Ο '''Απόστολος Αρσάκης''' (ΧοταχόβαΧοταχόβο [[Πρεμετή|Πρεμετής]], [[6 Ιανουαρίου]] [[1792]] - [[Βουκουρέστι]] [[16 Ιουλίου]] [[1874]]) ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] βλάχικης καταγωγής ευεργέτης και πολιτικός στη [[Ρουμανία]], όπου διετέλεσε και πρωθυπουργός. Ήταν ένας από τους σημαντικότερους ευεργέτες στην [[Ελλάδα]] του 19ου αιώνα, ενώ την ίδια στιγμή έγινε μία ηγετική πολιτική προσωπικότητα στη Ρουμανία<ref>Ελευθέριος Αλεξάκης, ''[http://www.doiserbia.nb.rs/img/doi/0350-0861/2006/0350-08610654009A.pdf Benefaction and Benevolence: The Concept of the Pure Gift and Realization of the Community in Greece]'', Ακαδημία Αθηνών</ref>.
==Βιογραφία==
Ο μέγας ευεργέτης της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας Απόστολος Αρσάκης, γεννήθηκε στις [[6 Ιανουαρίου]] του [[1792]] στο χωριό ΧοταχόβαΧοταχόβο της [[Πρεμετή|Πρεμετής]] της τότε [[Βόρεια Ήπειρος|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]]. Ήταν γιος του Κυριάκου Αρσάκη, ο οποίος ήταν ξάδερφος με τους αδερφούς Τοσίτσα. Σε ηλικία 8 ετών πήγε στο [[Βουκουρέστι]] και μετά από τέσσερα χρόνια, το [[1804]], στάλθηκε σε ένα Γυμνάσιο στη [[Βιέννη]], ενώ συγχρόνως μάθαινε [[Ελληνική γλώσσα|ελληνικά]] από τον μεγάλο διδάσκαλο [[Νεόφυτος Δούκας|Νεόφυτο Δούκα]]. Όταν τελείωσε το Γυμνάσιο γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Χάλλης της [[Σαξονία]]ς. Το [[1813]] πήρε το πτυχίο του και το [[1814]] εγκατάσταθηκε στο Βουκουρέστι, όπου άσκησε το επάγγελμα του ιατρού.
Από πολύ νέος ο Αρσάκης έδωσε δείγματα της μεγάλης φιλολογικής του μορφώσεως και της πρώιμης διανοητικής ωριμότητάς του. Όταν ήταν φοιτητής, σε ηλικία 19 ετών, το [[1811]], έγραψε με την ευκαιρία της γεννήσεως του παιδιού του [[Ναπολέων Α΄ της Γαλλίας|Μέγα Ναπολέοντα]] βουκολικό ειδύλλιο, σε δωρική διάλεκτο, κατ' απομίμηση των ειδυλλίων αυτών του Θεοκρίτου. Με το ποίημά του αυτό, παρακαλούσε τον πανίσχυρο τότε αυτοκράτορα να βοηθήσει την υπόδουλη Ελλάδα για να αποκτήσει την ελευθερία της από τους [[Οθωμανοί|Τούρκους]].
