Μαρσέλ Προυστ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 46:
Εκείνη την χρονιά ο Προυστ άρχισε να γράφει ένα μυθιστόρημα, το οποίο δημοσιεύτηκε το 1952 και τιτλοφορήθηκε Ζαν Σαντέιγ από τους μετά θάνατον συντάκτες του. Πολλά από τα θέματα που αναπτύχθηκαν αργότερα στο ''Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο'' βρήκαν την πρώτη τους φωνή σε αυτό το ημιτελές έργο, συμπεριλαμβανομένου του αινίγματος περί μνήμης και της αναγκαιότητας του προβληματισμού. Αρκετά αποσπάσματα του ''Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο'' μπορούν να αναγνωστούν στην πρώτη απόπειρα συγγραφής του Ζαν Σαντέιγ. Το πορτρέτο των γονέων στο Ζαν Σαντέιγ είναι αρκετά σκληρό, σε έντονη αντίθεση με την λατρεία με την οποία οι γονείς απεικονίζονται στο αριστούργημα του Προυστ. Μετά την άσχημη υποδοχή που έλαβε το έργο ''Ηδονές και Μέρες'', ο Προυστ εγκατέλειψε σταδιακά τον Ζαν Σαντέιγ το 1897 και σταμάτησε να εργάζεται μέχρι το 1899.
Ξεκινώντας το 1895, ο Προυστ πέρασε αρκετά χρόνια διαβάζοντας Έμερσον και Τζον Ράσκιν. Μέσω αυτής της ανάγνωσης επεξεργάστηκε τις θεωρίες της τέχνης και τον ρόλο του καλλιτέχνη μέσα στην κοινωνία. Επίσης στον ''Ξανακερδισμένο Χρόνο'' ο βασικός πρωταγωνιστής του Προυστ θυμάται να έχει μεταφράσει το έργο ''Sesame and Lilies'' του Ράσκιν. Η ευθύνη του καλλιτέχνη είναι να αντιμετωπίσει την παρουσία της φύσης, να συμπεράνει την ουσία της και να επαναλάβει ή να εξηγήσει αυτήν την ουσία στο έργο τέχνης. Η άποψη του Ράσκιν για την καλλιτεχνική παραγωγή υπήρξε κεντρική υπό αυτήν την έννοια και το έργο του Ράσκιν ήταν τόσο σημαντικό για τον Προυστ ώστε ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι γνώριζε απέξω αρκετά από τα βιβλία του Ράσκιν, συμπεριλαμβανομένων των ''Επτά Λαμπτήρες της Αρχιτεκτονικής (Seven Lamps of Architecture), Πραιρίτη (Praeterita), Η Βίβλος της
== Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο ==
| |||