Στην [[ελληνική μυθολογία]], ο '''Καύκασος''' ήταν ένας [[Σκύθες|Σκύθης]] [[Ποιμένας|βοσκός]], τον οποίο σκότωσε ο τιτάναςΤιτάνας [[Κρόνος (μυθολογία)|Κρόνος]] , επειδή κατά μία εκδοχή είχε βοηθήσει τον γιο του, τον θεό [[Δίας (μυθολογία)|Δία]], να τον εκθρονίσει. Για να τιμήσει τον βοσκό, ο Δίας μετονόμασε το μέχρι τότε αποκαλούμενο «Όρος του [[Βορέας|Βορέου ]]» σε «[[Καύκασος|Καύκασο]]», όνομα που διατηρεί μέχρι και σήμερα. ▼{{χωρίς παραπομπές}}
{{μορφοποίηση}}
▲Στην [[ελληνική μυθολογία]], ο '''Καύκασος''' ήταν ένας [[Σκύθες|Σκύθης]] [[Ποιμένας|βοσκός]], τον οποίο σκότωσε ο τιτάνας [[Κρόνος (μυθολογία)|Κρόνος]] επειδή κατά μία εκδοχή είχε βοηθήσει τον γιο του, τον θεό [[Δίας (μυθολογία)|Δία]], να τον εκθρονίσει. Για να τιμήσει τον βοσκό, ο Δίας μετονόμασε το μέχρι τότε αποκαλούμενο «Όρος του Βορέου» σε «[[Καύκασος|Καύκασο]]», όνομα που διατηρεί μέχρι και σήμερα.
Είναι γνωστή η ιστορία του Προμηθέα, που το όνομά του δείχνει την πρόνοια και τη σύνεση και έπλασε, παίρνοντας λάσπη απ' τη γη, τον άνθρωπο, αλλά δεν κατόρθωσε να του φυσήξει την πνοή της ζωής. Έμενε έτσι ένα πήλινο άψυχο άγαλμα ο άνθρωπος. Η Αθηνά, θέλοντας να βοηθήσει τον Προμηθέα στην τελειοποίηση του έργου του, τον πήγε στον ουρανό, όπου όλα τα πλάσματα είχαν εμψυχωθεί από τη φωτιά.
Πήρε λοιπόν ένα σπινθήρα και τον έβαλε μέσα σ' ένα κομμάτι ξύλο από δέντρο, που η ψίχα του καιγόταν αργά και μετέφερε κρυφά το κλοπιμαίο του στη γη. Ο σπινθήρας της ουράνιας φωτιάς έδωσε ψυχή στο άγαλμα και ο Προμηθέας έβαλε μέσα στην ψυχή αυτή τη δειλία του λαγού, την πανουργία της αλεπούς, την αλαζονεία του παγωνιού, την αγριότητα της τίγρης και τη δύναμη του λιονταριού κι έφτιαξε τον άνθρωπο. Ο Προμηθέας πλήρωσε με σκληρή τιμωρία την πράξη του αυτή. Ο Δίας τον έδεσε πάνω σ' ένα πανύψηλο βουνό του Καυκάσου και έστειλε έναν αετό κοντά του να του τρώει το συκώτι, που συνέχεια ανανεωνόταν. Η φοβερή αυτή ποινή θα κρατούσε τρεις χιλιάδες χρόνια, μετά όμως από τριάντα χρόνια, ο Ηρακλής απελευθέρωσε το ένδοξο αυτό θύμα, που δέχτηκε θείες τιμές στη γη απ' τους ανθρώπους. Για τον Προμηθέα έγραψαν πολλοί αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς και ποιητές. Ο Αισχύλος διηγείται ότι ο Προμηθέας πήρε μέρος στον πόλεμο των Τιτάνων και των θεών, βοηθώντας το Δία να νικήσει με τις φρόνιμες και χρήσιμες συμβουλές του. Αντέδρασε όμως, όταν ο Δίας άρχισε να σχεδιάζει να εξολοθρέψει τους ανθρώπους. Έτσι πήγε στη γη μεταφέροντας τη φωτιά, που έσωσε τους ανθρώπους και δίδαξε σ' αυτούς τη χρήση της και τις επιστήμες.
Ο Προμηθέας λατρευόταν πολύ απ' τους αρχαίους Έλληνες, μαζί με τον Ήφαιστο και την Αθηνά. Ακόμα τον λάτρευαν σε μια γιορτή που γινόταν προς τιμή του, τα Προμήθεια. Οι καλλιτέχνες τον παρίσταναν στην αρχή σαν νέο, αργότερα όμως ηλικιωμένο με γενειάδα, να στέκεται όρθιος, με κρίκους στα χέρια πάνω σ' ένα βράχο, ενώ μπροστά του ο αετός του κατάτρωγε το στήθος. Ο μύθος του Προμηθέα ήταν πηγή έμπνευσης του Αισχύλου, που έγραψε τρεις τραγωδίες, τον ''Προμηθέα Λυόμενον'', τον ''Προμηθέα Πυρφόρο'' και τον ''Προμηθέα Δεσμώτη''.
Απ' αυτές μόνο ο ''Προμηθέας Δεσμώτης'' σώζεται σήμερα κι αναφέρεται στην τιμωρία του απ' το Δία. Γράφτηκε απ' τον Αισχύλο ανάμεσα στα χρόνια 475 και 468 π.Χ. Σήμερα όμως αμφισβητείται από μερικούς αν πράγματι είναι έργο του Αισχύλου η τραγωδία αυτή ή γράφτηκε από κάποιο νεότερο σοφιστή.
==Πηγή==
|
