Γρηγόριος Νύσσης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Είχε ενεργό ανάμειξη σε ζητήματα θεολογικά και πολιτικά. Συμμετείχε στις Συνόδους της Αντιοχείας το 379 και της [[Πρώτη Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης|Β' Οικουμενικής]] στην Κωνσταντινούπολη. Άφησε πλούσιο συγγραφικό έργο, το οποίο περιλαμβάνει ομιλίες με εξηγητικό και δογματικό περιεχόμενο, καθώς και επιτάφιους λόγους με λογοτεχνικές αξιώσεις. Ο άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης από ορισμένους ερευνητές θεωρείται περισσότερο [[φιλόσοφος]] παρά [[Θεολογία|θεολόγος]], καθώς καταφέρνει να επεξηγήσει και φιλοσοφικά πολλές θεολογικές έννοιες. Έχει ειπωθεί ότι «μπόρεσε καλύτερα απ' όλους να μεταφυτεύσει στο εσωτερικό του χριστιανικού κόσμου την πνευματική κληρονομιά της αρχαίας Ελλάδας» , ενώ επηρεάστηκε σημαντικά από το έργο του Ωριγένη. Η αφομοιωτική αυτή ικανότητά του και η εκλεκτική χρήση φιλοσοφικών ιδεών και όρων, λειτούργησε επικουρικά στην θεολογία του Γρηγορίου με τη χρήση τους ως δομικό υλικό.<ref>{{Cite book|title=Πατρολογία Τόμος Β΄|first=Στυλιανός|last=Παπαδόπουλος|publisher=Γρηγόρη|isbn=|year=2012|location=Αθήνα|page=594-595|quote=}}</ref>

Ο Γρηγόριος συνέχισε την τριαδολογία και την πνευματολογία του αδελφού του Βασιλείου, όπως και την χριστολογία του [[Γρηγόριος Ναζιανζηνός|Γρηγορίου Θεολόγου]] αλλά προχωρώντας αυτές σε εύρος και βάθος. Με τη θεολογία του περί εκπόρευσης του αγίου Πνεύματος, απέκλεισε την δυτική χρήση του filioque από την διδασκαλία της ανατολικής χριστιανικής Εκκλησίας. Προετοίμασε επίσης, την θεολογία της "υποστατικής ενώσεως" των δύο φύσεων του Χριστού με την χρήση των όρων "ἀσυγχύτως", "ἀτρέπτως", "ἀδιαιρέτως"<ref>Ό.π., σελ. 603</ref> οι οποίοι επικυρώθηκαν στην [[Σύνοδος της Χαλκηδόνας|Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο]] το 451 στη Χαλκηδόνα.