Νοσοκομείο Ειδικών Παθήσεων Θεσσαλονίκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 7:
==Ιστορικό==
Μετά την απελευθέρωση της [[Θεσσαλονίκη|Θεσσαλονίκης]]ς το πρώτο Νοσοκομείο Λοιμωδών (Ευλογιοκομείον) λειτούργησε, μέχρι το 1941, σε ένα ως τότε εγκαταλελειμμένο κτήριο που ανακαινίσθηκε με χρήματα του Ελληνικού κράτους στους Λαχανόκηπους (Χατζή – Μπαχτσέ), στην περιοχή του Παλαιού Σιδηροδρομικού Σταθμού. Στο κτήριο αυτό λειτούργησε και λεπροκομείο.
 
Το 1942, λόγω επιδημίας τυφοειδούς πυρετού, καταργήθηκε το νοσοκομείο αυτό ως ακατάλληλο και δημιουργήθηκε το δεύτερο Νοσοκομείο Λοιμωδών στην πολυώροφη καπναποθήκη του Διαμαντίδη στην οδό Ολύμπου αρ. 13 που αρχικά είχε 100 κλίνες και οι οποίες σύντομα αυξήθηκαν σε 200. Μετά από ένα χρόνο περίπου το Νοσοκομείο αυτό μετατράπηκε σε Παθολογικό, προκειμένου να περιθάλψει ασθενείς και πρόσφυγες από την Ανατολική Μακεδονία. Το 1950, και αφού μετονομάστηκε σε «Λαϊκό», μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο «Χίρς» (σήμερα Νοσοκομείο Ιπποκράτειο).