Μάχη της Νικοπόλεως (1798): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Μάχη της Νικοπόλεως''' έγινε στίςστις [[12 Οκτωβρίου]] [[1798]], στο χωριό [[Νικόπολη Πρέβεζας|Νικόπολη]] του Δήμου Πρέβεζας, μεταξύ 280 Γάλλων Γραναδιέρων και[[Γρεναδιέρος|γρεναδιέρων]], 200 Πρεβεζάνων πολιτοφυλάκων και 60 Σουλιωτών πολεμιστών, εναντίον 7000 Τουρκαλβανών του [[Αλή Πασάς|Αλή Πασά Τεπελενλή]], που κατέληξε σε πανωλεθρία των πρώτων. Την επόμενη μέρα 13 και 14 Οκτωβρίου 1798 τα Τουρκαλβανικά στρατεύματα εισήλθαν στήνστην [[Πρέβεζα]] όπου ακολούθησε σφαγή, ο αποκαλούμενος [[Χαλασμός της Πρέβεζας]].{{πηγή}}

Όπως αναφέρθηκε, στιςΣτις 17 Οκτωβρίου [[1797]], υπεγράφη μεταξύ [[Βενετική Δημοκρατία|Βενετών]] και Γάλλων του [[Ναπολέων Α΄|Μεγάλου Ναπολέοντα Ι]] (Ναπολέων Βοναπάρτης), η [[Συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο]] (The Treaty of Campo Formio), με την οποία η [[Πρέβεζα]] με την [[Πάργα]] και τα [[Ιόνια νησιά]] περιήλθαν στους Γάλλους, ερήμην του Σουλτάνου. Οι κάτοικοι της Πρέβεζας υποδέχθηκαν τους 280 Γάλλους γρεναδιέρους υπό τον στρατηγό La Salchette με μεγάλη χαρά σαν απελευθερωτές, διότι είχαν δεινοπαθήσει οικονομικά και διοικητικά από τους Βενετούς. Η [[Πρέβεζα]] όμως, δυστυχώς παρέμεινε στα χέρια των Γάλλων λιγότερο από ένα χρόνο, γιατί τον Οκτώβριο του [[1798]] μΧμ.Χ., πέρασε βιαίως στα χέρια του Αλή Πασά Τεπελενλή (Ale Pasha Tepelena), μετά τη Μάχη της Νικοπόλεως. Προφανώς, η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν είδε με καλό μάτι τη Συνθήκη του Campo Formio, διότι υπεγράφη άνευ της δικής της συγκατάθεσης.{{πηγή}}

Ο ίδιος ο La Salchette συνελήφθη αιχμάλωτος, βαρειάβαριά τραυματισμένος και οδηγήθηκε στίς φυλακές τής Κωνσταντινούπολης , απελευθερωθείς αργότερα καίκαι επιστρέψας στήν Γαλλία όπου τότο 1831 ο Βασιλιάς Λουδοβίκος 18ος τόν ονόμασε στρατηγό.Πέθανε τότο 1834 καί τό όνομα του χαράχτηκε στό νότιο μέρος τής Αψίδας τού Θριάμβου στόστο Παρίσι . Στο μεταξύ ο λοχαγός Tissot είχε την ευθύνη των αποθηκών της Πρεβέζης με τριάντα πέντε άνδρες. Συγκέντρωσε ογδόντα άνδρες και ήρθε γρήγορα στη Νικόπολη, όπου έδωσε μάχη για να απελευθερώσει τον στρατηγό La Salchette και τον συνταγματάρχη Hotte, αλλά συνάντησε ορδές τουρκαλβανών ΕτσιΈτσι ο Tissot επανέκαμψε στην Πρέβεζα για να σώσει τους κατοίκους από την επερχόμενη σφαγή των Αλβανών, όπου βρήκε να τον περιμένουν τουρκαλβανοί εισελθόντες στην πόλη από άλλη οδό. Ο λοχαγός Tissot έφτασε στο λιμάνι και παρετάχθη πίσω από την εκκλησία [[ΑγιοςΆγιος Χαράλαμπος]], έτσι ώστε τα νώτα του να προστατεύονται από θαλάσσης και τα πλευρά του από διπλανές κατοικίες. Ο Tissot έδωσε ηρωϊκή μάχη επί δυόμιση ώρες έτσι ώστε έδωσε τον απαραίτητο χρόνο στις χριστιανικές οικογένειες να επιβιβασθούν σε βάρκες και να πάνε στο [[Άκτιο]], ενώ η αναμενόμενη βοήθεια από τη [[Λευκάδα]] ουδέποτε έφτασε λόγω ενάντιου ανέμου. Όμως η μάχη του Tissot ήταν άνιση και ''«μετά πεισματώδη αγώνα οι εναπομείναντες εννέα άνδρες του, εκ των τριάκοντα έξ συνελήφθησαν, αφωπλίσθησαν και ωδηγήθησαν ενώπιον του Μουχτάρ Πασσά»'' (Κάδμιος, σελίδα 17). Ετσι μόνον 9 γρεναδιέροι με τους αξιωματικούς Tissot και Camus έμειναν ζωντανοί, αιχμαλωτίσθηκαν και αλυσοδεμένοι στην Πρέβεζα όπου έγιναν σκοπίμως μάρτυρες της σφαγής των γυναικόπαιδων, και των προυχόντων, του εμπρησμού και της λεηλασίας της πόλης που αριθμούσε τότε 16.000 άτομα πληθυσμό. Στη συνέχεια οι Γάλλοι αιχμάλωτοι μέσω Ιωαννίνων οδηγήθηκαν στην [[Κωνσταντινούπολη]], ενώ τα στρατεύματα του Αλή Πασά κυρίευσαν ανενόχλητα πλέον στην Πρέβεζα.<ref name="ReferenceB"/>