθηνών|Ακρόπολη]] και από άλλους ως ναυμαχία, επειδή τα καράβια ήταν ξύλινα. Σε άλλη περίπτωση ο χρησμός για πλούσιο μέλλοντα πατέρα, ο οποίος είχε ρωτήσει το μαντείο ποίου γένους παιδί θα αποκτούσε, ήταν "«άρρεν ου θήλυ"» ολοσχερώς διφορούμενος, ανάλογα με το πού θα τοποθετούνταν ένα κόμμα: "«Άρρεν, ου θήλυ"» (αγόρι, όχι κορίτσι) και "«Άρρεν ου, θήλυ"» (Αγόρι όχι, κορίτσι).

Συνήθως η Πυθία εκλεγόταν από τις ευγενικής καταγωγής [[παρθέναΠαρθένα|παρθένες]] των Δελφών. Αργότερα όμως αποφασίστηκε να είναι ηλικίας πάνω από 50 χρόνων. Στα παλαιότερα χρόνια η Πυθία έδινε μόνο ένα χρησμό, κάθε Φεβρουάριο. Πρώτη Πυθία του Μαντείου των Δελφών κατά την [[Ελληνικήελληνική Μυθολογίαμυθολογία]] ήταν η [[Φημονόη]].

* [http://www.dradio.de/dlf/sendungen/forschak/552460/ Mια ραδιοφωνικήΡαδιοφωνική εκπομπή στα γερμανικά]