Μητροπολίτης Τρίκκης Διονύσιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε το 1907 στο Αβτζιλάρ (Κυνηγοί) [[Αδραμύττιο|Αδραμυττίου]] της Μικράς Ασίας με το βαπτιστικό όνομα Κωνσταντίνος. Η οικογένειά του, οι γονείς, Χαράλαμπος και Κλεοπάτρα, και τα έξι αδέλφια του, μεγάλωσαν στο Αβτζιλάρ. Ο μικρός Κωνσταντίνος κατά τη [[Μικρασιατική Καταστροφή]] έχασε εν μια νυκτί τους γονείς και τα τέσσερα από τα έξι αδέρφια του που σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους.<ref>[https://www.orthodoxianewsagency.gr/istoria-ethnika-themata/o-mitropolitis-pou-vasanistike-apo-tous-nazi/ Ο Μητροπολίτης που βασανίστηκε από τους Ναζί]</ref>.

Εξελέγη Μητροπολίτης Λήμνου και χειροτονήθηκε επίσκοπος την 1η Νοεμβρίου [[1951]]. Ίδρυσε κατηχητικά σχολεία και κύκλους μελέτης της Αγίας Γραφής στους μεγαλύτερους οικισμούς του νησιού. Με την ευθύνη της Μητροπόλεως ενοικιάστηκαν χώροι που με την επωνυμία “Εντευκτήριον” χρησίμευσαν για να στεγάσουν τις χριστιανικές συντροφιές. Στην πρωτεύουσα του νησιού την [[Μύρινα]], την εποχή εκείνη ζούσαν χωρίς τη γονεϊκή φροντίδα όλοι οι μαθητές άλλων οικισμών που παρακολουθούσαν σπουδές στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ο Μητροπολίτης φρόντιζε να έχουν τα απαραίτητα σε ένδυση και υπόδηση, μεριμνούσε για τον απαραίτητο σχολικό εξοπλισμό και την ενισχυτική διδασκαλία όπου απαιτούνταν, και για την πνευματική κατάρτιση των μαθητών. Περιδιάβαινε το νησί παρά τις όποιες συγκοινωνιακές δυσκολίες για να ιερουργήσει και να κηρύξει ακόμη και στις πιο απομακρυσμένες και ολιγάριθμες ενορίες – κοινότητες. Μάλιστα πολλές από τις μελέτες και τα έργα του γράφτηκαν κατά τη διάρκεια της Αρχιερατείας του στο νησί. Ο ίδιος ή κατ’ εντολήν του οι δύο συνεργάτες του, ο π. Θεολόγος και ο π. Πολύκαρπος (ο μετέπειτα Μητροπολίτης Κερκύρας), επισκέπτονταν οικογένειες και μεμονωμένα πρόσωπα που είχαν ανάγκη και χωρίς να γίνουν αντιληπτοί άφηναν στις πόρτες τους τρόφιμα, φάρμακα ή τα τόσο αναγκαία κάρβουνα προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα.<ref>«Χαραλάμπους, Διονύσιος, 1951, Μάρτυρες. Διωγμοί 1942-1945», Έκδοσις Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Βυτουμά – Καλαμπάκας</ref>

Στις 3 Φεβρουαρίου 1959 εξελέγη Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών<ref>Ο τοπικός τύπος των αμέσως επόμενων ημερών μακάριζε τους κατοίκους των Τρικάλων και αφού απαρίθμησε τις αρετές του Διονυσίου σημείωσε χαρακτηριστικά “Τώρα πλέον εἴμεθα ὀρφανοί”. Την λύπη των Λημνίων αποτύπωσε και ο ίδιος ο Μητροπολίτης Διονύσιος πολύ γλαφυρά λίγα χρόνια αργότερα στην πέμπτη παράγραφο της πνευματικής διαθήκης που άφησε προετοιμαζόμενος για την Άνω Ιερουσαλήμ. Αντιγράφουμε αυτολεξεί : «Ἀπό τους ἰδιαζόντως ἀγαπητούς μου Λημνίους, τούς ὁποίους, ἐνῷ ἀληθῶς ἠγάπων καί ἤθελον ἐφ’ ὅρου ζωῆς να μένω ποιμενάρχης καί στοργικός των πατήρ, παρασυρθείς δυστυχῶς, ἀπό τό ρεῦμα τοῦ ἰσχύοντος μεταθετοῦ, χωρίς οὐδένα σοβαρόν λόγον, ἐγκατέλειψα καί ἐγενόμην οὕτω πρόξενος λύπης εἰς αὐτούς καί πικρίας, ἴσως δέ καί σκανδαλισμοῦ, ζητῶ συγνώμην. ˝Ἡ ἀμαρτία μου ἐνώπίον μου ἐστί διά παντός”.»</ref>. Μερίμνησε για την αναστήλωση των Μονών των Μετεώρων μετά τις καταστροφές του πολέμου και αγωνίστηκε για την αναγνώρισή τους ως τόπου λατρείας. Χαρακτηρίστηκε ως προσηνής και αφιλοχρήματος επίσκοπος, όπως προκύπτει από μαρτυρίες αλλά και από την ιδιόχειρη διαθήκη που συνέταξε πριν την εκδημία του. Εκοιμήθη στην Αθήνα στις 5 Ιανουαρίου 1970 και ετάφη στη [[Μονή Βυτουμά]] των Σταγών κατ' επιθυμία του ως απλός μοναχός.<ref>[https://www.academia.edu/37508005/%CE%94%CE%99%CE%9F%CE%9D%CE%A5%CE%A3%CE%99%CE%9F%CE%A3_%CE%A7%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%9B%CE%91%CE%9C%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%A3.odt academia.edu ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ]</ref><ref>[https://www.lifo.gr/articles/greece_articles/235127/i-sygkinitiki-istoria-enos-ellina-ierea-sta-nazistika-stratopeda-sygkentrosis Η συγκινητική ιστορία ενός Έλληνα ιερέα στα ναζιστικά στρατοπεδα - lifo.gr]</ref><ref>[https://poimin.gr/dionisios-mitropolitis-trikkis-ke-stagon-1907-1970/ Διονύσιος Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών (1907 – 1970)]</ref>.