Πάλλιον: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το πάλλιον ως ένδυμα εμφανίζεται στη Ρώμη κατά τον [[3ος αιώνας π.Χ.|3ο αιώνα π.Χ.]] από ελληνική επίδραση. Αρχικά το φορούσαν μόνο οι φιλόσοφοι, οι παιδαγωγοί, οι υποκριτές θεάτρων κ.ά. που όλοι αυτοί εκ του ενδύματος αυτού αποκαλούνταν από τους Ρωμαίους περιφρονητικά "«Παλλιοφόροι Έλληνες"» (''palliati Greci''). Όταν όμως και ο Τιβέριος πρoτίμησε αυτό να φέρει από την τήβεννο, που το βρήκε ποιο εύχρηστο και απλοϊκότερο τότε το πάλλιον άρχισε να γίνεται ποιο αποδεκτό και να καταστεί τελικά το εθνικό ένδυμα των Ρωμαίων.

Στην αρχική του χρήση κατασκευαζόταν από ευτελή ύλη που σιγά σιγά άρχισαν να εμφανίζονται όλο και ποιο πολυτελή πάλλια με σιρίτια, χρυσοποίκιλτα, πολύχρωμα και πολλές φορές έφεραν προσωπογραφίες. Ανάλογα πάλλια φορούσαν και οι Ρωμαίες δεσποινίδες καλούμενα και αυτά "«pallium"» ή "«palla"», με πολλές περισσότερες πτυχώσεις κατά τη γυναικεία φιλαρέσκεια. Παράλληλα μ΄ αυτό το ένδυμα ήταν και το βραχύ πάλλιο το λεγόμενο παλλίολο ή πάλουλo (palliolum, pollulo) που έφεραν οι ασθενείς ως ωμοφόριο περίπου σαν τη σημερινή μαντήλα (κοινώς μποχτσά, ή σάλι ή σάρπα κατά τη τελευταία ονοματοδοσία της μόδας).

Από την αρχαία Ρώμη στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες το πάλλιο εισήχθηκε στη Δυτική Εκκλησία που εξελίχθηκε σε είδος ωμοφορίου που φέρονταν πάνω από την λειτουργική στολή των Αρχιερέων. Στη δε Δυτική Εκκλησία το πάλλιο φέρει ιδιαίτερη συμβολική αξία δεδομένου ότι ο [[επίσκοπος]] Ρώμης και στη συνέχεια ο [[Πάπας]] συνηθίζει ν΄να αποστέλλει πάλλιο ως δώρο σε αρχιερείς σε ένδειξη ιδιαίτερης τιμής αλλά και ταυτόχρονα προς ένδειξη της υπεροχής του και των πρωτείων του. Το Πάλλιο αυτό σήμερα είναι λεπτή υφασμάτινη ταινία που φέρεται ως περιλαίμιο. Χαρακτηριστικά απεικονίζεται στον εκάστοτε Παπικό θυρεό, στη Σημαία καθώς και στο Εθνόσημο του [[Βατικανό|Βατικανού]], ακριβώς κάτω από την παπική τιάρα.