Νεστοριανισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Ο όρος '''Νεστοριανισμός''' περιγράφει το [[δόγμα]] σύμφωνα με το οποίο ο [[Ιησούς Χριστός]] υπήρξε ως δύο πρόσωπα, ο [[άνθρωπος]] Ιησούς και ο θεϊκός Γιος του [[Θεός|Θεού]] ή [[Λόγος (φιλοσοφία)|Λόγος]], και όχι ως ενιαίο πρόσωπο. Αυτό το δόγμα έχει ταυτιστεί με τον [[Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως|Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης]] [[Νεστόριος|Νεστόριο]] (περ. [[386]]–περ. [[451]]), ο οποίος υπήρξε μαθητής του [[Θεόδωρος Μοψουεστίας|Θεόδωρου Μοψουεστίας]] και αναδείχθηκε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης την περίοδο 428-431. Αυτή η θεολογική θέση αναφορικά με τον Χριστό καταδικάστηκε στη [[Σύνοδος της Εφέσου|Σύνοδο της Εφέσου]] το [[431]] και η σφοδρή αντιπαράθεση σχετικά με το ζήτημα αυτό οδήγησε στο [[Νεστοριανικό σχίσμα]], κατά το οποίο διασπάστηκε η [[Ασσυριακή Εκκλησία της Ανατολής]] από τη [[Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία|Βυζαντινή Εκκλησία]]. Όμως, ούτε η Σύνοδος της Εφέσου δεν διευθέτησε το ζήτημα καθώς σύντομα υπήρξε και πάλι διάσπαση όσον αφορά το αν ο Χριστός είχε μία ή δύο φύσεις, γεγονός που οδήγησε στο [[Χαλκηδόνειο σχίσμα]].
Η [[Ασσυριακή Εκκλησία της Ανατολής]] αρνήθηκε να διακόψει την υποστήριξή της προς τον Νεστόριο και να τον αποκηρύξει ως [[Αίρεση|αιρετικό]], και συνεχίζει να αποκαλείται «Νεστοριανή» στη Δύση ώστε να διακρίνεται από τις υπόλοιπες Ανατολικές εκκλησίες.
Γραμμή 18:
{{Κλάδοι του Χριστιανισμού}}
<br />
== Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα. ==
Προκειμένου να γίνει κατανοητό το πώς προέκυψε ο Νεστοριανισμός από θεολογικής απόψεως, χρειάζεται να λάβουμε υπ' όψη το θεολογικό-φιλοσοφικό υπόβαθρο επί του οποίου αυτός αναπτύχθηκε και ήκμασε. Ο Νεστόριος, ως μαθητής του Θεοδώρου Μοψουεστίας, προσπάθησε να προεκτείνει την ανασκευή των θἐσεων του Απολλιναρίου, την οποία είχε οικοδομήσει ο δάσκαλός του, ο οποίος μάλιστα, είχε αναδειχθεί σε σκληρό αντίπαλο του πρώην επισκόπου Λαοδικείας. Παράλληλα, πάντα εφαρμόζοντας τις ερμηνευτικές αρχές της σχολής της Αντιόχειας, προσπάθησε να καταπολεμήσει τον Αρειανισμό, που γεννήθηκε μέσα στο θεολογικό περιβάλλον της Αλεξάνδρειας, της οποίας η σχολή εκινείτο στον αντίποδα εκείνης της Αντιόχειας. Ζώντας στο θεολογικό περιβάλον της Αντιόχειας, είναι επόμενο να προκρίνει την χρήση της ιστορικο-φιλολογικής ερμηνευτικής μεθόδου των θείων Γραφών, έναντι της αλληγορικής μεθόδου, που χαρακτήριζε τους αλεξανδρινούς συγγραφείς. Κινούμενος σε αυτά τα πλαίσια, και προκειμένου να καταπολεμήσει εκείνους τους ''αλεξανδρινούς'' θεολόγους που συνέχεαν τις δύο φύσεις του Χριστού, προχώρησε στην διαμόρφωση μιας θεολογικής προσέγγισης που χώριζε τις δύο φύσεις, προκαλώντας την αντίδραση ενός εκ των επιφανεστάτων εκπροσώπων της αλεξανδρινής σχολής, του Κυρίλλου Αλεξανδρείας, ο οποίος σε επιστολή του, καταδικάζει τις εν λόγω διδασκαλίες του και αντιπαραθέτει τις ορθόδοξες θέσεις.
Οι Νεστοριανές θέσεις περί χωρισμού των δύο φύσεων, ερείδονται επί της γενικότερης τάσεως των θεολόγων ''της'' ''Αντιόχειας'' να προσπαθούν να αποδείξουν ότι στο πρόσωπο του Χριστού ο ανθρώπινος παράγοντας είχε και μία ανεξαρτησία απέναντι στη θεότητα. Είναι ο Νεστόριος που οδηγεί την τάση αυτή στα άκρα. Στον αντίποδα ξανά, ''οι αλεξανδρινοί'' τόνιζαν την δεκτική παθητικότητα της ανθρωπότητας του Χριστού απέναντι στη θεότητά του. Άλλωστε, η αλεξανδρινή σχολή αρχικά έδινε την έμφαση στην ενότητα των δύο φύσεων, και κατόπιν προχωρούσε στο θέμα του διττού των δύο φύσεων, εν αντιθέσει με την αντιόχειο σχολή, που έδινε το προβάδισμα στη διάκριση των δύο φύσεων. Προχωρώντας παραπέρα, στην θεολογική απόπειρα του Νεστόριου, διαβλέπουμε την πρόθεσή του να εναντιωθεί στον άλλο αιρετικό της αλεξανδρινής σχολής, τον Απολλινάριο, που δίδασκε ότι το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος δεν ενώθηκε με ακέραιη ανθρώπινη φύση, αλλά εγκατοίκησε στον άνθρωπο, καταλαμβάνοντας το λογικό μέρος της ψυχής του. Γίνεται έκδηλη η προσπάθεια του Νεστορίου, που ακολουθώντας τον δάσκαλό του Θεόδωρο, θεολόγο με αριστοτελικές καταβολές, να αντιπαρατεθεί τον Απολλινάριο, που ως ''αλεξανδρινός'', πατάει πάνω στον πλατωνικό τριμερή διαχωρισμό της ψυχής, προκειμένου να ταυτίσει την ανθρωπότητα με τη θεότητα στον νου του Χριστού.
== Υποσημειώσεις ==
| |||