Μαξ Στίρνερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Δημοσιεύει δύο μικρής σημασίας έργα το [[1842]] και στη συνέχεια, το [[1845]], το βιβλίο ''[[Ο Μοναδικός και η Ιδιοκτησία του]]'' που πολλά χρόνια μετά το θάνατοθάνατό του θα κάνει αίσθηση και θα προκαλέσει θετικές και αρνητικές κριτικές, από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι και σήμερα.

Άλλο κεντρικό σημείο στη φιλοσοφία του είναι η άρνηση της έννοιας της [[Ελευθερία]]ς, αφού σημαίνει “ελευθερία από κάτι”, με αποτέλεσμα να ανακαλύπτει ο άνθρωπος περισσότερους καταναγκασμούς όσο περισσότερο ελεύθερος νομίζει ότι γίνεται. Η κοινωνική πρόταση του ατομικιστή Στίρνερ είναι η “[[Ένωση των Εγωιστών]]” που είναι <!--χρησιμοποιώντας καταχρηστικά τον όρο για τον κατεξοχήν αντικοινωνικό φιλόσοφο--> η απάντηση σε κάθε είδους ομογενοποίηση που φυλακίζει το Εγώ. Η “Ένωση των Εγωιστών” αποτελείται από άτομα που έχουν συνειδητά και ολοκληρωτικά απεγκλωβιστεί από οτιδήποτε δεν εξυπηρετεί τα ατομικά τους συμφέροντα και παράλληλα εντός της “ένωσης”"Ένωσης" συνεχίζουν να προσπαθούν να καλύψουν τις επιθυμίες τους, ενώ είναι ελεύθερα να αποχωρήσουν από την "Ένωση" οποιαδήποτε στιγμή η συνεχιζόμενη συμμετοχή τους δεν ικανοποιεί τα ατομικά τους συμφέροντα.

Ο Στίρνερ συνδέθηκε με την [[Αναρχισμός|Αναρχική φιλοσοφική παράδοση]] μέσω της κριτικής που του άσκησε ο [[Ένγκελς]] και αργότερα από τον βιογράφο του Μακάυ βασικά λόγω της θεμελιακής άρνησηςάρνησής του σε κάθε είδους αυθεντία και βέβαια στην άρνηση της κρατικής εξουσίας. Παρόλα αυτά το κοινωνικό και ουμανιστικό πρόταγμα του Αναρχισμού λείπει από την σκέψη του Γερμανού φιλοσόφου ο οποίος συνδέεται πιο άμεσα με τον [[Μηδενισμός|Μηδενισμό]] και ακόμα με τον μεταγενέστερο [[Υπαρξισμός|Υπαρξισμό]]. Κατά μεταγενέστερες ερμηνείες τρίτων ο Στίρνερ οριοθέτησε τον Αναρχικό Ατομικισμό ή αναρχοατομικισμό.