Τορκουάτο Τάσσο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 15:
Το 1572 ο ποιητής μπαίνει στην υπηρεσία του Δούκα Αλφόνσου Β' των Έστε και την επόμενη χρονιά επισκέπτεται μαζί του τη Ρώμη. Τον ίδιο χρόνο (1573) δημοσιεύεται το βουκολικό δράμα του "Αμύντας" (''Aminta''), που έχει καταπληκτική επιτυχία. Αρχίζει τη συγγραφή του έργου του "Γαλεάλτος, Βασιλιάς της Νορβηγίας" (''Galealto, Re di Norvegia''), μίας κλασικής τραγωδίας, την οποία θα επεξεργαστεί αργότερα δίνοντάς της τον τίτλο "Ο Βασιλιάς Τορισμόνδος" (''Il Re Torrismondo'').
To 1575
Τον επομένο χρόνο (1577) επιτρέπεται στον ποιητή να επιστρέψει στην Αυλή της Φερράρας, αλλά υποφέρει από νευρικές κρίσεις και μανία καταδιώξεως. Φοβούμενος ότι στο έργο του έχει υποπέσει σε αίρεση, το υποβάλλει υπό την κριση της Ιεράς Εξέτασης, όπου
Το 1579 ο Τάσσο επιστρέφει στη Φερράρα επ' ευκαιρία των γάμων του Αλφόνσου των Έστε και της Μαργκερίτα Γκοντσάγκα. Εκεί όμως η ψυχική ασθένεια από την οποία έπασχε υποτροπίασε και μετά από ένα επεισόδιο που έγινε δημόσια στο δουκικό ανάκτορο, κατά το οποίο ο ποιητής απεύθυνε βαριές κατηγορίες και ύβρεις, συνελήφθη και οδηγήθηκε ως τρελός στο Ospedale di Sant' Anna. Στον ποιητή σταδιακά παραχωρήθηκε ελευθερία να γράφει και να δέχεται επισκέπτες. Κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού του κυκλοφόρησε στη Βενετία μία μη εγκεκριμένη από τον ίδιο μερική έκδοση της ''Απελευθερωμένης Ιερουσαλήμ'', ενώ τον επόμενο χρόνο (1581) μια άλλη πειρατική έκδοση όλου του έργου κυκλοφόρησε στην Πάρμα. Η πρώτη εγκεκριμένη έκδοση της ''Ιερουσαλήμ'' εκδόθηκε τον ίδιο χρόνο στη Φερράρα. Τα λυρικά και τα πεζά του εκδόθηκαν στο τυπογραφείο του Άλδου Μανούτιου στη Βενετία. Η σωματική και ψυχική υγεία του Τάσσο στο μεταξύ χειροτέρευσε και σε αυτό συνέτειναν οι εκδόσεις του έργου του που είχαν γίνει χωρίς την άδειά του.
Μια δεύτερη αναθεωρημένη έκδοση της ''Απελευθερωμένης Ιερουσαλήμ'' το 1583 προκάλεσε την έναρξη μιας ατελεύτητης λογοτεχνικής διαμάχης για το ποιος ποιητής είναι σημαντικότερος, ο Αριόστο ή ο Τάσσο. Ο ποιητής παίρνει εξιτήριο από το φρενοκομείο το 1586 και τίθεται υπό την κηδεμονία του δούκα Βιτσέντσο Γκοντσάγκα (Vicenzo Gonzaga) στη Μάντοβα, όπου αποπερατώνει τον ''Τορρισμόνδο''. Επισκέπτεται συγγενείς στο Μπέργκαμο και στη συνέχεια επιστρέφει στη Μάντοβα, αλλά φεύγει ενόψει της επίσκεψης του Αλφόνσου των Έστε. Φτάνει στη Ρώμη μέσω του Λορέτο. Όταν προσπαθεί να επιστρέψει στη Μάντουα ή την Φερράρα, ένα παπικό έδικτο του το απαγορεύει. Προσπαθεί να κερδίσει δικαστικά την περιουσία της μητέρας του που έχουν οικειοποιηθεί οι εξ αγχιστείας συγγενείς της αδελφής του, αλλά η προσπάθειά του αποτυγχάνει. Το 1588 μετά από βραχεία διαμονή στο μαναστήρι του Monte Oliveto κοντά στη Νάπολη γράφει το θρησκευτικό ποίημα ''Il Oliveto'' (Το Όρος των Ελαιών).
Το 1590 ο ποιητής επισκέπτεται τη Φλωρεντία, όπου γίνεται δεκτός και τιμάται από την (προηγουμένως εχθρική) Accademia della Crusca. Ωστόσο η αίτηση του να γίνει δεκτός στην υπηρεσία του [[Φερδινάνδος Α΄ των Μεδίκων|Φερδινάνδου των Μεδίκων]] (Ferdinando de' Medici) απορρίπτεται. Αρχίζει να ξαναγράφει εξαρχής την ''Ελευθερωμένη Ιερουσαλήμ'', καταλήγοντας σε ένα εξολοκλήρου καινούργιο έργο την ''Κατακτημένη Ιερουσαλήμ'', απαλλαγμένο από κάθε αισθησιασμό και κατώτερης καλλιτεχνικής αξίας. Το 1591 συμφιλιώνεται με την οικογένεια των Μοντσάγκα και του επιτρέπεται να ξαναγυρίσει στη Μάντοβα, ωστόσο μετά από σοβαρή ασθένεια επιστρέφει στη Ρώμη. Το 1592 επισκέπτεται τη Νάπολη, όπου δημιουργεί φιλίες με τον μελλοντικό βιογράφο του Τζαμπατίστα Μάνσο (Giambattista Manso) καθώς και με τον Τζαμπατίστα Μαρίνο (Giambattista Marino), που επρόκειτο να τον διαδεχθεί ως αυλικός ποιητής στη Φερράρα. Συγγράφει ένα επύλλιο για την Δημιουργία του Κόσμου κατά το πρότυπο της Γένεσης, το ''Il Mondo Creato'' (Ο Δημιουργημένος Κόσμος).
To 1593 γράφει το ''Lagrime de Maria e Cristo'' (Τα Δάκρυα της Μαρίας και του Χριστού). Τον ίδιο χρόνο εκδίδεται η ''Κατακτημένη Ιερουσαλήμ'' στην Παβία και τον επόμενο τα ''Discorsi del poema eroica'' (Ομιλίες για την ηρωική ποίηση). Ο Πάπας προτίθεται να τον στέψει Δαφνοστεφή Ποιητή στο Καπιτώλιο της Ρώμης, ο Τάσσο όμως αρρωσταίνει ξαφνικά και μεταβαίνει στο μοναστήρι του Sant' Onofrio στο Τζανίκολο. Εκεί πεθαίνει στις 25 Απριλίου 1595, σε ηλικία πενήντα ενός ετών.
==Πηγές - Σύνδεσμοι==
| |||