Χημική ωκεανογραφία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

 

Οι ουσίες αυτές ταυτοποιούνται και εξετάζονται ως προς τις ιδιότητές τους, τη φύση τους, τις δυναμικές τους αλληλεπιδράσεις ενώ προσδιορίζονται οι συγκεντρώσεις τους. Ακόμη, η Χημική Ωκεανογραφία ερευνά τις φυσικοχημικές ιδιότητες του ωκεάνιου νερού ως χημικό διάλυμα, όπως επίσης τις αλληλεπιδράσεις του με ότι συνορεύει, δηλαδή την ατμόσφαιρα, τους [[Βυθός|βυθούς]] και τα παράλια, μελετά δηλαδή τα συστήματα υγρού-αερίου, υγρού-στερεού και αερίου-υγρού-στερεού. Επίσης, η Χημική Ωκεανογραφία ασχολείται όλο και περισσότερο με τις πολύπλοκες εφαρμογές και την οικονομική αξιοποίηση των διαφόρων συστατικών της θάλασσας. Η Χημική Ωκεανογραφία αφενός, μελετά τα φυσικά συστατικά των ωκεανών και αφετέρου, δραστηριοποιείται στον προσδιορισμό της χημικής σύστασης και των συγκεντρώσεων των [[Ρύπανση των υδάτων|ρύπων]].

* {{cite book|title=Ωκεανογραφία|first=|author=Σακελαρίδου, Φ. Λ.|publisher=Εκδόσεις Αθ. Σταμούλης|isbn=978-960-351-695-8|year=2007|location=|page=|quote=}}

*{{cite book|title=Χημική ωκεανογραφία|first=|author=Κωνσταντίνος Δ. Ξένος|publisher=Μακεδονικές Εκδόσεις|isbn=978-960-319-141-4|year=2000|location=|page=|quote=}}

* Φυτιάνος Κωνσταντίνος, (Β' Έκδοση, 1996). Η Ρύπανση των Θαλασσών. Εκδόσεις University Studio Press. ISBN 978-960-122-321-6.

* Φυτιάνος Κωνσταντίνος Κ., Σαμαρά - Κωνσταντίνου Κωνσταντινή, (2009). Χημεία Περιβάλλοντος. Εκδόσεις University Studio Press. ISBN 978-960-121-808-3.