Φερδινάνδος Β΄ της Νεαπόλεως: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: προσθήκη σήμανσης επαληθευσιμότητας |
μ Ρομπότ:Διόρθωση προτύπου |
||
Γραμμή 1:
{{χωρίς παραπομπές}}
{{Πληροφορίες μονάρχη
Γραμμή 38:
Ο πατέρας του, βλέποντας τη θέση του αβέβαιη στο θρόνο λόγω της επικείμενης εισβολής του [[Κάρολος Η΄ της Γαλλίας|Καρόλου Η΄ Βαλουά]] και της δυσαρέσκειας των υπηκόων του, παραιτήθηκε το 1495 υπέρ του υιού του.
Ο 24ετής νέος βασιλιάς προσπάθησε να αντισταθεί, αλλά τα γαλλικά στρατεύματα είχαν ήδη καταλάβει πολλά από τα βόρεια εδάφη του βασιλείου. Τα στρατεύματά του στους ποταμούς Λίρι και Γκαριλιάνο υποχώρησαν μετά από την πτώση των οχυρών Κάπουα και Γκαέτα. Η προδοσία μιας μερίδας πολιτών στη Νάπολη κατέστησε αδύνατη την υπεράσπιση της πόλης ενάντια στον Κάρολο Η΄, που εισήλθε τελικά στη Νάπολη το Φεβρουάριο του 1495. Μόνο το κάστρο ντελ' Όβο αντιστάθηκε, που το υπερασπιζόταν ο Αλφόνσο ντ' Αβάλος. O Φερδινάνδος Β΄ διέφυγε με συνοδεία 14 γαλερών στο κάστρο της νήσου Ίσκιας με την οικογένειά του, το στρατηγό Ιννίκο δ' Αβάλος και τον ποιητή Τζάκοπο Σαναζάρο. Ο διοικητής όμως του κάστρου είχε ήδη συμφωνήσει με τους Γάλλους και αντιδρούσε στην είσοδο του Φερδινάνδου Β΄. Όταν οι δύο συναντήθηκαν, ο Φερδινάνδος Β΄ τον σκότωσε και έρριψε το σώμα του στη θάλασσα. Ο βασιλιάς αργότερα μετακινήθηκε στη Μεσσήνη της Σικελίας, όπου ενώθηκε με τον εξάδελφο του πατέρα του, τον [[Φερδινάνδος Β΄ της Αραγωνίας|Φερδινάνδο Β΄]] βασιλιά της [[Βασίλειο της Σικελίας|Σικελίας]] και της [[Ισπανία
Εν τω μεταξύ ο πάπας Αλέξανδρος ΣΤ΄ συνάσπισε τον [[Μαξιμιλιανός Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Μαξιμιλιανό Α΄ Αψβούργων]], τη [[Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας|Βενετία]], το [[Μιλάνο]] και την Ισπανία εναντίον του Καρόλου Η΄, ο οποίος έτσι αναγκάστηκε να αποσύρει το μεγαλύτερο μέρος του στρατού του. Ο Φερδινάνδος Β΄ στην αρχή αποβιβάσθηκε στην [[Καλαβρία]], στην Σεμιράνα, αλλά η φρουρά στο Πάλμι είχε αποκλείσει τη διαδρομή, έτσι πήγε στη νήσο Ίσκια, που είχε αντισταθεί στις Γαλλικές επιθέσεις, στις 7 Ιουλίου 1496. Την ίδια ημέρα εισήλθε στην πόλη, που οι πολίτες της, ενοχλημένοι από τη τρομερή συμπεριφορά των Γάλλων κατακτητών, τον υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό.
| |||