Επιτάλιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0
Προσθήκη στοιχείων για το χωριό και την πολιτιστική δραστηριότα ιδιωτών και φορέων.
Γραμμή 24:
Μέχρι το 1970 στην περιοχή δέσποζε η [[Λιμνοθάλασσα Αγουλινίτσης|Λιμνοθάλασσα της Αγουλινίτσης]], καταλαμβάνοντας έκταση 33.000 τετραγωνικών μέτρων, εκτεινόμενη μέχρι τον [[Καϊάφας Ηλείας|Καϊάφα]], λιμνοθάλασσα γνωστή για τα γευστικότατα χέλια, για τον πλούσιο υγροβιότοπο και για τον πλούτο που προσέφερε στην περιοχή. Σήμερα το μεγαλύτερο μέρος της αποξηρανθείσης λίμνης καλλιεργείται από τους αγρότες των γύρω χωριών.
 
Βορειοανατολικά του Επιταλίου, στην κορυφή του λόγου Ντάρντιζα βρίσκεται το Μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής Επιταλίου, με κτήτορα την μοναχή Θεοπίστη Πέτσα την εξ Αιγίνης, με μικρή αδελφότητα μοναχών και εξαιρετική θέα στον Κυπαρισσιακό κόλπο.
 
Σε απόσταση τριών χλμ. νοτιοδυτικά του Επιταλίου βρίσκεται η ομώνυμη παραλία η οποία απέχει περί τα 500 μέτρα από τις εκβολές του ποταμού [[Αλφειός|Αλφειού]]. Στην παραλία υπάρχει οικισμός αποτελούμενος από παραθεριστικές κατοικίες, επίσης τους θερινούς μήνες λειτουργεί τουριστικό περίπτερο <ref>[http://wikimapia.org/4019328/el/%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%BF%CF%85 wikimapia] Η παραλία του Επιτάλιου</ref>.
Γραμμή 37:
Οι κάτοικοι στην πλειονότητα τους ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Κυριότερες καλλιέργειες: ελιές, τομάτα, κηπευτικά, καλαμπόκι, βαμβάκι, καρπούζι.
 
Εκτός από το Δημοτικό Σχολείο, το Νηπιαγωγείο και τον Παιδικό Σταθμό, λειτουργεί και το Γυμνάσιο Επιταλίου, τώρα πια με μικρό αριθμό μαθητών.
 
Το Επιτάλιο έχει ποδοσφαιρική ομάδα η οποία αγωνίζεται στο τοπικό ερασιτεχνικό πρωτάθλημα Ηλείας με την ονομασία «[[Α.Ο. Αλφειός Επιταλίου]]», ενώ κατά το παρελθόν αθλητές του κατέκτησαν τίτλους και σημαντικές επιδόσεις σε κλασικά αθλήματα.
Γραμμή 43:
Επίσης δραστηριοποιείται με εκδηλώσεις και ο "Σύλλογος Γυναικών Βώλακος".
 
Παλιότερα λειτουργούσε δανειστική Κοινοτική Βιβλιοθήκη και κατόπιν το Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Βώλακος, επίσης δραστηριοποιείτο ο "Σύλλογος φίλων βιβλιοθήκης Διονύσης ΚαπόπουλοςΚαππόπουλος", ο Πολιτιστικός Σύλλογος Επιταλίου "Η Αγουλινίτσα" με ερασιτεχνικό θεατρικό τμήμα και δανειστική βιβλιοθήκη, Τοτο Σύστημα των Προσκόπων Επιταλίου και πολύ παλιότερα η "Λέσχη Φιλευθέρων".
 
Γύρω στο 2000 με πρωτοβουλία του Θανάση Μακρυδημήτρη στήθηκε ένα μικρό Λαογραφικό Μουσείο στην αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου, με αντικείμενα της καθημερινής ζωής στο χωριό, Μουσείο που δεν λειτούργησε ποτέ. Πρόσφατα ιδρύθηκε Πολιτιστικός Σύλλογος με την επωνυμία "Επί της αλός" με χώρο των δραστηριοτήτων του την οικία Μαστροβασιλοπούλου, ένα πανέμορφο νεοκλασικό κτίριο, από τα ελάχιστα που διασώθηκαν.
 
<br />
 
== Δημογραφικά στοιχεία ==
Γραμμή 66 ⟶ 68 :
Περισσότερα ιστορικά στοιχεία για το Επιτάλιο και την ευρύτερη περιοχή από την αρχαιότητα μέχρι τα πρώτα χρόνια μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, ιδιαιτέρως για τον ρόλο και την συμμετοχή της Αγουλινίτσας στην Επανάσταση του 1821, μπορεί να βρει κάθε ενδιαφερόμενος στο βιβλίο του Θανάση Μακρυδημήτρη [["Από το Θρύον στο σημερινό Επιτάλιο"]] (2005).
 
Επίσης ηθογραφικά και ιστορικά στοιχεία για το Επιτάλιο και την περιοχή, μια καταγραφή της τοπικής κοινωνίας στα χρόνια της ακμής, επιχειρεί ο [[Δημήτρης Χίλιος]] <nowiki/>(1960) στο μυθιστόρημά του [["Με το σφύριγμα του τραίνου",]] ([[εκδόσεις Πατάκη]], 2001), που εκτυλίσσεται στην κωμόπολη. Το τοπίο περιγράφεται, η πολιτική ιστορία του τόπου επίσης, η ηθογραφία του, οι γλωσσικοί ιδιωματισμοί καταγράφονται, χρονολογικά η αφήγηση φτάνει μέχρι το 1965 <ref>{{Cite book|title = Με το σφύριγμα του τραίνου|last = Χίλιος|first = Δημήτρης|publisher = Πατάκης|year = 2001|isbn = 960-16-0060-4|location = Αθήνα|pages = 430}}</ref>.
 
Το 2019 ο γιατρός Βάσος Πουλόπουλος έγραψε και κυκλοφόρησε το βιβλίο "ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΑΓΟΥΛΙΝΙΤΣΑ" με ιστορικά στοιχεία, νοσταλγικά λογοτεχνικά κείμενα και φωτογραφικό υλικό που φωτίζουν μια ακμάζουσα άλλοτε οικονομικά και κοινωνικά κωμόπολη και έναν κόσμο που χάθηκε.
 
Η [[Αγουλινίτσα]], σημερινό Επιτάλιο, είναι ο τόπος που γεννήθηκε το 1917 ο ποιητής [[Τάκης Σινόπουλος]], μιας και ο πατέρας του υπηρετούσε ως καθηγητής στο ημιγυμνάσιο Αγουλινίτσας. Ο ποιητής έζησε στον Περισσό ασκώντας το επάγγελμα του ιατρού και πέθανε ξαφνικά το Πάσχα του 1981 σε ένα ταξίδι του στον Πύργο. Σχετικές αναφορές στην Αγουλινίτσα και στην λίμνη κάνει ο ίδιος στο έργο του "Νυχτολόγιο".