Κωνσταντίνος της Μπραγκάνσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ Ρομπότ: προσθήκη σήμανσης επαληθευσιμότητας |
||
Γραμμή 1:
{{χωρίς παραπομπές|14|02|2020}}
{{Πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Κωνσταντίνος''', πορτογαλ. Constantino (1528 - 1575) από τον [[Οίκος της Μπραγκάνσα|Οίκο των Αβίς-Μπραγκάνσα]] ήταν 7ος αντιβασιλιάς της Πορτογαλικής Ινδίας (1558-61) και κυβερνήτης της πόλης Ριμπέιρα Γκράνντε, στις νήσους τού Πράσινου Ακρωτηρίου (1562-1570;).
Γραμμή 7 ⟶ 9 :
Στα 19 έτη του ορίστηκε από τον [[Ιωάννης Γ΄ της Πορτογαλίας|Ιωάννη Γ΄]] της Πορτογαλία ως ειδικός πρέσβης για να εκπροσωπήσει τη χώρα του στην βάπτιση τού γιου τού [[Ερρίκος Β΄ της Γαλλίας|Ερρίκου Β΄ των Βαλουά]] της Γαλλίας. Όταν απεβίωσε ο Ιωάννης Β΄, ο Κωνσταντίνος ορίστηκε από τη χήρα του, την Αικατερίνη των Αψβούργων το 1558, ως κυβερνήτης της Πορτογαλικής Ινδίας με τον τίτλο τού 7ου αντιβασιλιά εκεί. Άφησε τη Λισαβόνα τον Απρίλιο τού 1558 και έφθασε στη Γκόα 5 μήνες μετά. Οργάνωσε αξιοθαύμαστα το κράτος εκεί και κατέκτησε το Ντάμαν της Κεϋλάνης (νυν Σρι-Λάνκα).
Ο δομ Κωνσταντίνος έκανε μία πρώτη επιχείρηση το 1560 για την υποταγή της Γιάφφνα, πρωτεύουσας τού βασιλείου της Βόρειας Κεϋλάνης. Απέτυχε, αλλά κατέλαβε τη νήσο Μανάρ. Ο βασιλιάς [[Κανκίλι Β΄]] αντιστεκόταν σκληρά. Το 1619 έκανε διπλή εκστρατεία: μία ναυτική, που απωθήθηκε από τους πειρατές Μαλαμπάρι και μία χερσαία με 5000 άνδρες υπό τον δομ [[Φίλιππος ντε Ολινέιρα|Φίλιππο ντε Ολιβέιρα]], που νίκησε τον Κανκίλι Β΄ και κατέλαβε τη Γιάφφνα. Έτσι παγίωσε τον Πορτογαλικό έλεγχο της θαλάσσιας οδού στο στενό Παλκ (μεταξύ Ινδίας και Κεϋλάνης).
Κυβέρνησε για 3 έτη και έκανε σημαντικές μεταρρυθμίσεις. Ο ιστορικός [[Κ. Ρ. Μπόξερ]] εκτιμά, ότι ήταν ο πιο φανατισμένος Πορτογάλος κυβερνήτης μαζί με τον προκάτοχό του δομ [[Φραγκίσκος Μπαρρέτο|Φραγκίσκο Μπαρρέτο]]. Όσο έμεινε στην Ινδία ήταν προστάτης τού ποιητή [[Λουίς Βας ντε Καμόες]]. Έπειτα το 1562 έγινε κυβερνήτης της πόλης Ριμπέιρα Γκράνντε, στη νήσο Σάντο Αντάο τού συμπλέγματος τού Πράσινου Ακρωτηρίου στη δυτική Αφρική το 1562. Στις αρχές της δεκαετίας τού 1570 επέστρεψε στην Πορτογαλία.
| |||