Σλαβομακεδόνες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 90:
[[File:Women from Smilevo, 1913.jpg|thumb|Γυναίκες από το χωριό [[Σμίλεβο]] της [[Μακεδονία (περιοχή)|Μακεδονίας]] (1913).]]
Με τη δημιουργία του Βουλγαρικού Πριγκιπάτου, το ανώτατο στρώμα της Μακεδονίας έπρεπε να αποφασίσει εάν η Μακεδονία θα έπρεπε να γίνει ανεξάρτητο κράτος ή μέρος μιας «Μεγάλης Βουλγαρίας».{{πηγή}} Για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, ένα μεγάλο τμήμα αυτών των σλαβικών εθνοτικών ομάδων, κυρίως εκείνες που κατοικούν εντός των ορίων υφίσταται μια μείζονα αλλαγή [[εθνική ταυτότητα|ταυτότητας]] στο [[εννοιολογικό πλαίσιο|πλαίσιο]] του κινήματος του [[Μακεδονισμός|Μακεδονισμού]], αποτέλεσμα της πολιτικής τάσης της Ελλάδας, της Σερβίας και της Βουλγαρίας για διεκδίκηση της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας από τα τέλη 19ου αι. και αρχές του 20ού αι.<ref>Gounaris Basil C. 1995, «Social cleavages and national 'awakening' in Ottoman Macedonia», ''East European Quarterly'' 29, 409-426.</ref>
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι πρώτες εκφράσεις μακεδονισμού από ορισμένους σλαβομακεδόνες διανοούμενους έγιναν στο Βελιγράδι, τη Σόφια, την Κωνσταντινούπολη, τη Θεσσαλονίκη και την Αγία Πετρούπολη. Οι δραστηριότητες αυτών των ανθρώπων καταγράφηκαν από τους Petko Slaveykov και Stojan Novaković. Η επόμενη σπουδαία μορφή της σλαβομακεδονικής αφύπνισης ήταν από τον Δημήτριγια Τσουπόβσκι, ένας από τους ιδρυτές της Μακεδονικής Λογοτεχνικής Εταιρείας, που ιδρύθηκε στην Αγία Πετρούπολη το 1902. Την περίοδο 1913-1918, ο Τσούποβσκι δημοσίευσε την εφημερίδα Μακεδόνσκι Γκόλοσον (Μακεδονική Φωνή) στην οποία συνάδελφοι του της Πετρούπολης Μακεδονικής Παροικίας της Πετρούπολης διέδωσαν την ύπαρξη μακεδονικού λαού χωριστού από τους Έλληνες, τους Βούλγαρους και τους Σέρβους και προσπάθησαν να διαδώσουν την ιδέα ενός ανεξάρτητου Μακεδονικού κράτους. Μετά τους βαλκανικούς πολέμους, και μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η ιδέα της ύπαρξης ενός χωριστού μακεδονικού έθνους εξαπλώθηκε περαιτέρω μεταξύ των Σλαβόφωνων πληθυσμών.{{πηγή}} Περιγράφοντας στο αυτοβιογραφικό του αντιπολεμικό μυθιστόρημα ''[[Η ζωή εν τάφω (μυθιστόρημα)|Η ζωή εν τάφω]]'' την ανάρρωσή του κατά τη διάρκεια της συμμετοχής του στο [[Μακεδονικό Μέτωπο (Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος)|Μακεδονικό Μέτωπο]] του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στο σπίτι μιας αγροτικής οικογένειας στη [[Βελούσινα]], ένα [[Σλαβόφωνοι στην οθωμανική Μακεδονία|σλαβόφωνο]] πατριαρχικό χωριό κοντά στο [[Μπίτολα|Μοναστήρι]], ο Έλληνας λογοτέχνης [[Στράτης Μυριβήλης]] έγραψε για τους κατοίκους του χωριού ότι «δὲ θέλουν νἆναι μήτε «[[Βούλγαροι|Μπουλγκάρ]]», μήτε «[[Σέρβοι|Σρμπ]]» μήτε «[[Έλληνες|Γκρρτς]]». Μοναχὰ «Μακεντὸν ὀρτοντόξ.»».<ref>{{cite news|last=Μυριβήλης|first=Στράτης|date=25-09-1925|accessdate=28-12-2017|title=Ἡ Ζωὴ ἐν τάφῳ. Κεφάλαιο ιζ΄|newspaper=Καμπάνα|url=http://invenio.lib.auth.gr/record/46755/files/arc-2006-17817.pdf#page=4}} {{cite book|title=Spotlights on Russian and Balkan Slavic Cultural History|chapter=Naming the Other: From “Greek Bulgarians” to “Local Macedonians”|author=Tasos Kostopoulos|editor=Alexandra Ioannidou and Christian Voß|year=2009|location=Μόναχο/Βερολίνο|publisher=Verlaug Otto Sagner|page=108}} {{cite book|last=Mackridge|first=Peter|year=2009|title=Language and National Identity in Greece, 1776-1796|location=Οξφόρδη|publisher=Oxford University Press|page=303}} {{cite book|author=Brancoff, D.M.|title=La Macédoine et sa Population Chrétienne|location=Παρίσι|year=1905|pages=168-9|url=https://archive.org/stream/lamacdoineetsap01mishgoog#page/n183/mode/2up}}</ref>
 
Η Κομιντέρν στη δεκαετία του 1920 προσπάθησε να χρησιμοποιήσει το μακεδονικό ζήτημα ως πολιτικό όπλο. Το 1924 η Κομιντέρν διοργάνωσε την κατατεθείσα υπογραφή του λεγόμενου Μαϊνιφέστου του Μάη, το οποίο φιλοδοξούσε την ανεξαρτησία της Μακεδονίας. Το 1925, με τη βοήθεια της Κομιντέρν, δημιουργήθηκε η Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση, αποτελούμενη από μέλη της πρώην Αριστερής Εσωτερικής Μακεδονικής Επαναστατικής Οργάνωσης (ΕΜΕΟ). Αυτή η οργάνωση προώθησε στις αρχές της δεκαετίας του 1930 την ύπαρξη ενός χωριστού Μακεδονικού έθνους. Αυτή η ιδέα διεθνοποιήθηκε και υποστηρίχθηκε από την Κομιντέρν, η οποία εξέδωσε το 1934 ψήφισμα που υποστήριζε την ανάπτυξη της οντότητας. Τα κομμουνιστικά κόμματα των Βαλκανίων υποστήριξαν την εθνική εδραίωση του λαού της Μακεδονίας και δημιούργησαν μακεδονικά τμήματα μέσα στα κόμματα, με επικεφαλής τα κυριότερα μέλη του ΕΜΕΟ. Το 1943 ιδρύθηκε το Κομμουνιστικό Κόμμα Μακεδονίας και το κίνημα αντίστασης μεγάλωσε. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δημιουργήθηκαν εθνικά μακεδονικά θεσμικά όργανα στις τρεις περιοχές της Μακεδονίας και στη συνέχεια υπό κομμουνιστικό έλεγχο συμπεριλαμβανομένης της ίδρυσης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας στη Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας. Μετά την κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας, το ζήτημα της ταυτότητας προέκυψε και πάλι. Οι εθνικιστές και οι κυβερνήσεις από γειτονικές χώρες (ιδιαίτερα από την Ελλάδα και τη Βουλγαρία) υποστηρίζουν την άποψη ότι η δημιουργία ενός μακεδονικού έθνους έγινε από τον Τίτο.