Κωνσταντίνος Οικονόμου ο εξ Οικονόμων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→‎Βιογραφία: Προσθήκη δομής και μετάφρασης από τη ρωσική σελίδα
→‎Στη Ρωσία: Απάλειψη διπλής αναφοράς στον τίτλο του
Γραμμή 20:
Όταν με την έναρξη της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|επαναστάσης]] την άνοιξη του 1821 οι [[Τουρκία|Τούρκοι]] άρχισαν να διώκουν και να κατακρεουργούν αθώους, άοπλους, γέροντες και γυναικόπαιδα, ο Οικονόμος δραπέτευσε από την Κωνσταντινούπολη και ζητώντας [[άσυλο]] στο [[πλοίο]] του εμπόρου οίνου Γ.Αλεξίου, κρυμμένος μαζί με άλλους 17 Έλληνες ανάμεσα σε βαρέλια κρασί, βγήκε στην [[Οδησσός|Οδησσό]]. Λίγες μέρες αργότερα μες στον Απρίλιο, έμποροι έφεραν στην ίδια πόλη το πτώμα του απαγχονισμένου από τους Τούρκους Πατριάρχη Γρηγορίου. Ο Κωνσταντίνος εκφώνησε ένα επικήδειο λόγο που συγκλόνισε τους ακροατές και σύντομα καθαρογράφηκε και μεταφράστηκε στα ρωσικά, κάτι που μεγάλωσε τη φήμη του και στη ρωσική πρωτεύουσα.
 
Στην [[Αγία Πετρούπολη|Αγ.Πετρούπολη]] το 1822 όπου κλήθηκε, κέρδισε την εμπιστοσύνη του [[Αλέξανδρος Α΄ της Ρωσίας|τσάρου Αλέξανδρου Α']] και τιμήθηκε με πολλά αξιώματα χάρη στις θεολογικές, ρητορικές και φιλολογικές γνώσεις του. 'Ηταν πεπεισμένος οτι η λευτεριά μπορούσε να έρθει μόνο με την υποστήριξη της ομόδοξης Ρωσίας και προς αυτό το σκοπό αφοσίωσε το έργο του. Εκλέχτηκε σύνεδρος παμψηφεί από τα μέλη της εκκλησιαστικής ακαδημίας της [[Αγία Πετρούπολη|Αγίας Πετρούπολης]]. Εκλέχτηκε επίσης μέλος της ρωσικής Αυτοκρατορικής Ακαδημίας που τον τίμησε με μεγάλο ρωσικό παρασήμο και ισόβια σύνταξη 7000 ρουβλίων<ref name=":0" />. Εικάζεται οτι γνώρισε τον [[Ιωάννης Καποδίστριας|Ιωάννη Καποδίστρια]] (μέχρι τις αρχές του 1822 υπουργός Εξωτερικών του τσάρου) και τους πλούσιους έλληνες εμπόρους αδελφούς Ριζάρη, οι οποίοι το 1841, χρηματοδότησαν την ίδρυση της [[Ριζάρειος Σχολή|ομώνυμης θεολογικής σχολής]] στην Αθήνα. Και ο επόμενος [[Αλέξανδρος Β΄ της Ρωσίας|τσάρος Αλέξανδρος Β]]' τον τίμησε με δύο χρυσοποίκιλτες ταμπακέρες μαζί με χαρτοφύλακα, τα οποία πολύ αργότερα δώρισε στο [[μουσείο Μπενάκη]] η Μαγδαληνή Φραντζή, δισέγγονη του Οικονόμου<ref name=":2" />. Το 1828 εξέδωσε στην Αγ.Πετρούπολη ένα γλωσσολογικό έργο για να ενισχύσει τους δεσμούς Ρωσίας κι Ελλάδας με τίτλο ''Περί της συγγένειας των σλαβικών γλωσσών με την ελληνική.'' Εκείνη την περίοδο εισήγαγε για πρώτη φορά στην υπογραφή του την προσθήκη "εξ Οικονόμων", που σύμφωνα με το φιλόλογο και κριτικό λογοτεχνίας Κωνσταντίνο Δημαρά (1904-1992), ομοιάζει με προϊόν απομίμησης δυτικών τίτλων ευγενείας όπως von ή de για περισσότερο κύρος. Το 1830 εκλέχτηκε επίτιμο μέλος του Πανεπιστημίου της Μόσχας. Το 1832 αποφάσισε να φύγει για στην αγαπημένη του πατρίδα που είχε λευτερωθεί. Πριν από την αναχώρησή του, έλαβε με το διάταγμα της Αγίας Άννας νέες τιμές(μετάλλιο τάγματος του Κόκκινου Αετού) και του χορηγήθηκε σύνταξη για όλη τη διάρκεια της ζωής του.
 
Δέχτηκε ένα ακόμα παράσημο από τον Αυτοκράτορα από τον βασιλιά της [[Πρωσία|Πρωσίας]] στο Βερολίνο το 1833, όπου εκλέχτηκε αντεπιστέλλον μέλος της πρωσσικής Ακαδημίας Επιστημών, ενώ πέρασε και από τη Ρωμη το 1834 όπου έγινε δεκτός με τιμές από τον [[Πάπας Γρηγόριος ΙΣΤ΄|Πάπα Γρηγόριο ΙΣΤ]]<ref name=":3" />, όπου εντυπωσίασε με την ευρυμάθειά του. Ο διάλογος του με επιστήμονες και θεολόγους της Ρωσίας και της Δυτικής Ευρώπης έκανε αυτόν τον ταπεινό ιερέα από τη μικρή Τσαριτσάνη έναν σημαντικό, αξιόλογο πρέσβη και μεσολαβητή της Ορθοδοξίας για τα συμφέροντα της Ελλάδας.
Γραμμή 38:
 
==Η ονομασία ''ο εξ Οικονόμων''==
Ο [[Κωνσταντίνος Δημαράς]] αποδίδει την κατοπινή προσθήκη του μετωνύμιου "''Ο εξ Οικονόμων",''- όπως εμφανίζεται στους τίτλους των βιβλίων του μετά τη μετάβασή του στη Ρωσία-ως προϊόν μίμησης του δυτικού τύπου ευγένειας, του von ή του de.<ref>[[Κωνσταντίνος Δημαράς]], «Κωνσταντίνος Οικονόμος ο εξ Οικονόμων-Ένα μνημόσυνο », στο: Κ.Θ.Δημαράς, Σύμμικτα Α' Από την παιδεία στην λογοτεχνία, (επιμ.Αλέξης Πολίτης), Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, Αθήνα, 2000, σελ.165</ref> για περισσότερο κύρος.
 
==Παραπομπές==