Οι '''Τοχαρικές γλώσσες''' αποτέλεσαν μια ομάδα δύο γλωσσών (δύομε ήτα ίσωςως καιτώρα τριώνδεδομένα) [[ινδοευρωπαϊκές γλώσσες|ινδοευρωπαϊκής προέλευσης]]:. Η ύπαρξή τουςς ανακαλύφθηκε πρόσφατα, στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν αρχαιολόγοι βρήκαν πινακίδες γραμμένες σε αυτές. Οι [[γλωσσολογία|γλωσσολόγοι]] διακρίνουν την ομάδα αυτή σε Τοχαρική Α (ή Ανατολική Τοχαρική) και σε Τοχαρική Β (ή Δυτική Τοχαρική) και πιθανότατα ομιλούντο ήδη είτε αυτές είτε ο κοινός τους πρόγονος από τον δεύτερο αιώνα π.Χ. στην περιοχή του Ανατολικού Τουρκμενιστάν<ref>Indogermanische Sprachwissenschaft - M.Meier Brügger, σελ.23</ref>. Τα πρώτα κείμενα στις γλώσσες αυτές που έχουν σωθεί χρονολογούνται από τον έκτο μ.Χ αιώνα και το περιεχόμενό τους αφορά σε μεγάλο βαθμό μεταφράσεις από τα [[Σανσκριτική γλώσσα|Σανσκριτικά]]. Η Τοχαρική γραφή αποτελεί μια εκδοχή γειτονικών βόρειων ινδικών συστημάτων γραφής. Η γλώσσα ομιλούνταν στην κεντρική [[Ασία]] στη σημερινή επαρχία [[Ξινγιάνγκ]] της [[Κίνα|Κίνας]]. Τα Τοχαρικά έπαψαν να μιλιούνται ίσως μετά το [[840]] μ.Χ, κάτω από την πίεση της μετανάστευσης των [[Ουιγούροι|Ουιγούρων]].
