Μπαλντασσάρε Καστιλιόνε: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μ διορθ. συνδ.
Γραμμή 3:
Ο '''Μπαλντασσάρε Καστιλιόνε''' (''Baldassarre Castiglione'', [[Καζάτικο]], περιοχή [[Μάντοβα]], [[6 Δεκεμβρίου]] [[1478]] - [[Τολέδο]], [[2 Φεβρουαρίου]] [[1529]]) ήταν [[Ιταλός]] [[ουμανισμός|ουμανιστής]] και [[διπλωμάτης]].
 
Πατέρας του ήταν ο κόμης Κριστόφορο Καστιλιόνε και η μητέρα του ανήκε στηνστον ηγεμονικήηγεμονικό [[οικογένειαΟίκος Γκοντσάγκατων Γκοντζάγκα|Οίκο των Γκοντζάγκα]] της [[Μάντοβα]]. Δεκαοκτώ χρόνων πήγε στο [[Μιλάνο]], στην αυλή του [[Λουδοβίκος Σφόρτσα|Λουδοβίκου Σφόρτσα]] και άκουσε μαθήματα του [[Δημήτριος Χαλκοκονδύλης|Δημητρίου Χαλκοκονδύλη]]. Διακρίθηκε για τον καλό του χαρακτήρα και τις επιδόσεις του στον αθλητισμό, τα γράμματα, την μουσική και την τέχνη. Επέστρεψε όταν πέθανε ο πατέρας του, υπηρέτησε για λίγο στον στρατό του Γκουιντομπάλντο ντα Μοντεφέλτρο, δούκα του [[Ουρμπίνο]], και τελικά εγκαταστάθηκε στο δουκικό ανάκτορο ως αυλικός.
 
Για μια σύντομη περίοδο την εποχή εκείνη, η αυλή του Ουρμπίνο ήταν το πρότυπο του πνευματικού πολιτισμού της Ιταλίας και σημαντικός παράγοντας διαμόρφωσής του. Ο Καστιλιόνε προσαρμόστηκε αμέσως, τόσο που ερωτεύτηκε την Ελιζαμπέττα ΓκοντσάγκαΓκοντζάγκα, σύζυγο του Γκουιντομπάλντο. Προς αποφυγήν περιπλοκών ο τελευταίος τον έστειλε με αποστολή στην Αγγλία αλλά ο Καστιλιόνε φρόντισε επιστρέψει αμέσως. Τελικά ο δούκας κατάλαβε (κι απ' ό,τι ξέρουμε μέχρι σήμερα, καλά κατάλαβε) ότι ο έρωτας του αυλικού του ήταν [[πλατωνικός έερωταςέρωτας|πλατωνικός]] κι ο Καστιλιόνε παρέμεινε στο [[Ουρμπίνο]] μέχρι το 1517, οπότε ο ανεψιός και διάδοχος του Γκουιντομπάλντο (που πέθανε το 1508) εκθρονίστηκε από τον Πάπα.
 
Ο Καστιλιόνε επέστρεψε στην Μάντοβα, παντρεύτηκε μια νεαρή εικοσιτρίαείκοσι τρία χρόνια νεώτερή του και πήγε ως πρεσβευτής της Μάντοβα στην [[Ρώμη]]. Ύστερα από τέσσερα χρόνια γάμου έχασε την γυναίκα του.
 
Το 1524 ο [[Πάπας Κλήμης Ζ΄]] τον έστειλε παπικό [[νούντσιο]] στην [[Μαδρίτη]] σε μια προσπάθεια συμφιλίωσής του με τον [[Κάρολος Κουίντος|Κάρολο Ε΄]]. Η αποστολή απέτυχε οικτρά (χωρίς καθόλου να ευθύνεται ο Καστιλιόνε γι’ αυτό) με αποκορύφωμα την τρομερή λεηλασία της Ρώμης από τα αυτοκρατορικά στρατεύματα το 1527. Ο Καστιλιόνε πέθανε στο [[Τολέδο]] δυο χρόνια αργότερα.